BAŞKA...
Her şey o cümleyle başladı. Bu cümle, öylesine güçlü bir cümleydi ki daha bir çift göz onu gördüğü anda başlamıştı pek çok şeyi değiştirmeye.
Karar verildi ve yeniden yazılmaya başlandı hayat defterine satırlar.
Hayal bile edemeyecek...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Babam elindeki defteri hızla kenara koyarak yanıma geldi. "Ada, kızım senin bu saatte burada ne işin var?"
"O defter annemin defteri değil mi?" dedim şaşkınlıkla. "Bulmuşsun. İnanamıyorum." Deftere bakmak için yanından geçmeye çalıştım ama önüme geçip omuzlarımdan tuttu.
Omuzlarımdaki ellerini tutup gülümsedim. "Taşınırken kayboldu diye ne kadar da korkmuştuk." Yeniden geçmeye yeltendim.
"Ada dur!"
Geçmeme izin vermedi. Kaşlarımı sorarcasına kaldırdım. "Baba?" Yüzünde endişeli bir ifade vardı.
"O defter annenin defteri değil." dedi çabucak.
"Ne?" Yüzüne baktım dikkatlice. Şaka mı yapıyordu? "O defter annemin defteri." dedim üstüne basa basa.
Yine geçmeme izin vermedi.
Kaşlarımı çattım. Neden böyle yaptığını anlayamıyordum. Yoksa? Aklıma gelen şeyle bir an duraksadım. Babam yine gözlerini kaçırmıştı. "Annemin defteri hiç kaybolmadı değil mi?" Sesim sorudan çok, bir durumu ortaya koyuyor gibiydi. Cevap vermedi ama ben zaten cevabı biliyordum.
Yeniden geçmeye çalıştım. Yeniden önümü kesti. Bugün zar zor dinen öfkem yeniden yükselmeye başlamıştı. Gözlerimi kapatıp öfkeyle bağırdım. "Kaybolduğunu söylemiştin."
"Ada..."
Elini itekledim sertçe. "Günlerce beraber aramadık mı defteri? Beraber ağlamadık mı bulamadığımızda?"
Gözlerim dolmaya başlamıştı. Dişlerimi sıktım. Onun da gözleri dolmuştu. "Annem son günlerini bu deftere yazarak geçirdi. Bizim için yazdığını söyledi. Ben gittikten sonra, zamanı geldiğinden okuyacaksınız dedi hep."
Gözleri dolu olsa da büyük bir kararlılıkla durdu önümde. Defteri bana göstermeyecekti. "O deftere bakmak benim hakkım."
"Olmaz." Ben ne kadar yüksek sesle konuştuysam, o da o kadar alçak sesle konuşmuştu.
