ENFÂS (Yeniden doğ kalbim!)

25.BÖLÜM

Selamlar can okurlarım!..

Aramıza yeni yeni katılanlar varmış!Sizlerde ailemize hoşgeldiniz canlarım..

Eee nasılsınız bakalım?..

Bende durumlar bildiğiniz gibi ya..
Ders üstüne ders, sınav üstüne sınav! Hayat koşturma ile geçiyor işte..

Sizde durumlar nasıl?

Ee merak içindesiniz tabi..Bu yazar neden bölüme giriş yapmıyor diye..
Haklısınız!..
Daha fazla sizleri bekletmeden  bölümle sizleri baş başa bırakayım o zaman..
Bu bölüm Yekta'ın ağzından olacak!..
Bakalım neler olacak ?...

Yorum ve Oylarınızı bekliyorum..

Keyifli okumalar!..

MEDYA;AYIŞIĞI TİMİ

BÖLÜM MÜZİĞİ;Biz dağlara atarız pusu

************************************

Al bayrağın al'ına kanını katan

Bu toprağın bağrında kefensiz yatan 

Unuttun mu yoksa!Ne diyordu ata'n;

''Önce Vatan!..Önce Vatan!..ÖNCE VATAN...!''

**********************************

Hastaneden çıktığımızda öğlen olmak üzereydi.O yoğun ilaç kokusundan ve hatırlattıklarından biran önce kurtulmak için arkamdan gelen adamları beklemeden binadan çıktım. Kapıdan dışarı çıktığım anda buz gibi bir hava beni karşıladı.Kaç gündür sıcağa alışmış olan bedenim bir an titrese de  bir kaç saniyede geçmişti. Üzerimdeki monta biraz sarılarak başımı gökyüzüne çevirip yüzüme vuran soğuk havayı hissederek temiz havayı derin derin içime çektim. Yıllardır açık havada görev yapmaya alışmış biri olarak  kapalı alanlarda, binalarda çok kalamıyordum.Yıllar sonra ilk defa bu kadar uzun süre bir binanın içinde haps olmuştum. Başımda nöbet tutan üç erkekle birlikte hemde!..O can sıkıcı konuşmanın üzerinden iki gün geçti. Doktor hala hastanede yatmam gerektiğini iyileşmediğimi düşünse de ben aynı fikirde değildim.Kendimi iyi hissediyordum..Bundan daha kötü yaralar aldığım olmuştu ve hepsinde de ayakta durup çalışarak atlatmış tım.Sadece bu sefer durum biraz farklı gelişmişti.Daha önce sırtımdan bir çok kez yaralanmama rağmen bu sefer omuriliğine yakın yerden vurulmam durumumu hassas hale getirmişti.Birde bu halde beni öldürmek için gelen o beyinsiz herifler yüzünden fazladan buradan kalmak zorunda kaldım.Daha o  adamların tutulduğu yere de gitmem gerekiyordu. Babam bu durumumu öğrendiğinde delirmişti resmen.. Adamcağız beni de kaybedeceğini düşünerek endişeye kapılsa da sonunda kardeşim Hızır gibi yetişerek benim turp gibi olduğuma onu ikna etmişti.Arada bana da laf vurmayı da ihmal etmeden tabi..Beynimin içinde dönüp duran düşüncelerden kurtulup temiz ve buz gibi soğuk havayı derin derin soludum..Çok şükür Allah'ım!Bugün de bu havayı soluya bildiğim için çok şükür!..diye mırıldanıyorum kendi kendime..Ölümde yaşamda bizler için..Elbet bir gün bende öleceğim ama onların hepsini tek tek cehenneme gönderdikten sonra..Şehit kardeşlerimin kanlarıyla,canlarıyla  korudukları  vatanımdan onları  temizlemeden değil..