ENFÂS (Yeniden doğ kalbim!)

70.BÖLÜM

Selamlar canım okurlarım...

Uzun bir ara biliyorum ama son bir aydır uğraşmam gereken o kadar çok şey vardı ki.. En önemlisi de sınavlarım vardı. Onları bitirip sakin kafayla bölümü getirmek istedim. Hem de şu hesap, kitap çalınması beni biraz tedirgin ettiği için beklemek istedim. Buraya ne kadar emek verdiğimi sizlerde biliyorsunuz.Neyse sonunda döndüm ve sizlere yine harika bir bölüm getirdim.

Aksiyon kaldığı yerden devam ediyor!..

Bu bölümde neler olacak neler.

Hüzünlenmeye hazır mısınız?

Hadi devam edelim o zaman.

Keyifli okumalar canlarım.

Yorum ve oylarınızı sevgiyle bekliyorum.

Görselde;Bölüm afişimiz var.

Bölüm müziğimiz; Zara - Tez Gel Yarim 

***********************************
Yine yalnız değilim her zamanki gibi 
Bu Uzakdoğu gecesinde yokluğunlayım
Aramızda yirmi beş bin kilometre
Sen kıştasın ben yazdayım
Sen bir yarısında dünyanın
Ben öte yarısındayım
Yine de bırakmıyor ellerimi yokluğun
Daha da bir gönlümcesin 

              Aziz Nesin / Yokluğundaki Sen 

************************************

Ayrılık zordur.. Sevdiğini geride bırakmak, ondan kilometrelerce uzaklaşmak zordur. Yanında olamamak, istediğinde ona sarılamamak, kokusunu içine çekememek ve görememek azaptır sevene. Biliyordum...Ondan uzun bir süre uzak olacaktım ve bunun düşüncesi bile beni geriyordu. Onu tanımadan önce böyle bir durum olsaydı ilk başta koşardım göreve, gözüm arkada kalmazdı. Ama şimdi onun yanından ayrılacak olmak, yüreğime bir ağırlığın çökmesine sebep oluyordu. Nefesim kesiliyordu. Yüzümdeki ifadeyi belli etmemek için hızla odama girip dolabın önüne geçerek eşyalarımı toplamaya başladım. Onun arkamda durup beni izlediğini biliyordum ama dönüp bir kelime edemiyordum. Onun beni anladığını biliyordum, sadece kabul etmek istemiyordu. Banyodaki kişisel eşyalarımı da toplayıp, yatağın üzerine bıraktıktan sonra eşyaları koyacağım çantayı almak için dolabın yanına döndüm. Demir dolabın üstüne koyduğum sırt çantama uzandığım sırada tam arkamda sıcaklığını hissettim. Uzanıp bende önce çantayı alsa da yerinden bir milim bir kıpırdamadan arkamda öylece durdu. Enseme vuran sıcak nefesi içimi titretti. Derin bir alarak kokumu derin derin içine çektiğinde kalbimde bir ağırlık hissettim. Gözlerimi kapatıp öylece bekledim. Gözyaşlarım her an akmak için gözlerimi zorluyordu.. Kendimi tuttum ve beni sarıp sarmalamasına izin verdim. Onun güvenli kollarında huzurluydum. Onunla güvendeydim ve mutluydum. Bana yıllar önce deselerdi ki başına bunlar gelecek ve yolun bu adamla kesişecek ve sen o adamı kimseyi sevmediğin gibi seveceksin, inanmazdım. Ama şimdi onunlaydım ve kollarında bütün acılarımın dindiğini hissediyordum.

''Gitme diyememek çok zormuş. İlk defa bağıra bağıra gitme demek istiyorum ama diyemiyorum. Seni çok iyi anlıyorum. Yıllardır bu görevde olan biri olarak prosedürleri de gayet iyi biliyorum ama şuan mantığımdan çok yüreğimin sesini duyuyorum. Seni öyle çok seviyorum ki Yektam, sana bir şey olacak diye aklım çıkıyor.'' dediğinde gözlerimi açtım.

''Biliyorum.. Ben de bu durumdan keyif almıyorum ama verilen vazifeyi yerine getirmek zorundayım.'' diyerek kollarının arasında ona döndüm ve yüzünü avuçlarımın içine alarak gözlerinin içine bakarak konuştum.

''Endişeni anlıyorum, ben de en az senin kadar endişeliyim ama geri döneceğimi ve yine yanında olacağımı düşünerek güç buluyorum. Bak bana, gözlerimin içine bak! Yemin ederim, ne kadar zaman sürerse sürsün sana geleceğim sevgilim. Böyle gözlerine bakıp yine sana sımsıkı sarılacağım.'' dediğimde gözlerini yumup derin bir nefes aldıktan gözlerini açıp gözlerimin içine baktı.