Duvar

Bölüm 36

Yusuf Ali Asaf

“Benden buluşma yeri bilgilerini aldın da ne yaptın?”

Başımı haşlanmış patatesten çekip ona baktım.

“Kafedeki garsonların çoğu korunmaydı, aynı şekilde içerideki müşterilerin de.”

Gözlerini kocaman açıp bana baktığında onun bu hâline içimden güldüm ama yaptığım sadece yemeğimi yemeye devam etmekti.

“İnanamıyorum. Hiçbir şey anlamadım.”

“Ne güzel! Hem rahatsız olmadın hem de korundun.” Tabağımdakileri tamamen bitirip kalktım. Kirlileri makineye koyup odaya hazırlanmaya gittim.

Kısa bir duş ve temizliğin ardından saçımı hafifçe kurutup giyinme odasına girdim. Herhangi bir takım elbiseyi seçip üzerime geçirdim.

Gün sıradan ilerlerken telefonuma gelen bildirime göz attım, çalışmaya ara verme kararı alarak. Afitap yine para göndermişti. Sinirle telefonu masaya atıp çalışmaya devam ettim kafamı dağıtması açısından.

Ama hiçbir sikime yaramıyordu!

Kaç defa daha bu kadınla, aynı konularda tartışacaktık?

Bazen boşanmanın en doğrusu olduğunu düşünüyor ama onun ağzından bize dair bir ihtimal dahi çıksa bu düşüncenin ne kadar aptalca olduğunu hissediyordum. O kabul etsin veya etmesin, benim karımdı ve ben onunla bir geleceğim olsun istiyordum.

Hayatım boyunca çapkın bir adam olmamıştım. Annem ve babam deliler gibi aşık olarak evlenmiş, bize de sevginin kıymetini öğretmişlerdi. Ben de bunu bilerek büyümüş, kendi evlilik hayatımda da aradığım önemli bir kriter olmuştu.

Sayılı sevgilim olmuş, onlarla tensel münasebetlerimizi ilerletmemiş, ilerletmemem gerektiğini de zamanla anlamıştım.

Zira her kadın ilgi ve sevgi için erkeklere yanaşmıyordu.

Dış görünüşümle veya konumumla insanların gözünde çok daha farklı bir imaj çizebiliyor, kadınlar için iyi bir yatak malzemesi olarak görülebiliyordum.

Hayatıma bir kadın almamda, hatta onlarla yatmış olsam bile bunda bir sorun olmayacağı kanısındaydım. Karımla evlenene kadar olan süreçte birçok şeyi başka kadınlarla yaşamış da olabilirdim. Bunda bir beis yoktu ama ben nihayete odaklanmayı seçip karım olmayan veya olmayacak biriyle bu tarz bir ilişki yaşamama taraftarıydım.

Ama bir anda evlenmiştim ve bir karım olmuştu.

Aynı evde yaşadığım, aynı yatakta yattığım, hayatıma dahil ettiğim, dertlerine derman olmaya çalıştığım, tanımaya çalıştığım bir karım vardı.

Var mıydı?

Telefonun çalmasıyla bakışımı oraya çevirip uzanıp telefonu aldım. Yunus arıyordu.

“Efendim, koçum.”

“Enişte, nasılsın?” diye hâl hatır başladı ve en sonunda benden yardım isteğini dile getirdi. Onu reddetmediğimde iş çıkışı şirkete geleceğini söyledi.

İş çıkış saati geldiğinde işleri ve masamı topladım. Gelen Yunus'a “Hoş geldin.” diyip eve gitmeyi teklif ettim. Kendisi için sorun olmayacağını belirtince eve geçtik.

Afitap kapıyı açıp kardeşini görünce önce şaşırdı. Sonra “Bu da kim?” dedi tripli tripli. Onun bu hâline yandan gülüş atıp içeriye girdim.

“Of ablam ya!”

“Ne ablası, hayta! Niye geldin sen?” dedi aksi aksi.

“Eniştemle işim var.”