ENFÂS (Yeniden doğ kalbim!)

6.BÖLÜM

Merhaba dostlarım..

Ve tabii ailemize yeni katılan canım okuyucularım hepiniz hoşgeldiniz..

Öncelikle geçmiş RAMAZAN BAYRAMI'nızı kutlarım..Hep beraber nice bayramlara inşallah!..

Yepyeni duygu dolu ve Karadeniz rüzgarı estirerek geldim..

Birazda Yekta'nın memleketinin havasını soluyalım istedim...

Umarım beğenerek okursunuz!..😊

Bu bölüm tüm ailesinden uzakta görev yapan,aile hasreti çekenlere gelsin!..

Medyada; YEKTA VE PUSAT var!..
Bölüm müziğinde;Ferhat Göçer -
(Götür beni gittiğin yere )

Bölümde kullandığım bazı kelimelerin açıklamaları bölüm sonuna koydum..

************************************

Gökkubbenin altında yatar, al kan içinde,
Ey yolcu, şu toprak için can veren erler.
Hakk'ın bu veli kulları taş türbeye girmez,
Gufrana bürünmüş, yalınız Fatiha bekler...
* MEHMET ÂKİF ERSOY *

Birkaç saatlik derin uykudan sonra tekrar uyandığımda ilk nerede olduğumu kavrayamadım.Sağ kolumda hafif bir sızı vardı.Hastanedeydim...Operasyonda olanların görüntüleri bir bir gözümün önüne geldi.Allahtan hepsini yeryüzünden silmiştim.Yoksa bu yarayı her gördüğümde içimde bir pişmanlık olacaktı.Yattığım yerde tamdern bir nefes alıp rahatlıyacakken aynı anda aklıma gelen rüyamla yerimden zıpladım.Kolumdaki serumu çıkarmaya çalışırken birinin elimi tutmasıyla duraksadım.Başımı kaldırdığımda karşımda Pusat Üsteğmeni gördüm.Sanırım verdikleri ilaçlar yüzünden algım bulanıklaşmıştı.Yoksa odada olan birinin varlığını nasıl anlayamam?..

''Daha serumunuz bitmedi Yüzbaşım!..''

Elimi serumdan çekip başımı salladım yavaşça.Boğazım temizleyip odaya göz gezdirdim hızlıca..Sonra dönüp tekrar ona baktığımda dikkatle bana baktığını gördüm.

''Utkan..Utkan Asteğmen nerede Üsteğmenim?''

''Ensar'ın yanında birazdan gelir.''

''Durumu nasıl?..''

''İyi..Bacağından yaralanmış.Kurşun içinde kalmış ama Allah'tan zarar görmeden çıkardılar!''

''Çok şükür!..''

Yaralı kolumu tutarak yerimden doğrulmaya çalıştım.

''Komutanım...Müsade ederseniz yardımcı olayım?.''

''Eee..Zahmet olmasın Üsteğmenim?..''

''Lafı bile olmaz komutanım!..''

Arkamda yastıkları düzelttikten sonra arkama yaslanmama da yardımcı oldu.

''Teşekkür ederim!..''

''Rica ederim!..''

Tam geri çekilirken göz göze geldik.İlk kez böyle bir renk görüyordum.Böyle tatlı bir elaya çalan gözleri vardı.İlk karşılaşmamızdaki gibi derin derin bakıyordu yine.Ve şimdi ben uzun zamandır hissetmediğim bir girdaba girdin.Gözlerinde ne vardı?Bilmiyorum..Ama öyle kuvvetli bir güç vardı ki gözlerinde ben içine kayboluyordum sanki..İçime doğan garip hisle sarsıldım ve anında aramızda olan mesafeyi çoğaltıp uzaklaştım.Arkama yaslansam da hala bana yakın bir mesafedeydi.Ayakta ama yatağa doğru eğilmiş şekilde duruyordu.O tam bir şey söyleyecekken arkasında kalan kapının sesi duyuldu.Pusat Üsteğmenin geri çekilmesiyle Utkan'ı gördüm.Çatık kaşlarla bakarken beni uyanık görünce ifadesi yumuşadı.Pusat Üsteğmenin sesiyle ikimizde ona döndük.