Duvar

Bölüm 6

Yusuf Ali Asaf

Terimi, omzumdaki havluya silip vitaminli suyumdan birkaç yudum aldım. Yanımda Caner bir şeyler anlatıyor, onu dinliyordum.

Bir an karşımda gördüğüm manzara beni durdurdu.

Afitap?

Hani karım olan?

Gözlerimi kırpıştırıp tekrar baktım.

"Afitap değil mi o?" diyen Caner'e "Hı hı," diyebildim.

Karşısındaki adamla muhabbet ediyor, el kol işaretleri ile söylediklerini destekliyordu. Burada ne işi olduğunu merak ettim.

Benim için gelmiş olamazdı, değil mi?

"Afitap?"

Caner, omzuma zayıf bir şekilde vurup göz kırparak veda etti bana. Ben de ufak bir baş selamıyla ona cevap vermeyi tercih ettim.

Afitap, hafif bir tebessüm ederek "Asaf," dedi.

"Yavuz Bey?"

"Yusuf Ali Asaf Bey?"

Göz devirme isteğime sağlamından bir yumruk attım.

"Hayatım," dedi Afitap ve bir kolunu belli belirsiz belime sardı. "Hani demiştim ya," Neyi? "Spor salonu kaydımı artık buraya aldırmak istediğimi, hazır müsaitken bugün yapayım, dedim. Antrenörümle de tanışıyordum şimdi."

"Anladım."

Yavuz Bey araya girdi. "İsterseniz başlayalım."

"Peki." deyince Afitap, antrenör de çalışacakları alanı ve soyunma odalarını tarif edip gitti.

"Senin buraya geldiğini bilmiyordum." Elini belimden çekip gözlerime baktı. "Bu durumun seni rahatsız etmeyeceğini umuyorum."

"Tapulu malım değil."

Sağ elini ensesine doğru götürüp orayı kaşıdı. Bu hareketiyle saçları usulca hareketlendi.

"Ayrıca danışmadaki kadın senin burada spor yaptığını söyleyip ona göre ayarlayabileceğini söyleyince itiraz etmedim. Malum..."

Onu anladığımı belirtir bir şekilde kafamı salladım. "Akşam evde görüşürüz o zaman." deyip uzaklaştı. Ben de kendimi duşa attım.

Afitap'ı bekleyip beklememe konusunda kararsız kalsam da ne zaman çıkacağından da pek emin olamadığım için beklememe kararı aldım. Hem daha eve gidip incelemem gereken dosyalar vardı. Çalışanlara da göz atmam gerekiyordu, herhangi bir güvenlik sorununa karşın. Bunu yapması için adamlarımız elbette vardı ama babamdan gelen bir alışkanlıkla bu tarz önemli işlerle de vaktim oldukça ilgileniyordum.

♂♂♂♂

Çalınan kapıyla yerimden hızla kalktım. Afitap da kalkmış, şaşkınca etrafa bakıyordu. Ben de saate göz attığımda gece yarısını çoktan geçtiğini fark ettim. Afitap hareketlenince hemen tuttum kolunu.

"Sen burada kal. Ben bakarım."

"Niyeymiş?" Kaşlarını çatmış, uykusu bir nebze açılmıştı. Tabii, bu arada kapı ısrarla çalınıyordu.

Ben hemen kapıya giderken o da arkamdaydı.

İNATÇI KADIN! Orada dursa ölecek çünkü(!)

Delikten baktığımda yüzü dağılmış bir adamla karşılaştım. Kim olduğunu ilk bakışta anlayamasam da Yunus olduğunu fark edebildim bir süre sonra.