[ Verkocht ]

33.

Liana's pov

Ik word wakker en ik kijk om me heen. Ik lig op een bed. Blijkbaar. Wat is er gebeurd? Ik kom omhoog en dan voel ik een barstende koppijn op komen.

'Au!.' Roep ik en door de pijn houd ik mijn hand tegen mijn hoofd. 'Voorzichtig.' Ik hoor een stem en ik kijk op.

'Hallo?' Vraag ik. Ik zie niemand, maar toch hoorde ik echt iemand. 'Je moet blijven liggen.' Zegt de zelfde stem weer. Dan loopt er iemand uit de badkamer.

'Wat-

Ik zie hem naar binnen lopen in zijn handdoek en automatisch doe ik mijn handen voor mijn ogen.

'Liana, relax.' Ik hoor de kalmte in zijn stem, maar alsnog houd ik mijn ogen dicht. 'Liana, doe je ogen open.' Ik haal mijn handen weg en hij staat nog steeds voor mij. 'Nou blijf alsjeblieft rustig liggen, totdat je, je beter voelt.'

Ik knik en ik ga half geshockeerd liggen. Dan schiet er een flashback van gisteren door mijn hoofd.Ik spring weer overeind en ik  ren naar de deur. 'Liana!' Hoor ik hem nog roepen, maar ik ren door naar de voordeur en dan sta ik buiten.

Waar ben ik toch? Ik kijk om me heen. Dit is gewoon een woonwijk. Er lopen mensen langs mij heen en ze kijken me boos aan. 'Gaat lekker zo.' Zegt iemand. Ik kijk hem vragend aan en ik zie hem dan naar mijn lichaam kijken. Ik volg zijn blik en ik zie dat ik helemaal niks aan heb.

Dan voel ik twee handen op mijn lichaam en voordat ik jan protesteren, wordt ik opgetild. Ik word terug het huis in getild en hij zet mij neer in de gang en sluit snel de voordeur.

'Wou je serieus gaan wegrennen terwijl je niks aan hebt?' En hij begint te lachen. Ik kijk hem boos aan. 'Waarom ben ik uberhaupt naakt?' En terwijl ik dat zeg, besef ik me dat hij mij nog kan zien en ik probeer zoveel mogelijk te verstoppen.

'Dat heeft nu geen nut meer.' En hij glimlacht. Ik duw hem aan de kant en loop terug naar de slaapkamer. 'Waar ga je heen?' Hoor ik hem nog vragen, maar ik reageer niet. Als ik de slaapkamer binnen loop, zie ik dat er kleren op het bed liggen. Ik pak ze op en ik trek ze aan.

'Wil je niet douchen?' De stem weerkaatst door de kamer en geschrokken draai ik me om. 'Wees niet zo opvliegend. Het is mijn huis hoor, je weet toch dat ik er ben?' Ik rol mijn ogen. 'Alsnog!' En ik wil mij weer omdraaien. 'Kom nou maar mee, ik zet het bad wel even aan voor je.'  En hij verdwijnt de badkamer in.

Ik leg de kleren weer terug. Bad? Dan hoor ik inderdaad het bad vollopen.
'Als jij het bad in gaat, kleed ik mij gelijk even om.' Ik kijk naar zijn lichaam. Hij is echt gespierd. En op zijn borst zit een tattoeage. Ik kan alleen niet plaatsen wat het is.'Ik kan het ook zo houden, aangezien je graag staart .' Ik schrik op uit mijn gedachtes en ik ren naar de badkamer. 'Waarom doe ik zo vreemd?'

De  badkamer is best groot. Ik zie een douche en dan het volgelopen bad. Er zitten zelfs rozen blaadjes bij. 'Waarom-'

'Misschien word je er ontspannen van.' Ik schrik opnieuw en ik draai me om.

'Je hebt het namelijk nodig.' Zegt hij lachend. Hij leunt tegen de deur en kijkt me aan. 'Wacht je op iets?' Vraagt hij. 'Nee?' En ik kijk hem vragend aan.
'Ga dan het bad in.'  Zegt hij nonchalant. Ik knik en ik stap in het bad. 'Mag ik wat privacy?' En ik kijk hem aan.Hij glimlacht en verlaat dan de badkamer.

Ik leun achterover en ik geniet van het bad. Dan schiet er weer een flashback voorbij. 'Ik ben verkocht!' Roep ik geschrokken  en ik kom in een ruk omhoog waardoor er veel water over het bad heen gaat en op de grond klettert.

'Wat is er aan de hand?' Vraagt hij en hij loopt weer naar binnen. Ik kijk hem opnieuw boos aan.

'Je hebt me gekocht! Alsof ik een item ben.' Ik voel tranen opkomen. 'Ik zie dat je het je herrinerd.' Hij komt naar me toegelopen en gaat op de rand van het bad zitten. 'We zijn al een aantal dagen veder, maar je hebt je hoofd te hard gestoten.' Zegt hij. Dat verklaard mijn barstende hoofdpijn.

'Maar ik kan hier niet blijven.' Zeg ik. 'Mijn huis-

'Is verkocht.' Maakt hij mijn zin af. Ik kijk hem stomverbaasd aan. 'Je weet ook niet meer de reden waarom ik je gekocht heb?' Ik schud aarzelend mijn hoofd. 'Liana, je liep gevaar. Ik heb je gekocht zodat je veilig bent.' Legt hij uit. 'Veilig voor wie?' Vraag ik. Hij kijkt even de andere kant op. 'Je vader,' zegt hij en hij laat een stilte vallen. 'Dat kan niet!' Roep ik en ik begin te huilen. 'Mijn vader zoekt niet eens contact met mij op.'  Hij kijkt verdrietig naar me. En knuffelt me dan terwijl ik nog in het bad zit en hij nat wordt.

'Kan je me vertellen wat je nog herrinerd?' Ik knik. 'Ik was op mijn werk en toen moest ik naar een feest volgens mij, maar ik kwam bij de veiling.' Ik voel dat ik geen lucht krijg. Automatisch pak ik de zijkanten van het bad vast. Maar zonder dat ik er er ging in heb, pak ik zijn dij vast en knijp ik erin. Mijn hart begint sneller te kloppen en ik snak adem. Hij legt zijn hand op mijn hand en knijpt et zachtjes in.

'Rustig Liana, adem in, adem uit.' Ik volg zijn voorbeeld en ik word weer rustiger. Hij knikt zodat ik weer verder ga praten.
'Daarna werd ik als product aangeboden en verkocht.'

'Dat is alles wat je kan herrineren?' Vraagt hij langzaam. 'Ja, wat ben ik vergeten?' Ik besef me dan dat hij mijn hand vast heeft en ik trek hem snel terug.

'Dat ik je geholpen hebt daar weg te komen en dat je hier voorlopig moet blijven zodat je veilig bent.' Ik kijk hem aan. 'Hier blijven?' Vraag ik alsof ik het niet goed verstaan heb. Hij knikt. 'Zo ben je veilig.' Dan dringt er iets tot me door. 'Hebben wij?' Halverwege stop ik mijn zin en ik voel dat mijn wangen rood worden.

'Wat bedoel je?' Vraagt hij en hij kijkt mij niet begrijpend aan. 'Seks gehad?' Vraag ik zachtjes en ik draai snel mijn hoofd weg. Hij begint te lachen en schudt zijn hoofd.'Nee, je stootte je hoofd en ik heb je daarna in bed gelegd.' Ik zucht opgelucht.

'Kom je aankleden, dan kunnen we ontbijten. Ik maak wel pannenkoeken.' Hij staat op en kijkt me glimlachend aan. 'Kan je dan de badkamer even verlaten?' Vraag ik en hij knikt. Hij loopt terug naar de deur.

'Nog één ding?' Vraag ik. Hij stopt en draait zich om. 'Wat is er?' Vraagt hij en hij kijkt me bezorgd aan. 'Wat is je naam?' Vraag ik verder. Ik zie hem twijfelen en dan geeft hij me toch een glimlach.

'Het is Devin.'