ENFÂS (Yeniden doğ kalbim!)

61.BÖLÜM

Selamlar güzel okurlarım...

Nasılsınız canlarım?

Ekibimizi özleyenler burada mı?

Bu bölüm yine heyecan dolu geçecek.

Hazırsanız başlayalım o zaman.

Görselde; AFİŞİMİZ var.

Bölüm müziğimiz; SASA - Yürüyorum Dikenlerin Üstünde

************************************

''Biz Türkler bozkırın haylaz çocukları gibiyiz üstadım,

Sevdiğimizi ölene kadar severiz,

Düşmanımızın peşini ölene kadar bırakmayız!..''

                                          duslerkitapligi

************************************

ŞEMDİNLİ/ SINIR KARAKOLUMUZ

Çatışmanın üzerinden iki gün geçmişti.Her an yeni bir saldırı olmasına karşın nöbetler sıklaştırılmış ve nöbetçiler iki katına çıkarılmıştı.Hatlarda oluşan sıkıntıdan dolayı merkezle iletişime geçmekte hala sıkıntı yaşanıyordu.Ekipten iki kişi arızayı gidermeyi çalışırken diğerleri de boş durmayıp karakolun zarar gören yerlerini tamir etmişlerdi.Çatışmadan beridir doğru düzgün ne dinlene bilmişlerdi ne de uyku uyuya bilmişlerdi.Gözlerinin önünde şehit düşen kardeşleri için hiçbir şey yapamamışlardır.Çatışmanın yaşandığı günden beri aralarında hali en perişan olan ise Ensar'dı.O günden beri ağzını bıçak açmıyordu.Adeta bir robot gibi verilen görevi yapıyor sonra da köşesine çekiliyordu.Onun için iki gündür gece çok daha zor geçiyordu. Yan tarafındaki ranzanın boş olduğunu görmek,bir daha onu göremeyeceğini bilmek onu kahrediyordu.Buraya geldiğinden beri en yakın olduğu dostu,kardeşi kollarında son nefesini vermişti.Şimdi içindeki boşluk onu öldürüyordu.Sanki içinde bir yara vardı ve o yara usul usul kanıyor,yavaş yavaş kan kaybediyor gibiydi.İşlerini bitirip şu an en sessiz olan yere,yatakhaneye gitti.İçeri girdiğinde adımları yavaşladı.Onun yatağına yaklaştığında adımları durdu.Yatağının üzerinde onun anısına serilen çok sevdiği Beşiktaş üniforması vardı.Herkes severdi tuttuğu takımı ama o başka bir aşkla severdi.Muhabbet ettiklerinde maçları anlatırken gözlerinde oluşan o sevinç çok farkıydı.Kendisini hiçbir takımı tutmazdı.Bir tek Milli Takımı maçlarını izler ve desteklerdi.Onun dışında onun tek aşkı vardı o da VATANIYDI.Üzerinde onurla taşıdığı bu üniforma onun her şeyiydi.Bir gün yemekhanede bütün ekip toplanıp çay içerken muhabbet ederken Tolga'ya niye Beşiktaşı bu kadar çok sevdiğini sormuşlardı.Onun verdiği cevap hala aklındaydı Ensar'ın.

 ''Ben onu takım olarak değil temsil ettiği şey için seviyorum.Askerliğe girmeden havacı olmak,Türk Hava Kuvvetlerine girmek istiyordum.Onların göklerde bir kartal gibi süzülüşüne aşıktım.Demir yüklü kartalların masmavi göklerde,bulutların arasından vatanın her karış toprağını koruması beni çok etkilemişti.Hava kuvvetlerine giremedim ama o zamandan beri kartal adını taşıdığı için Beşiktaş'ı tutuyorum.''demişti can dostu.Sesinin kulağında yankılanmıştı.Şimdi o çok sevdiği kartallar gibi göklerdeydi.Hemde en yüksek mertebede..Yere çöküp oturdu ve sırtını kardeşinin yatağına yaslayıp dışarıdan gelen türküyü dinleyerek gözünü odanın karşısında duran pencereden görünen yüce dağlara dikti.Önder'in yanık sesinden yankılanan türkü yüreğini dağlıyordu.

&&

Erken düşer de Şeker dağın gırcısı
Çıkar mı yürekten de ah aman oy of ciğer acısı
(aman) Ağlıyor başucumda da ah zalim
Vay of çifte bacısı