BAŞKA...
Her şey o cümleyle başladı. Bu cümle, öylesine güçlü bir cümleydi ki daha bir çift göz onu gördüğü anda başlamıştı pek çok şeyi değiştirmeye.
Karar verildi ve yeniden yazılmaya başlandı hayat defterine satırlar.
Hayal bile edemeyecek...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ne?"
Bacaklarımı toplayıp dikkatlice ona doğru dönerek oturdum. "Mete bana da zarar veriyordu Demir. Hem fiziken hem de ruhen."
"Ada..."
Kollarımı açıp ona doğru uzattım. Bileklerimde ve kollarımda belli belirsiz yara izleri vardı. Çok derin olmadığı için çabuk iyileşmişti ama dikkatli bakılınca hala görülüyordu.
Demir şaşkın bir ifadeyle gözlerime baktıktan sonra parmaklarını izlerin üzerinde dolaştırdı. "Bunları sana o mu yaptı?"
"Yaptırdı desem daha doğru olur."
Kaşlarını çatıp yüzüme baktığında devam ettim. "Beni ne kadar sevdiğini göster Ada. Benim için canının biraz yanmasına katlanabilir misin sevgilim?" diye Mete'nin bana söylediği şeyleri tekrarladım.
"Yani bunları kendin mi yaptın?"
"Ona sevgimi böyle kanıtladığımı düşünüyordum. Aşk, acı çekmektir derdi Mete. Aşkımın ne kadar büyük olduğunu acı çekerek gösteriyordum."
"Hastalık bu."
"Biliyorum." Güldüm ama neşeli bir gülüş değildi bu. Bileğimdeki en derin olan izi gösterdim. "Bunu o yaptı. İlk izim. Kendimi nasıl kesmem gerektiğini öğretmişti."
Parmağını o izin üzerine koydu. Çenesi kasılmıştı. "Psikopat herif."
Geri çekilip kollarımı kapatırken o da geri çekildi. "Pek gurur duyduğum şeyler değil." dedim gözlerimi kaçırarak.
"Neden peki? Neden yaptın?"
Dudaklarımı ısırdım. Başım öndeydi. "Yargılamadan dinleyeceğine söz veriyor musun?"
O da bana doğru yan dönerek oturdu. "Ben seni istesem de yargılayamam."
Başımı kaldırıp yüzüne baktığımda gözlerini kaçırdı. Söylediği şey çok güzeldi ama bunu bile düşünemeyecek kadar kötü hissediyordum kendimi. Yüzüne bakmadan konuşmaya devam ettim.
"Liseye geçtiğim yıl beni iki sınıf atlatarak on birinci sınıftan başlattılar. O zaman annemi daha yeni kaybetmiştim ve büyük bir boşluğa düşmüştüm. Sınıf atlattıklarında ilk önce sevinmiştim aslında ama bir süre sonra bunun hiç de hayal ettiğim gibi bir şey olmadığını öğrendim. Normalde hiçbir uyum sorunu yaşamaz, her yere adapte olabilirdim bu defa yapamadım. Sürekli yaşım küçük olduğu için dışladılar beni. Özellikle de kızlar. Erkeklerle kızlara nazaran daha iyi anlaşıyordum ama yine de çok yalnızdım."
"Mete yan sınıfımda okuyordu. Okulun popüler çocuğuydu. Herkes onunla takılabilmek için birbirleriyle yarışıyordu. Kızlar onun dikkatini çekmek için uğraşıyorlardı. Nasıl oldu bilmiyorum ama son sınıfta birden benimle ilgilenmeye başladı. Beni o bulduğun depoya parti için davet etti bir gün. Gittim o partiye. Sürekli yanımdaydı. Tüm gözler üzerimizdeydi. İyi hissettirdi bana kendimi.
