BAŞKA...
Her şey o cümleyle başladı. Bu cümle, öylesine güçlü bir cümleydi ki daha bir çift göz onu gördüğü anda başlamıştı pek çok şeyi değiştirmeye.
Karar verildi ve yeniden yazılmaya başlandı hayat defterine satırlar.
Hayal bile edemeyecek...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ve aynı anda bizim olduğumuz tarafın sürgülü kapısı açılmaya başladı. Dolabın içine ışık dolarken gözlerimi kapayıp başımı göğsüne gömdüm.
İşte şimdi bitmiştik.
Kendimi olacaklara yavaş yavaş hazırlamaya çalışırken aynı anda dolabın sürgüsü pat diye çekildi. Ne ara tuttuğumu bilmediğim nefesimi yavaşça verdim. Hemen ardından Nazım'ın sesi duyuldu. "Ne halt ediyorsun?"
"O...orada değil." Sesi o kadar titriyordu ki Nazım ne olduğunu anlamasa da bir şeyler olduğunu illaki anlardı. "Şey, kuru temizlemeden geldi dün. Çamaşır odasına koymuştum. Daha yerleştiremedim de."
"Sen de bir gariplik var. Bir şeyler karıştırıyorsun." Anlamıştı işte!
"Sadece biraz yorgunum."
Sessizlik...
Başımı yavaşça kaldırıp Demir Bey'e baktım. Başını hafifçe sallayarak karşılık verdi. Aynı anda Nazım'ın sesi duyuldu. "Yakında çıkar kokusu. Ben duşa giriyorum. Kıyafetlerimi hazırla." Yeniden konuşmaya başladı. "Doğukan'ın okulunu da ara, bugün erken alacağız onu."
Bir kapı açılıp kapanma sesi duyuldu. Hareket etmeden bir dakika kadar bekledik. Sonra gardırobun kapağı açıldı. Hilal sol taraftaki kapalı kapıya bakarak "Hadi acele edin," dedi. Korkudan bembeyaz olmuştu yüzü. Bu kadar çok mu korkuyordu kocasından?
Kapalı kapının ardından su sesi geliyordu. Önce Demir Bey çıktı, arkasından da ben. "Hadi," dedi Hilal fısıldayarak. Koşarak odanın kapısını açmıştı. Demir Bey hiçbir şey demeden elime yapıştı. Kendimizi asansöre atmadan da elimi bırakmadı.
Derin bir nefes alıp sırtımı asansörün aynalı olmayan duvarına yasladım. Ucuz atlatmıştık. Adam gerçekten Hilal'in korktuğu kadar varsa bizi evden canlı olarak çıkarmazdı. Önce bizi, sonra da Hilal'i öldürürdü her halde.
"Seni buraya hiç getirmemeliydim." dedi yine.
Karşısına geçtim. "İyi ki de seni yalnız göndermemişim."
