Duvar

Bölüm 67

Yazan'dan

"N'apıyorsun, aşkım?" diyen kadına döndü istemsizce Asaf.

Afitap'tan aşkım kelimesinin tapusunu istemeliydi belki de.

Tişörtünü kafasından geçirirken önüne döndü.

"Nereye gideceksin?" Üzerine giyeceği tank top'u aldı Afitap.

"Bara..." diyen Ayşe'ye gülümseyerek baktı. Ayşe iki seçenek sunmuş, onları gösteriyordu.

"Kırmızı olan kesinlikle..." diyip kendisi de eteğini çıkardı. "Çok güzel. Biz de bara gidiyorduk. Bize katılsana." Telefonu ters bir şekilde yatağa bırakıp üzerini giyinmeye başladı.

"Yok, siz gidin."

"Yaaa n'olur?" dedi yalvarırcasına Afitap. "Ne olacak? Hem beraber takılırız."

"Takılmak istediğim sen değilsin, senin cinsin bile değil." dedi Ayşe serseri bir edayla.

Ofladı Afitap. "Tamam, sonra yine takılırsın. Hadi yaaa." Üzerini giyince telefonu çevirip ekrana baktı. Ayşe ruj sürüyordu telefona bakıp. Onaylamayan bakışlar attı kadına.

Ayşe son kez dudaklarını bastırıp ayırdı. "Sizin oralar bana tuzlu gelir, bebeğim."

"Onu dert etme, hallederiz. Senden para isteyen yok."

Kaşını parmağı ile düzeltti Ayşe. "Yok, bebeğim. Gönlüm razı olmaz."

Afitap uzun ısrarları sonucu nihayet Ayşe'yi ikna ettiğinde Asaf'tan adresi alıp arkadaşına attı.

"Çok mutlu oldun bakıyorum da." diyen adama baktı ekranı kilitleyip. Ağzı kulaklarına varırken "Evet." dedi. "Duru da olmayacak ya, kendimi yalnız hissederdim. Çok iyi oldu."

Kadının elini tutup dudaklarına götürdü Asaf. "Duru'yla anlaşmanıza çok seviniyorum."

"Ben de... Diğerleri ile de çok kötü sayılmayız ama yine de Duru ayrı." diye itiraf etti Afitap.

"Keşke benim arkadaşlarım da burada olsalardı, sen de onlarla anlaşsaydın..." dedi üzgünce. Bir süredir kendi zor görüyordu kocasını, arkadaşları nasıl görecekti ama sonuç itibariyle sonsuza kadar sürmeyecekti bu süreç.

Karısının kasvetli sesini duyunca ona baktı kısaca Asaf. "Belki bir gün onlar da gelirler İstanbul'a." dedi. Hem burada daha çok imkânları olurdu ama geçim derdi onları bu düşünceden geri tutuyordu.

"Bilemiyorum. Pek sıcak bakmıyorlar İstanbul'a. Biliyorsun, kiralar aşırı pahalı, çok kalabalık ve tehlikeli..."

"Anlıyorum, birtanem. O zaman Ayşe'nin buradan gitmemesi için uğraş." dedi gülerek.

Onun dediğine kıkırdadı Afitap. "Yapacağız artık bir şeyler elimden kaçırmamak için."

♀♂

Mekana girdiklerinde yüzünü buruşturmamak için zor tuttu kendini Afitap. Erken saatler olmasına karşın içki ve ter kokuyordu içerisi.

Asaf'ın koluna daha sıkı sarıldı. İnsanları yararak geçerken çığlık atmak istiyordu. Nihayet locaya geldiklerinde rahat bir nefes alıp arkadaşları ile tokalaşmaya başladılar. Duru olmasa da Aslı buradaydı. Nahoş yaşantıları olsa da gülümsedi. Asaf'ın yanına oturduğunda genel bir nasılsın muhabbetine başladılar. Elindeki telefon çaldığında Ayşe'ye yerlerini söyleyecekti ki "Adamlardan birini göndereyim ben, uğraşmayın şimdi." dedi Asaf. Hemen Timuçin'e haber verdi Ayşe'yi getirmesi için.