The Truth About You & Me

Chapter 16 - Confirmation

Sabado ng gabi, nagising si Dei sa tunog ng ring ng cellphone niya.  Kinapa niya ang cellphone sa kama habang nakapikit pero hindi niya nahanap.  Ring pa rin ito ng ring.  Nataranta siyang napabangon, inangat ang mga unan at kumot pero wala pa rin.

Dei:  San na ba yun? Coleen nakita mo ba phone ko?

Ginising niya ang kapatid, pushing her leg back and forth.

Coleen:  ano ba, mata mo gamitin mo panghanap hindi yang bibig. Natutulog pa ako eh, istorbo ka.

Pinakinggan ni Dei ang ring, lumuhod siya at sinilip ang ilalim ng kama, nandon nga ang cellphone niya.  Pinulot niya ito at nagmamadaling sinagot.

Dei:  Hello...

RJ:  Hello, Dei?!"

Narinig niya ang pamilyar na boses ni RJ... "this can't be! Bakit siya tatawag?"

Dei:  Hello sino to?

RJ:   Hi Dei, Richard here.

Nagulat siya muntik na niyang pindutin ang end call. 

Dei: Hello Richard, wait ha.

Tinakpan niya ang phone and screams without a sound, naupo sa kama ni Coleen at ginising ito. 

Dei:  Coleen please wake up, help me! Si RJ tumatawag, anong sasabihin ko dyosko!

Coleen:  Bat hindi mo simulan sa Hello at itanong mo kung bakit sya napatawag, ano ba kaya mo yan.

Tumayo siya at naglakad papunta sa bintana, kinalma ang sarili at tsaka nagsalita

Dei:  Hello, Richard! What's up napatawag ka?

RJ:  Naistorbo ba kita, sorry.

Dei:  Hindi, hindi naman kakagising ko lang kasi eh nakadagan sa akin yung legs ni Coleen kaya I just have to get out of bed. So, bat napatawag ka?

RJ:  Kase ano eh, I wanted to talk to you about yesterday. I just felt that I have to explain something.

Dei:  Yesterday? Alin don? Something during the show? Teka pano mo pala nakuha number ko tsaka baka bawal ka pang tumawag sa akin mapapagalitan tayo. Alam mo na...

RJ:  You don't have to worry, Kay Direk Pat ko nakuha number mo, I personally asked her kung pwede na kitang tawagan since nagkita naman na tayo. Sabi niya pwede na daw, kaya binigay nya number mo.

Dei:  Ok, so what about the show?  May mali ba akong ginawa? Pasensya na kinabahan kasi ako...

RJ:  Wala naman, yung mga gestures ko kahapon, yung HHWW, yung akbay , yung yakap. Naisip ko kasi baka nabigla ka, I felt you were awkward nung inakbayan kita pero hindi ko lang maalis yung kamay ko kasi baka mahalata sa cam so I squeezed your arm instead. Tsaka... "

But she cut him short...

Dei:  Ah, that's okay, I mean yes I felt a little awkward pero ok lang yon. We're cool, I know you just have to do it for the show, pampakilig di ba? So, we're cool no worries. Hindi ko din naman alam gagawin ko. Pinagpapawisan nga palad ko nakakahiya sa yo nung hinawakan mo, kabado kasi talaga ako. Pero sabi nila- just follow your lead kaya I did.

Parang nasaktan si RJ sa narinig, natahimik.

Dei:  Hello still there?

RJ:  Yes... well, what I wanted to say was, the instructions given to me was, - do whatever I feel doing, kung ano yung gusto kong gawin at that moment yun ang gawin ko - and I did. It's not just for the show, I did those because I liked to. Unlike you, you just follow my lead because that's what you had to do kaya kahit ayaw mo ginawa mo lang so you could keep up with me.