ENFÂS (Yeniden doğ kalbim!)

16.BÖLÜM

Hepinize selamlar can okurlarım!..
Merakla beklediğiniz biliyorum o yüzden sizlere çok bekletmeden güzel mi güzel yeni bir bölüm getirdim..

Geçen hafta söz ettiğim gibi bu bölümü  Pusat'tan dinleyeceğiz..
Tabi sonlara doğru Yekta da gelecek..
Umarım beğenirsiniz!..
Eee hadi o zaman başlayalım bakalım.
Bol okurlu ve yorumlu bir bölüm olur inşallah!..😉🙏

Keyifli okumalar!..🤗

******

Bu arada ailemize yeni katılan can okurlarım...
Hepiniz hoşgeldiniz!..😊
Kitabımın sizler tarafından beğenilerek okunduğunu görmek beni nasıl mutlu ediyor anlatamam..Her bir oyunuzda yorumunuzda  bana destek olduğunuz ve burada olduğunuz  için çok teşekkür ederim!..Benim için bunun değeri paha biçilemez!..
İyi ki varsınız ve biz burada birlikte çok güzel bir aileyiz!..
Ahh!..Ben daha fazla duygulanmadan bölümü başlayalım en iyisi..😂

*******

Fotoğraf;YEKTA EGELİ

Multimedya;Seksendört-Sen kal ölene kadar

(*(*(*(*(*(*(*(*(*(*(*(*(*(*(*(*(*(*(*(*(*(

Gel sol yanım!..
Bitsin tüm korkularım..
Sensiz üşüyor ruhum
Çok yoruldum koşamıyorum..

Artık kelimelere sığmıyor yanlızlığım
Hep eksik kalıyor bir yanım
Duy ve yetiş sol yanım!..
Ben seninle vatanım gibi küllerimden tekrar doğmak istiyorum!..  
                                                    YEKTA

~~~~~~~

Gel sol yanım!..
Titresin ruhum...
Bağırsın kalbim..
Ben sensiz çok yalnızım!..

Yıllardır bir sen bekliyordu şu yaşlı ruhum..
Ben eskiden de deli bir savaşçı,yanlız bir kurttum..
Şimdilerde garip bir halde dönüp duruyorum..
Bir kaybetme korkusu düştü içime
O andan beri titriyor ve üşüyorum..

Şimdi!..
Bir nefes gibi muhtacım gözlerine
En çokta kalbimin pasını silen o gülüşüne..
İçindeki naifliğe inat o güçlü sesine
Ama en çok vatanın için atan kalbine...

                                                     PUSAT

(*(*(*(*(*(*(*(*(*(*(*(*(*(*(*(*(*(*(*(*(*(

        

                       ~ PUSAT ~

Hastaneye ulaşana kadar ömrümden ömür gitti.Yollar kardan dolayı kapanmak üzere ve buzluydu.Askeri aracın içinin ise dışarıdan bir farkı yoktu.Ellerimizdeki eldivenin bile içinde parmaklarım buz tutmuş ve uyuşmuştu.Ama içimdeki korku soğuktan bile daha fazla içime işliyordu.Yekta'nın haberini aldığım
-dan beri tüm kanım bedenimden çekilmiş gibiydi..Nasıl oluyordu bilmiyorum ama bu kadını ne zaman düşünsem kendimi bazen bir çöl sıcağında kavruluyorken bazende bir kutup soğuğun da donarken buluyordum...Yola çıktığımızdan beri ona ulaşabilmek için çırpınıp duruyordu yüreğim..İyi olduğunu ve sadece bir yanlış anlaşılma olduğunu kendi gözlerim ile görebilmek için ona koşmaya,ulaşmaya çalışıyordum.
Ama bu berbat durumdaki yollar yüzünden olmuyordu.