Four Nerds turns into Beauties

Chapter 77

Zea's POV

"Si M-maggie. S-she's g-gone" kahit hirap akong umupo pinilit ko pa din. Unti unting tumulo ang luha ko at nanginig ang buong katawan ko.

"Tell me you're just joking!" Sigaw ko habang humahagulgol ng iyak.

"Princess. I wish I'm just joking" Sabe ni kuya at tumungo. Nanlamig ang buo kong katawan lalo na ang kamay ko.

"Love..." Umiiyak na din si Xander habang naka sabunot ang kamay nya sa ulo nya at napaupo sa sahig.

"HINDI PWEDE!!!!!! HINDE! MAGGIE!!!! NOT MY BABY!!!!" Sigaw ko.

Xander's POV

"HINDI PWEDE!!!!!! HINDE! MAGGIE!!!!NOT MY BABY!!!!" Sigaw ni Charry at nagwala dito sa loob ng kwarto. Inawat naman namin sya ni kuya Renz at pumasok din sa loob sila tita.

"NILOLOKO NYO LANG AKO EH BUHAY PA SI MAGGIE!"

"HINDI PA SYA PATAY! HINDI NYA AKO IIWAN!"

"MAGBIBIRTHDAY PA SYA KAYA HINDI PWEDE!!!!"

Sigaw ng sigaw si Charry dito sa loob hawak hawak namin sya sa magkabilang braso dahil nagwawala sya. Pilit naman syang kumakawala sa amin. Pumasok sa loob ang doctor at nurse.

"Shit Zea, calm down!" Sabe ni kuya Renz.

"MAGGIE!!!!"

"Calm down Ms. Villarel hindi makakabuti sayo ang ginagawa mo! Baka bumuka ang tahi mo sa likod!" Sabe ng doctor.

"I WANT TO SEE MY DAUGHTER! LET ME SEE HER! PLEASE MOM, MY DAUGHTER!!!!! MAGGIE!!!" Iyak lang sya ng iyak miske kaming mga nandito sa loob umiiyak na din dahil sa pagkawala ni Maggie. Bakit ganon? I prayed for her but why you didn't give us a chance to see our lovely little angel? Ganon ba ako kasama?

May tinurok naman kay Charry at wala pang limang minuto kumalma sya. Hiniga namin sya ng patagilid.

"Ma-maggie!" Tuluyan ng pumikit ang mata nya at naka tulog.

"She will be asleep for 1-2 hours Mrs. Villarel" sabe ng doctor.

"Thank you Doc" Sabe ni tita. Nagpaalam na ang doctor tumingin sa akin si tita.

"Puntahan mo muna si Maggie ako ng bahala sa kanya" Sabay tingin kay Charry na ngayon ay tulog na. Tumango ako at tsaka lumabas ng kwarto. Nanginginig ako habang pinipihit ang doorknob ng kwarto kung saan nandon si Maggie. Pagpasok ko nakita ko ang bangkay nya sa kama habang natatakluban ito ng puting kumot. Nang makalapit ako dahan dahan kong tinanggal ang naka taklob na kumot at nakita ko ang payapang muka ni Maggie. Dun na nag umpisa manginig at tumulo ang luha ko. I can't believe it! Ang batang inalagaan at tinuring naming totoong anak ngayon ay isa ng malamig na bangkay. Niyakap ko ang malamig na katawan ni Maggie at hinalikan ko pa ang noo nito.

"Hey little monster. Why did you left Mommy and Daddy? Don't you want to be with us anymore? Mommy is crying because she will never hear your sweet little voice again. I will surely miss your smile and the sound of your kisses. I can't bear to see you like this...lifeless. You remind me of my first love because she died because of me. I wish I can rewind the time so I can save you." Para akong tangang kinakausap ang bangkay sa harap ko. Hinawakan ko ang maliit na kamay ni Maggie at hinalikan iyon.

"Sa ospital na to kita nakita at nakilala. Baby dapat lumaban ka para nakita mo sana ang prinepare ni Daddy para sa 4th birthday mo. Isusuot mo pa dapat ang gown na pinagawa ko para sayo at ang cake dapat ib-blow mo pa yun eh. Pero hindi ka lumaban! I'm so miserable baby girl. You're the one who takes my stress away. You're my second happy pill. You and Mommy. I don't know what to do...please baby help me. I hope you finally reunited with your real parents up there. Bantayan mo kami ah? I love you so much, Maggie" Nung mawala ako noon ng halos 2 weeks inaasikaso ko sa beach resort ang lahat para sa birthday ni Maggie. Lahat tinapos ko para pag dating ng birthday ni Maggie ayos na lahat. Ilang linggo nalang din at magbibirthday na sya.

"Hindi nyo man lang sya pinaabot sa birthday nya! Napakadaya nyo!" Sigaw ko. Pinagsusuntok ko ang pader kahit dumudugo na ang kamao ko hindi ako tumigil. Hanggang sa mapagod ako.

"Wala akong kwenta! Fuck!" Sigaw ko. Sa huling pagkakataon sumilay ako sa bangkay ni Maggie. Ang dating pink nyang labi ngayon ay kulay abo na. Ang masiglang kulay ng balat nya ngayon ay maputla na. Hindi ko na kinaya at umalis na ako sa lugar na ito.

Third Person's POV

Two weeks na ang lumipas ng mangayare ang insidenteng yon at mailibing si Maggie ngunit hanggang ngayon wala pa din silang balita kung saan nagpunta si Xander. Simula ng lumabas sya ng kwarto ni Zea wala na silang balita. Sa loob naman ng dalawang linggo tulala, hindi kumakain, walang tulog, iyak ng iyak, at hindi lumalabas ng kwarto si Zea. Nagaalala na ang pamilya nya dahil sobrang depressed na depressed na sya. Tuwing may papasok sa kwarto nya lagi nya itong sisigawan at papaalisin.

"Maggie!" Wika ng dalaga habang nasa sulok at yakap yakap ang tuhod nya at umiiyak.

"Stay. Just stay with me please!" Wika ulit nito. Para syang nababaliw at minsan iiyak tapos biglang tatawa.

Knock knock...

Napatingin ang dalaga sa pinto ng kwarto nya at kunot na kunot ang noo nito. Pumasok ang kuya nya at malungkot syang tinitignan nito.

"Princess please kumain ka muna" Sabe nito at nilapag ang tray sa harap ng kapatid nya. Tanging iling ang sinagot nya.

"Please. Look at yourself. Alam mo bang hindi matutuwa si Maggie kapag nakita ka nyang ganyan!" Napalingon ang dalaga sa kuya nya at iiyak na naman ito. Naalarma naman ang kuya nya dahil sa pinapakitang emosyon ng kanyang kapatid.

"Ma-maggie...hindi sya matutuwa?" Wika nito at tumango ang kuya nya.

"Yes. She will be mad at you because you're not eating! Come on Princess eat your food" Nakatingin lang ang dalaga sa kapatid nya. Ilang segundo syang nakatitig sa kuya nya at bigla nalang syang nagwala.

"MAGGIE!!!!!! IBALIK NYO ANAK KOOO!" Hinawakan ni Renz ang kapatid nya at tinawag ang mga magulang nito. Agad namang dumating ang Mom at Dad nila at tinulungan si Renz kay Zea na hanggang ngayon ay nagwawala pa din.

"BRING HER BACK! I WANT MY DAUGHTER BACK!" sigaw nito habang umiiyak. Pumasok si Laurie sa kwarto at kasama nya ang nurse na hinire nila para alagaan si Zea. May tinurok sya sa dalaga kaya kumalma ito at unti unting naka tulog. Binuhat ni Renz ang kapatid nya at hiniga sa kama. Awang awa sila sa sitwasyon ni Zea ngayon dahil hindi nya matanggap ang pagkawala ni Maggie.

"I think we need to take her in Seoul" wika ni Renz. Napalingon sa kanya ang Mom nila.

"Good idea" sabe nito at pinagmasdan ang anak nila. Nang hapong iyon inayos nila ang gamit ni Zea at ang flight papuntang Korea. Si Laurie at Manang ang nag ayos kay Zea sinamantala nila ang natutulog nyang katawan at ng okay na ang lahat umalis na sila papuntang Seoul. Walang ka malay malay si Zea sa nangyayare dahil nga tulog pa din sya kada dalawang oras tinuturukan sya ng pampatulog. Nag aalala naman si Renz dahil baka maoverdose ang kapatid nya. Dumating na sila sa Korea at nasa biyahe na sila ngayon papuntang mansion ng kanyang grandma.

*******************
A/n: konti nalang tapos na ito. Omg di ko keri hahaha. Asan na naman kaya si Xander James? Vote and Comment.