It's Just A Game

1

POV ISE

"Dit is het afscheid dus." Mompelt Sara terwijl ze languit op mijn bed ligt. "Ja." Mompel ik terug, ik voel de tranen alweer achter mijn ogen. "Ik haat afscheid nemen weet je?" Zucht ze terwijl ze rechtop gaat zitten en me met haar donker grijze ogen aankijkt. "Ik ook Saar." Zeg ik terwijl ik een hand door mijn donker bruine haren haal. "Ik weet toch helemaal niet wat ik zonder jou moet doen Ies." Zegt ze terwijl ze gefascineerd naar het plafond staart.

"Is het plafond interessant?" Grijns ik om het gesprek wat luchtiger te maken wat me meteen een stoot van Sara tegen mijn bovenarm oplevert. "Holy shit Saar." Pijnlijk wrijf ik over de plek op mijn arm. "Mietje." Grinnikt ze en ik steek mijn tong naar haar uit. "Ik hoop dat het een blauwe plek wordt, dan heb je meteen een rede om mij voor te stellen aan al die knappe boys die je zometeen tegen gaat komen." Grinnikt ze en ik schiet in de lach.

Met moeite til ik mijn koffer de trap af, op de voet gevolgd door Saar, die mijn andere koffer de trap aftilt. Mijn ouders zijn druk in de weer met de laatste dingetjes en Max, mijn jongere broertje, is wat aan het voetballen in de tuin, hij ziet zo tegen op het feit dat ze in Amerika niet het voetballen kennen zoals ze dat hier thuis kennen. Ik rol mijn koffer door naar buiten, naar de auto.

"Waarom is je koffer zo zwaar?" Klaagt Saar. "Omdat ik misschien één jaar op vakantie ga?" Grinnik ik. "Eén jaar op vakantie klinkt goed eigenlijk he?" Voeg ik er aan toe. "Ja, tot dat je er bij zegt dat je mij een heel jaar moet missen." Zucht ze. "Het komt goed Saartje." Glimlach ik bemoedigend naar haar.

Mijn opa zijn auto draait onze straat in en mijn oma zwaait enthousiast naar ons. Met een glimlach zwaaien Saar en ik terug. Als mijn opa opzoek is naar een parkeerplekje til ik mijn tweede koffer samen met Saar in de auto.

"Hey lieverds." Klinkt mijn oma haar warme stem. Ze slaat haar armen om mij heen en geeft me een dikke knuffel. Ik knuffel haar terug, haar vertrouwde geur dringt binnen in mijn neus, een mengsel van sigarettenrook en het veel te zware Chanel no. 5 luchtje, veel mensen zouden het geen lekkere combinatie vinden. Maar het hoort bij mijn oma, dus het is vertrouwd en ik stoor me er niet aan.

Ze laat me los en richt zich daarna op Saar, die ook een knuffel krijgt van haar. Sara is een deel van mijn gezin, we zijn al sinds we ons kunnen herinneren beste vriendinnen en ik ga ervan uit dat we beste vriendinnen tot onze dood blijven.

"En ben je er al klaar voor?" Vraagt mijn opa als ik hem zijn kop koffie aangeef. "Ik denk het wel." Zeg ik met een kleine glimlach op mijn gezicht. "Je moet het zien als een geweldige kans Ies, één jaar ergens anders wonen, een andere cultuur leren kennen en nieuwe mensen ontmoeten. Ik denk dat er vele jaloers op je zijn." Zegt hij en ik knik. "Ik kijk er zeker naar uit, maar alles en iedereen hier achter laten kost me toch meer moeite dan ik had verwacht." Ik haal mijn schouders op en loop terug naar de keuken waar ik een kop koffie voor mijn oma en twee glazen cola voor mij en Saar haal en een glas limonade voor Max.

"Ise doe nou eens voorzichtig." Zegt mijn oma als ze me ziet met die vier glazen in mijn handen. "Ach Nel, ze werkt in de horeca. Ze weet echt wel hoe ze met vier glazen moet lopen." Gaat mijn opa tegen haar in en Saar moet even grinniken. "Maar dalijk krijgt ze de hete koffie over haar heen Kees." Zucht mijn oma en ik schud grinnikend mijn hoofd. Ik zet de glazen op tafel en plof met een zucht op de bank naast Saar.

Ik luister half naar het verhaal van mijn opa en volg mijn moeder met mijn blik op de voet. Ze is druk aan het bellen met onze huisbaas van het huis in Amerika. "Moet ik helpen?" Mimet ik met mijn lippen als ik zie dat mijn moeder moeite heeft met de Engelse taal. Eigenwijs schudt ze haar hoofd. Ik zucht, dan moet ze het zelf maar weten.

Ik laat Saar los en ik zie dat de tranen over haar wangen rollen, bij mij overigens ook. "Het gaat je goed Ies." Zegt ze terwijl ze haar tranen wegveegt. "Met jou ook Saar." Glimlach ik door mijn tranen heen. "Heel veel plezier en geniet er van." Glimlacht ze naar me. "Dat gaat zeker lukken, tot op FaceTime." Grijns ik en Saar moet even grinniken. "Tot over één jaar." Zegt ze. "Tot over één jaar, en denken aan je PowerPoint presentatie hé." Zeg ik. "Als jij er ook aan denkt." Ze steekt haar tong naar me uit en ik moet lachen.

Ik zwaai nog een laatste keer naar Saar en dan draait de auto de straat uit. Mijn moeder die naast me zit geeft me een bemoedigend kneepje in mijn bovenbeen. Hier zit ik dan in de auto, met Max op mijn schoot, omdat er anders geen plaats meer was, en tussen mijn moeder en mijn oma in. Mijn vader zit achter het stuur en mijn opa zit naast mijn vader. Ik haal mijn neus op en veeg mijn tranen weg. Ik pak mijn telefoon uit mijn jaszak en scroll wat door Instagram, verschillende berichten staan erop van mijn vrienden over het surprise afscheidsfeestje van gisteren. Wat was dat onwijs leuk, maar wat werd ik met een kater vanochtend wakker. Ik was onwijs chagrijnig en heb nog ruzie gemaakt met Max, omdat hij het zo nodig grappig vond om bij mam en pap het te verklikken dat ik hartstikke lam was, gelukkig waren ze te druk om er aandacht aan te schenken en hebben ze het zo gelaten als hoe het is.

"Wat een lieve vrienden heb je eigenlijk Ise, was het een geslaagd feestje?" Vraagt mijn oma. "Ik heb de allerliefste vrienden." Glimlach ik. "Maar het feestje was onwijs leuk, ze hadden het perfect georganiseerd. Het afscheid was wel weer emotioneel maar dat hoort er denk ik bij." Ik haal mijn schouders op. "Ik weet zeker dat je over één jaar weer zo mee kan met die groep, ik had ook wel zo'n leuke en enthousiaste vriendengroep gewild toen ik jou leeftijd had." Zegt ze en ik knik. "Wat was dat met die PowerPoint Ies?" Vraagt mijn vader zonder van de weg op te kijken. "Oh." Grinnik ik. "We hebben aan elkaar beloofd dat als ik terug kom we elkaar een PowerPoint presentatie geven over wat er het afgelopen jaar allemaal is gebeurd." Grinnik ik en mijn vader moet ook grinniken. "Knettergek zijn jullie samen." Zegt hij en ik schiet in de lach. "Daar heb ik niets op tegen." Lach ik.

Ik zwaai nog één keer naar mijn opa en oma en loop dan achter mijn ouders en Max naar de douane. Een zenuwachtige kriebel nestelt zich in mijn buik, vanaf hier begint dus mijn avontuur in Amerika.

Heeey! Daar ben ik weer met een nieuw boek 😝 Dit boek is een spin-off van The O'Neill Twins, maar je kan dit boek prima alleen lezen! Vertrouw mij maar 😏 Er komen karakters in voor die ook in The O'Neill Twins voorkomen, verder spreekt dit boek helemaal voor zichzelf.

Voor de gene die The O'Neill Twins al hebben gelezen, dit is het verhaal van Chase & Ise 😊

Ik hoop dat jullie dit boek leuk gaan vinden, in ieder geval wens ik jullie veel leesplezier! 🥰

Dit is Ise 😊

& dit is Chase! 😊