ENFÂS (Yeniden doğ kalbim!)

4.BÖLÜM {1.Part}

Hepinize merhaba güzel okuyucularım...

Öncelikle kitabımın okunduğunu gördükçe çok seviniyorum...
Ama hiç yorum veya oy alamıyorum sizlerden...😞
Eğer beğenmediyseniz veya herhangi bir yazım yanlışı varsa söyleyebilirsiniz!..
Fikirleriniz ve yorumlarınız benim için çok önemli!..Yazmaya daha yeni başladığım için hatalarım elbet vardır. Benim sizden isteğim bunları çekinmeden söylemeniz.

Umarım ilerleyen zamanlarda çoğalıp artan kocaman bir aile oluruz...

Lafı fazla uzatmadan hemen sizleri yeni bölümle baş başa bırakıyorum.

Keyifli okumalar dilerim...

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

Yekta 1 saat içinde Utkan'la karakolun her yerini gezmişti.Karakol dışarıdan bakıldığında küçük gibi görünse de
içeride askerin ihtiyacını karşılayabilecek herşey vardı.Bina 3 katlı gibiydi.İlk katta; girişte Üstlerin makam odaları içeri tarafta tüm yatakhaneler, bodrum katta; yemekhane,spor salonu,toplantı salonu ve banyolar vardı. Birde bunun alt katına sığınak yapılmış.
Sığınağı bir tek rütbeli olanlar biliyordu.Utkan'da Yekta'nın burayı bilmesi gerektiğini düşünerek hızlıca göstermişti.Kardeşini çok iyi tanıdığından dolayı detayları bilerek ilerlemesi gerektiğinin bilinciyle göstermişti.Keşifleri biter bitmez dinlenmek için 15 dk kadar odasına çekildi.Normalde askerleri ile tanışıp,teftiş edip hemen belli bir program oluşturup işlerini düzene koyardı.Sonuçta düşmanın ne zaman ne yapacağı belli olmazdı. Bunun içinde çok çalışıp kendilerini dahada geliştirmeleri gerekti.Ama 3 günün uykusuzluğu,yorgunluğu ve içindeki geçmişin bitmeyen savaşı sonucu insan istemez dinlenme ihtiyacı duyuyordu.Aslında daha önce bundan daha fazla uykusuz kaldığım da olmuştu.Daha zor şartlar altında da görev yapmıştım.Ama şimdi dinlenmezsem kimseye faydam olmayacağını bilerek yatağa uzanıp 10 dakika kadar uyumaya çalıştım.
Gözlerim her kapandığında yeni bir kabusla uyanacağımı bilsem de....
Süre kısa olabilir ama bir asker her şartta yaşayabilir ve uyuyabilirdi.
Kalktığımda kendime verdiğim sürenin dolduğu bilinciyle hızlıca ihtiyaçlarımı giderip hazır bir şekilde odadan çıktım.
Saatime baktığımda tam zamanında çıktığım görerek rahatladım.
Avluya çıktığımda askerlerin toplandığını gördüm.Etrafa göz gezdirdiğimde Pusat Üsteğmeni,Tarık Teğmeni ve Utkan'ı yan yana dizilmiş beklerken gördüm.Diğer taraftan askerlerde eksik vardı. Gelmeden önce kaç kişi olduklarını ve isimlerini öğrenmiştim.
Yine de birlikte görev yapacaksan bana isimlerinden fazlası lazımdı.
Yanlarına yaklaştığında karşılıklı selamlaştılar.
Pusat,Yekta'nın gözlerine bakmaktan kendini alıkoyamıyordu.Kapıdan çıktığı anda dikkatleri üzerine çeken
bu güzel ve naif kadın aynı zamanda da tam bir askerin duruşuyla keskin bakışlı,ciddi tanımlayamadığı bir birleşim içeriyordu.Hep böyle ciddi ve resmi olup olmadığını merak etti.
Yine kendi düşüncelerine daldığını
farkedip içinde silkelendi.Kendine gelmeliydi...
Daha kaç saat olmuştu sanki kadın karakola geleli ki onu tanıyormuş gibi hissediyordu bilmiyordu.Bu onu rahatsız hissettirmiştir aynı zamanda.
Kendisine yaklaşan kadına hemen selam verip düşüncelerinden sıyrıldı.

"Buyrun Yüzbaşım!Hazırız..."dedi.

"Hiç sanmıyorum Üsteğmenim!..
Eksik var gibi?" diyerek gözlerini geniş sahada dolaştırıp Pusat'ın gözlerine dikti.

"Evet Yüzbaşım!..5 kişi eksiğimiz var.
İlçede görevdeler."diyerek açıkladı.

Kadının dikkatli olmasına hem şaşırmış hemde taktir etmişti.Sonuçta ekipte yeniydi.Gerçi kadınlar hep dikkatlidirler ama asker olmak extra dikkat istiyordu işte..