BAŞKA...
Her şey o cümleyle başladı. Bu cümle, öylesine güçlü bir cümleydi ki daha bir çift göz onu gördüğü anda başlamıştı pek çok şeyi değiştirmeye.
Karar verildi ve yeniden yazılmaya başlandı hayat defterine satırlar.
Hayal bile edemeyecek...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O kadar gergindim ki ne yapacağımı bilemediğim nadir anlardan birini yaşıyordum şu an. Koz – Er Holding'in kapısında dikiliyor, kendimi içeriye girmek için hazırlamaya çalışıyordum. Koz – Er Holding'in iki yöneticisi... Biri biyolojik babamdı ve onunla karşılaşmak istemiyordum. Diğeri beni bir gece önce öpen ve geceyi hatırlayıp hatırlamadığı hakkında en ufak bir fikrim dahi olmayan Demir'di ve ben onunla yüzleşmekten korkuyordum. Şu an benim için buradan daha zor bir yer daha olamazdı herhalde.
Fazla dikkat çekmemeye çalışarak Demir'in odasının olduğu kata çıktım. O sinir bozucu sarışın kızı görmeyi beklerken saksı çiçeklerinin ardındaki Fidan Hanım'ı görmek beni çok mutlu etti etti bir anda. "Fidan Hanım!" dedim gülümseyerek.
O da beni görünce hemen ayağa kalktı. "Hoş geldin canım."
Benim birkaç hapşırığımın ardından birbirimize sıkıca sarıldık. Anlattığına göre Demir buraya geçince Fidan Hanım'ın da burada çalışmasını istemişti. Diğer kızsa başka bir bölüme yönlendirilmişti ve Fidan Hanım burada olmaktan çok mutluydu.
Kapıya baktım tedirgince. "Demir içeride mi?"
"Demir mi diyorsun sen Demir Bey'e?" dedi şaşkınlığını saklayamadığı bir tonda. Sanırım daha önce onun yanında hiç Demir dememiştim.
"Şey evet. Kendisi böyle olmasını istedi."
Yüzünden bu söylemi pek tasvip etmediği anlaşılıyordu. "Gelmedi daha." dedi.
Bir kere daha hapşırdım. "İçeride beklememin sakıncası var mı?"
"Girebilirsin tabi. Demir Bey sana güvenir biliyorsun."
Fidan Hanım'a gülümseyerek Demir'in daha önce bir defa girdiğim odasına girdim. Odada benim masamın üzerindeki satranç takımı hariç bir farklılık yoktu. Yaklaşıp camdan yapılmış satranç taşlarına baktım. Bunlar Demir'in çalışma odasında gördüğüm taşlardı. İyi de bunları buraya neden getirmişti ki?
Birden kapı açıldı. "Bizim Güven Bey'le bir toplantımız olacak yarım saatlik. Senin ona katılmana gerek yok. Daha sonra misafirlerimiz gelecek. O toplantıda senin de bulunmanı..." Demir beni fark edince duraksadı. Ardından, "... bulunmanı istiyorum." diye cümlesini tamamladı. "Çıkabilirsin."
