ENFÂS (Yeniden doğ kalbim!)

46.BÖLÜM(2.PART)

Selam benim güzel okurlarım..

Nasılsınız?Umarım çok iyisinizdir.

Bu hafta yoğunluktan dolayı bölümü biraz geciktirdim.Ama beklediğinize değdiğini düşünüyorum.

Çok beğeneceğinizi düşündüğüm sürprizlerle dolu bomba gibi güzel bir bölüm getirdim sizlere..

Umarım çok beğenirsiniz..

YORUM VE OYLARINIZI MUTLAKA BEKLİYORUM..

Keyifli okumalar!..

Multimedyada; Yekta var!..

Bölüm Müziği; İMERA - BİTMEYEN SEVDA

AŞAĞIDAKİ DİĞER BÖLÜM MÜZİKLERİ;

* ÖYKÜ GÜRMAN - OY BENİ VURUN VURUN

* AYŞENUR KOLİVAR  - ZULMETME KARADENİZ 

 * ÖYKÜ GÜRMAN -RESUL DİNDAR - SARIL BANA 

************************************

İŞTE ÖYLE SEVİYORUM SENİ

Seviyorum seni
Bir bahar mevsiminde
Çimlerin üzerinde uzanıp
Yaşamı tüm hücrelerime
Çeker gibi...
İşte öyle seviyorum seni

Rüzgarla kucaklaşıp
Dalgalarla dans etmek gibi
Martıların kanatlarında uçmak gibi
Yağmurdan sonra çıkan gök kuşağı gibi
İşte öyle seviyorum seni
*
Kırlarda koşup
Ilık bir sonbahar sabahı
Gözlerimi renk cümbüşüne açmak gibi
İşte öyle seviyorum seni
*
Yağmurun toprağa
Sevgimin de yüreğime can vermesi gibi
Yüreklerdeki umut gibi
İşte öyle seviyorum seni
*
Bir çocuğun elma şekeri yerken
Gözlerindeki sevinç gibi
Son lokmamı dostumla paylaşmak gibi
İşte öyle seviyorum seni....

                            AYŞE AKDOĞAN

************************************

Hayat bazı dönüm noktaları sunuyordu bize..Bazen keskin virajlar,bazen loş köşe başları,bazen de çıkışı olmayan dar sokaklar.. Hepsinden sağ çıkmamızı istiyordu, hepsinde bir parçamızın ölmesini istiyordu.Ben o dönüm noktalarından kaç defa geçmiştim bilmiyorum.Bu zamana kadar hayatta kaldıysam da yaşayan bir ölüden farkım kalmamıştı.Yaşadığım her an sevdiğim insanları kaybetmek.. Bundan daha büyük bir acı yoktur bence..Hiç bir zaman teslim olmadım. Hep cesurca,göğsümü gere gere vatanımı korudum ve savaştım.Ama insanın sevdiklerini koruyamaması çok başkaymış.Onlarla birlikte benden de bir parça kopup gitmişti. Kalbimin bir yarısı onlarla birlikte mezara girmişti.Diğer yarısı ile nasıl ayakta durdum bilmiyorum.Galiba hissettiğimiz o acıydı bizi ayakta tutan..Bir başkasınında canı da benim gibi yanmasın istedim.Ve canla başla masum insanları,vatanımı korumaya çalıştım.Şimdi yaralarım hala iyileşmemiş olsa da kabuk bağlamıştı. Eskisi kadar kanatmıyordu en azından..Bunu şimdi yanımda oturmuş hayatımdaki iki önemli adama ve aileme borçluydum.Onlar olmasa bu kadar çabuk ayağa kalkamayabilirdim.Yıllardır bu şehre adım atmamıştım.Şimdiyse bir yanım hüzünlüyken diğer yanım buraya geldiğim için çok mutluydu.