ENFÂS (Yeniden doğ kalbim!)

59.BÖLÜM

Uzun bir aradan sonra tekrardan merhaba güzel okurlarım ...

Arayı bu kadar açmak istemezdim ama yoğunluğum yüzündün sizleri biraz bekletmek zorunda kaldım.Kafam meşgulken yazı yazmak çok zor oluyor.Askeri türde bir hikaye yazdığım için iki katı dikkat ediyorum.Bu alanda yazarken odaklanmam ve her şeye dikkat edip incelemem gerekiyor.Çünkü bu hikaye bir kurgu olsa da temeli ülkemizde yaşanan gerçeklere dayanıyor. Hızlıca bölüm getirmeyi bende çok isterim ama sizlere alelade bir bölüm getirmek istemiyorum. Öyle olursa benim yazdıklarım içime sinmez,sizde okurken zevk almazsınız.

Velhasıl kelam..Sizleri biraz bekletsem de bomba gibi geri döndüm.

Bu süreçte sabırla beklediğiniz için hepinize çok teşekkür ederim.İyi ki varsınız! Rabbim eksikliğinizi göstermesin canlarım..

Evett...Bu haftaki bölümümüzün oldukça etkileyici bir bölüm olacak.

Yorumlarınızı ve oylarınızı merakla bekliyorum.

Medya; VATAN MARŞI 

Görselde; Bölüm afişimiz var.

*********

'' Vatan uzaktan bakıp da benim diyenlerin değil, yar koynuna baş koymadan, evlat kokusuna doyamadan şehit olanlarındır. ''

 (Hakkari'nin Yüksekova ilçesinde şehit düşen Ordulu askerimiz, Jandarma Uzman Çavuş Volkan Demirci - JÖH)

************************************

Pusat'ın sözlerini duyduğumda yüreğimde bir acı hissettim.Gözümden bir damla yaş süzüldü yanağıma.Elimin tersiyle hızla sildim yüzümdeki yaşı...Sevdiğim adama dönüp baktığımda onunda gözlerinde benim gibi yürek yakan bir acı vardı.Sırtını güvenle yaslayıp düşmana karşı savaştığın bir dostunu,ekip arkadaşını kaybetmek zordu.Bunu en iyi ben bilirdim...Arkandaki o koca dağların yıkılması gibiydi.Ben arkamda sıra dağlar gibi duran nice yiğit silah arkadaşımı, kardeşimi kaybetmiştim.Kaç mezar taşı dikiliydi kalbimdi.Kaç acı barındırıyordu.Bilemezsiniz... Bir kalleşin kör kurşunu yüzünden kaç kardeşim kollarımda can vermişti.Toprağını,vatanını kanıyla koruyan bir asker daha şehit olmuştu.Kim yüzden peki?Elini silah verilince kendini bir şey sanan beyni yıkanan bir kaç kıçı kırık vatan haini soysuz yüzünden!!

Sinirden vücudum kaskatı kesilmişti.Damarlarımdaki kan tersten akmaya başladığında hızla yerimden kalktım ve öfkeyle yan tarafımdaki duvara sert bir yumruk geçirdim.Hızla elimi kaldırıp ikincisini atacakken ''Yekta!''diye bağırıp ikisi birden yanıma yaklaşarak beni tutup durdular.Pusat beni durdurmak için arkadan bana sarılırken Utkan'da kollarımdan tutmuştu. Onlara baktığımda içimi yakan yangının gözlerimden taştığından emindim.

''Bırakın beni!Kötü olacak bakın!''diye dişlerimin arasından konuşarak onları uyardığımda geri adım atmadılar.

''Yekta bana bak!Bak bana..''dediğinde hızlı hızlı nefes alırken yüzüne baktım.''Şimdi sakinleşmeye çalış ve beni dinle!Öfkeni bastırmalısın yoksa kendine zarar vereceksin. Şimdi yeri değil kardeşim.''İtiraz etmek için ağzımı açacakken devam etti.''Sana öfkelenme demiyorum. Öfkelen,bir kılıç gibi bilen ama şimdi değil..Günü geldiğinde elbet hesabını soracağız!O zamana kadar sabret tamam mı?''dediğinde sakinleşmeye çalışarak başımı salladım.Utkan bir şey yapmayacağımdan emin olunca geri çekilse de Pusat beni bırakmamıştı.Belimdeki ellerini sıklaştırarak beni biraz daha kendine çekti.Ensemdeki nefesi ve kollarında olmanın verdiği güvenle gevşedim.Elimi onun ellerinin üzerine bırakıp sıkıca tuttum.