ENFÂS (Yeniden doğ kalbim!)

62.BÖLÜM

Selamlar canım okurlarım..

Romantikbir olacak haberiniz olsun!😍❤️

Hazır mısınız?

O zaman kaldığımız yerden devam ediyoruz.

İyi okumalar canlarım..

Yorum ve oylarınızı eksik etmezseniz çok sevinirim.

Görselde; Pusat ve Yekta var.

Bölüm müziğimiz; Grup Abdal - Kirpiğin Kaşına Değdiği Zaman 

Not;Güzel yorumlarınız ve destekleriniz için hepinize çok teşekkür ederim.Yoğunluktan dolayı bazen yorumlarınıza geç dönüş yapıyorum,kusuruma bakmayın olur mu canlar.Fırsat buldukça hepinize geri dönüş yapacağım.

************************************

''Yaşamı boyunca herkes 'birini'bulur,

Ama 'birbirini'bulmak çok az insana nasip olur."
                                                                                                                            Anonim

************************************

Cihan'ın ameliyatı bittikten sonra onu özel odaya almışlardı.Pusat,Cihan'ın doktoruyla konuşup benim yan tarafımdaki boş odayı ayarlamıştı.Benim yerimde duramayacağımı bildiği için böyle bir önlem almışlardı.Şimdi Pusat benim yanımda,Utkan da diğer odada Cihanın yanında duruyordu.Kaç saattir bu yatakta uzanıyordum ve çok sıkılmıştım.Benim gibi hareketli insan için böyle boş boş oturmak çok sıkıcıydı.Pusat bir an olsun yanımdan ayrılmıyor,beni yalnız bırakmıyordu.Başımı çevirip yanımdaki sandalyede oturmuş televizyondaki haberleri izleyen sevdiğime baktım.Kaç gündür yorgunluktan doğru dürüst uyuyamıştı.Dün gece ben uyurken başımda beklediğini biliyordum.Benim için ne kadar endişelendiğini,korktuğunu biliyordum. Bende onun için endişeleniyordum.Uykusuzluktan ve yorgunluktan gözlerinin altı kararmıştı.Her ne kadar asker olarak uykusuzluğa alışık olsak da bizde insandık.Dağ tepe dolaşsak belki bu kadar yorulmazdık.Bizi bu kadar etkileyen verdiğimiz kayıplar ve yaşadığımız korkulardı.Onu böyle görmek içimi sızlatıyordu.Kendisi benimle bir bebek gibi ilgileniyor,bakıyordu ama ben ona bakamıyordum.Ayağıma saplanan parçanın bu kadar hasar vermesi hiç iyi olmamıştı.O kadar ağrı kesiciye rağmen hala zonklayan ayağımla kaşlarımı çattım.''O anda kendimizi düşünemezdim.Yine olsa yine aynısı yapardım.''dedim içimden.Sınıra kadar yürüdükleri o mesafe de yaşadıkları aklına gelince ''Helal olsun kardeşim!Mekanın cennet olsun!''diye geçirdim içimden.İç çekerek sevdiğim adama döndüm.Bana baktığını görünce gülümsedim ve anında karşılığını aldım.

''Çok yorgun görünüyorsun canım.Biraz dinlenir misin artık,ben iyiyim.''dediğimde başını iki yana salladı.

''Ben iyiyim canım,merak etme..İdare ederim.''dese de yüzünden akan yorgunluk hiç öyle demiyordu.Belli etmemeye çalışsa da yüzündeki ifadeden kaslarının ağırdığını anladım.

''İyiyim deyip durma bana.Yorgunluktan gözlerinin altı çökmüş baksana!''diyerek çıkıştım. Sonra aklıma gelen fikirle ellerimi yatağa bastırıp yattığım yerden hafifçe doğruldum. 

''Ne yapıyorsun Yekta?Geri yat hemen.''diyerek bana engel olmaya çalışsa da gözlerine inatla bakıp kendimi yatağın diğer ucuna doğru çekip ona yanımda yer açtım.O ne yaptığımı anlamaya çalışarak şaşkınlıkla bana bakarken yatağın boş kısmına elimle vurup onu yanıma çağırdım.