ENFÂS (Yeniden doğ kalbim!)

58.BÖLÜM (3.PART)

Selamlar!..
Dün kaldığımız yerden devam ediyoruz canlar.
Bakalım neler olmuş,ekibimiz ne durumdaymış.
Keyifli okumalar!...
Yorumlarınızı ve oylarınızı eksik etmezseniz sevinirim.

Yukarıda bölüm afişimiz var.
Bölüm müziğimiz;Aysel Yakupoğlu - Dua

***********************************

Gel beraber alalım nefesimizi sevdiğim.
Sensiz boğazımdan geçmiyor.

                                          Ahmet Arif

******************************

Yanından geçtiğim insanların bazıları bana garip garip bakarken,bazıları da saygıyla yolumdan çekiliyordu.Danışmanın yanına ulaştığımda ''Şemdinli'den gelen askerler nerede?''diye sordum görevli kıza.

''Anlamadan efendim..''dediğimde ya sabır çekerek bana saf saf bakan kıza tekrar sordum. Sinirlerim gerilmiş ve sabrım tükenmek üzereydi.Bir an önce onları görmezsem hiç iyi şeyler olmayacaktı.

''Şuan acelem var ve siz beni oyalıyorsunuz!Bu sabah buraya getirilen yaralı askerler nerede diye soruyorum size?!''diye biraz sert çıkıştığımda kız anlayışla başını sallayarak;

''Af edersiniz komutanım..Bir dakika beklerseniz sizi hemen bilgilendireceğim.''dedi.

''Bekliyorum.''

 Hemşire hemen arka tarafında duran diğer görevliye sorarak geri bana döndü.'' Getirilen askerleri yoğun bakımı bölümüne almışlar Komutanım.İkinci kat B bölümünde,solda.''diyerek eliyle gösterdiğinde ''Teşekkürler..''diyerek o tarafa yöneldim.Bacağımdaki yarayı umursamayarak merdivenleri hızla tırmandım.Ona,sevdiğim adama ulaşmalıydım..Onu kaybetme düşüncesi bile yüreğimin korkuyla çarpmasına neden oluyordu.Bir nefes değişimi bile olmadan ikinci kata ulaştığımda duvardaki B bölümü işaretini görüp sola döndüm.Bomboş koridorun sonunda bankta oturan adamı gördüğüm anda kalbim tekledi. Gözlerim özlemle doldu.Ona doğru koşmaya başladığımda başını çevirip bana baktı. Gözlerindeki o ifadeyi hiç unutmayacaktım.Beni karşısında gördüğünde o güzel yüzü aydınlanmıştı.Ayağa kalkıp dimdik durdu ve kollarını açarak beni beklediğinde adımlarım hızlandı.Sonunda yanında ulaştığımda hızla kollarına atıldım.Saçlarım aramızda uçuşup yüzüne doğru savruldu.Kollarımı bedenine dolayıp ona sıkıca sarıldığımda o da kollarını sıkı sıkı belime doladı ve ayaklarımı yerden kesilecek kadar kaldırdı beni.Yüzümü boynuna gömdüğümde onun yüzünü de boynumda hissettim.Boynuma vuran sıcak nefesi,göğsümde hissettiğim kalp atışları şükür sebebimdi.Burnumu tenine yaslayıp o güzel kokusunu derin derin içime çektim.Yüreğimi yakan hasretle gözümün kıyısından bir damla yaş süzüldü.Alnımı omzuna yasladığımda güçlü kollarıyla belimi daha fazla sararak beni göğsüne bastırdı.Biraz geri çekilip endişeyle yüzünde vücudunda gözlerimi gezdirdim yarası var mı diye..Kolundaki kanlı sargı bezini görünce gözlerim korkuyla açıldı.

''Yaralanmışsın..''diyerek ona zarar vermekten korkarak parmak uçlarımla koluna dokundum.

''Endişelenme güzelim,ben gayet iyiyim...''dediğinde gözlerine baktım acıyla..

''Nasıl endişelenmeyeyim?Bir de bu halde beni kolunu zorlayıp beni kaldırıyorsun!''diye onu azarladığımda hafifçe gülümseyerek beni kendine çekti biraz daha...Gözlerime aşkla bakarak 

''Sen bana sağ salim geldin,kollarımdasın ya benden iyisi yok şimdi..''dediğinde ela gözlerine kalbimdeki tüm aşkı haykırarak baktım.

*******************

Sessiz hastane koridorunda postal sesleri,gelen bir fırtınanın habercisi gibiydi.Ona doğru fırtına gibi eserek gelen sevdiğini görünce yerinden kalktı.Her adımının sesi yüreğinde yankılandı. Sevdası kendisine doğru koşarken o her teline kurban olduğu,simsiyah saçları omzundan arkaya doğru savruluyordu.