ENFÂS (Yeniden doğ kalbim!)

14.BÖLÜM

Merhaba can okurlarım!..

Hepinizin merakla beklediği yeni bölümle geldim!..

Bakalım bizi bu bölümde neler bekliyor!

Görselde:Çalışması yine bana ait olan  AYIŞIĞI TİMİ var!..

Bölüm müziği:Sözleri PİR SULTAN ABDAL'a ait olan eseri AHMET ASLAN seslendiriyor..

Dinleyerek okumanızı tavsiye ederim canlar..
Keyifli okumalar!..🤗

################################

                           KİMİZ?

Yaslıyız, kapkara olsak da hayâlet değiliz; Silemezsin, izimizdir yerin altındaki iz.

Şahlanır göklere inkâr edilen heykelimiz,Gösterir ufku, ölürken bile, solgun elimiz.

Kırılan göğsümüzün darmadağın mermerine,Bir alev dalgası mecz eylemişiz kan yerine.

Yerde dursak ne çıkar, gökte yürür maksadımız, Titretip burcuna, bârûsunu zulmün, adımız.

Yüzümüz zulme susarken gözümüz ses kesilir; Zâlimin rûhuna zulmün leşi mahbes kesilir.

Dökülen kanlarımız, farzı muhâl olsa heder, Yine tek damlasının kendi yeter, yâdı yeter;

O kızıl damla ki bir hutbesidir hakkımızın. Gezer etrafını çığlık gibi âfâkımızın.

Boşa gitmez, heder olmaz, vurulup düşdüğümüz, Zâlimin göğsüne çarpar düşüyorken ölümüz.

Canımızdır, acı hissetmeyerek, verdiğimiz; Şaşırırsın, şu asırlar sana anlatsa kimiz...

                      MİTHAT CEMAL KUNTAY
       

################################

Bazı sözler vardır sadece söylenir.Bazı sözler vardır uğruna can verilir.Yiğit kişidir bu erkeği kadını yoktur!..
Bir tek verilen sözler,yeminler vardır.
Hayat bu savaşı,mücadelesi bitmeyen bir han..Bazılarının uğrak yeri,
bazılarının ise ömürlük mabedi!...

Utkan,odasında evraklarla uğraşırken içini kaplayan sıkıntıya bir anlam veremedi.Derin derin nefesler aldı.
Yeterli gelmeyince de masasının başından kalkıp pencereyi açtı.
Dışarıdaki hava buz gibiydi.Yüzünü keskin bir bıçak gibi yalayıp geçen rüzgar bile içinin sıkıntısını alamamıştı.Hatta daha bile artmıştı sanki..Pencerenin pervazına ellerini dayayıp gözlerini kapattı.

"Allah'ım!..Sen hayırlara çıkar!.."
diyerek sakinleşmeye çalıştı.En son böyle hissettiğinde sevdiği kadını kaybetmişti.Ondan önce de can dostunu..Gözünün önüne gelen sahnelerle içi ürperdi.Aklına birine birşey olabilecek ihtimali gelince kendi kendine kızarak konuşmaya başladı.

"Hiç birşey yok!..Birine birşey olmadı.
İnşallah da olmayacak..Allah'ım ne olur benim hüsnü kuruntum  olsun!.."diyerek yalvardı.

O sırada kardeşinin canının yandığını ve ölümle verdiği mücadele biliyormuş gibi dua etti.Taki haber gelene kadar.