ENFÂS (Yeniden doğ kalbim!)

58.BÖLÜM (2.PART)

Selamlar güzel okurlarım..

Bu hafta nasılsınız bakalım?

Umarım çok iyisinizdir.

Geçen hafta bazı nedenlerden ötürü bölüm yazamadım maalesef..

Daha önce sizlere bahsettiğim üzere şu sıralar oldukça yoğunum arkadaşlar..Derslerden eve geç saatlerde dönüyorum ve inanın dinlenecek vaktim bile olmuyor bazen.Oturup rahat rahat bölüm yazmayı özledim.Kurgunun gidişatı kafamda oluşmuş olsa da elimde hazır halde bölüm olmadığı için arada sizleri böyle bekletmek zorunda kalıyorum.

Bölümlerin geç gelmesinden rahatsız olduğunuzu biliyorum..Sizleri bu kadar çok bekletmek istemiyorum ama bazen elimde olmayan nedenlerden ötürü gecikiyorum.Yine de hikayemi yazmaya,geçte olsa bölümleri getirmeye devam ediyorum,edeceğimde..Sabırla beklediğiniz için tekrar teşekkür ederim canlarım.

Bende durumlar kısaca böyle...

Bölümümüze dönecek olursak.

Heyecan ve hüzün dolu bir bölüm getirdim sizlere,umarım beğenirsiniz.
İyi okumalar!..

Yorum ve oylarınızı heyecanla bekliyorum.

Bu arada unutmadan tekrar hatırlatayım..Profilimdeki linkten instagram hesabımızı takip ederek bölüm afişlerine ve bölüm öncesi kısa alıntılara ulaşabilirsiniz canlar.

Görselde; Bölüm afişimiz var.

Bölüm müziği;Emre Sertkaya - Minnet Eylemem 

************************************

Önce Vatan, Millet
Sonra ana ve yar
Bu yolda savrulan birileri var

Ezan dinmez diyen
Bayrak inmez diyen
Şehit ölmez diyen birileri var
Şehitler ölmez, şehitler ölmez

Bayrakla dertleşen
Toprakla birleşen
Can verip devleşen birileri var

Ezan dinmez diyen
Bayrak inmez diyen
Şehit ölmez diyen birileri var
Şehitler ölmez, şehitler ölmez

                           Mustafa Yıldızdoğan

**********

Ömer'in baba ocağından çıktığımda yüreğimde ucu bucağı olmayan bir başlamıştı.İçimdeki bir yerlerde kıyamet kopuyor,zelzeleler oluyordu.Ömer'in...Kardeşimin sevmeye doyamadığı sevdasının gözlerinden sicim gibi akan yaşlar batıyordu diken gibi..O kalplere ateş düşmesine sebep olanlar çok cehennemi boylamış olsalar da yetmiyordu işte..Akan kanlar durmadıkça da rahat edemeyecektik.Artık evlerden ağıt sesi,bir annenin yürek yakan feryadı değil,annelerin, çocukların kahkaha sesleri yankılanmalıydı.Çocuklar yetim kalmamalıydı..Babalar evlatlarını toprağa vermemeli, mezar taşlarının soğuğuna bırakmamalıydı yanan yüreğini..

Kapının dibinde tüm ciddiyetimle,dimdik dursam da ruhum yıkık döküktü.Kendimi tutmaktan bütün vücudum taş kesilmişti.Sinirden ellerimi sıkıp yumruk yapmıştım.Avucuma gömülen tırnaklarım canımı yakmıyordu.Galiba hiç bir şey o haberi bir aileye vermek kadar acı olamazdı. 

Düşüncelerimden sıyrılıp yanımda duran askere döndüm.

''Ekibi topla Metin,Komutanlığa geri dönüyoruz!''diye emrettim.

''Emredersiniz Komutanım.''diyerek selam verip koşturarak yanımdan ayrıldı.

Bizim yerimize güvenliği devralacak ekip geldiğinde son kez Beyza ile görüşüp ayrıldım oradan.. Araca binip evden uzaklaşırken o perişan hallerinin,yüzlerinin bir daha gözlerimin önünden gitmeyeceğini biliyordum.