It's Just A Game

51

POV ISE

"Chase wacht nou even," ik ren zowat achter hem aan door de gang van school. Gister heeft hij helemaal niets tegen mij gezegd, en vandaag moest ik van Noen horen dat Chase het ging proberen om weer naar school te gaan. We zitten nu op de helft van de schooldag, midden in de grote pauze en Chase heeft me al de hele ochtend weten te ontlopen. Ik heb geen idee wat ik fout heb gedaan, en ik wil het hem onwijs graag vertellen over Timo, voordat iemand het tegen hem verteld en alles weer verdraait. Maar hij geeft me geen enkele kans om het te vertellen.

Ik pak zijn arm vast en abrupt draait hij zich om, waardoor ik tegen hem aanbots. "Wat is er nou Ise?" hij kijkt me ongeïnteresseerd aan en ik bijt op mijn lip.

"Wat is er met mij? Eerder wat is er met jou?" vraag ik aan hem terwijl ik hem onderzoekend aankijk. "Wat er met mij is?" hij grinnikt spottend naar me terwijl hij me aankijkt.

"Ik krijg dus echt zo geen hoogte van jou, waarom negeer je me al sinds fucking zaterdagavond?" vraag ik aan hem. "Doe eens niet zo fucking schijnheilig Ise, je weet het dondersgoed," bijt hij me toe. Mijn hersenen draaien overuren, zou iemand anders me al voor zijn geweest met vertellen?

"Wat is er tegen je verteld?" vraag ik aan hem en hij zucht diep terwijl hij met zijn ogen rolt. "Chase," smeek ik hem haast, ik moet weten wat hij weet over die avond.

Hij pakt zijn telefoon uit zijn zak en zijn vingers bewegen snel over het scherm. Eventjes later geeft hij mij zijn telefoon, die ik van hem aanpak. Op het scherm is een foto te zien van mij en Timo, precies op het moment van de zoen.

"Dit is niet wat het lijkt," prevel ik en hij moet even lachen. "Oh nee, tuurlijk. Stik erin Ise, je bent geen haar beter dan al die andere," hij grist zijn telefoon weer uit mijn handen en loopt stevig door.

"Godver Chase, laat me dan ook eens uitpraten," opnieuw ren ik achter hem aan. "Wat valt er te praten Ise? We zien toch allebei duidelijk wat er op deze foto gebeurt," zucht hij, en ik zie dat de tranen in zijn ogen staan.

"Timo zoende mij inderdaad, maar dat wilde ik helemaal niet. Ik was super dronken en had de kracht gewoon niet om hem weg te duwen. Toen heb ik op zijn lip gebeten en daardoor liet hij me los. Ik wilde je dit meteen zondag uitleggen, maar aangezien je me geen kans gaf, heb ik het je nu pas kunnen vertellen," leg ik aan hem uit, onderzoekend bekijkt hij mijn gezicht.

"Als ik jou was, zou ik voor de volgende keer een andere smoes verzinnen," en met die woorden loopt hij naar de uitgang van de school. Vastgenageld aan de grond blijf ik staan, terwijl ik vecht tegen mijn tranen. Waarom gelooft hij mij niet en wel die stomme foto?

Als ik de wc in glip is het akelig stil, er is niemand in de ruimte. Ik glip snel een hokje in en schreeuw het uit van frustratie terwijl ik met mijn vuist tegen de deur aan sla. Meteen heb ik er spijt van en schieten de tranen in mijn ogen.

"Fuck," mompel ik terwijl de tranen zonder rem over mijn wangen rollen. Ik wil naar huis, mijn hoofd doet pijn en ik voel me beroerd door het verdriet wat ik heb.

Ik gooi mijn tas op de grond en hang mijn jas op aan de kapstok, gelukkig is er niemand thuis. Ik schop mijn schoenen uit en loop naar boven. Ik ga op mijn buik op bed liggen en voel hoe een traan weet te ontsnappen.

Hoe ga ik Chase ooit overtuigen? Als hij me überhaupt al zou vergeven, dan is het nog maar de vraag of hij mijn woorden geloofd. Het enige lichtpuntje is dat Noen gezien heeft wat er die avond is gebeurd, misschien wilt hij wel met Chase praten voor mij.

Ik schrik wakker als ik mijn ringtone hoor, snel pak ik mijn telefoon. Als ik zie dat Sara me belt, ben ik ergens zwaar teleurgesteld. Ik had zo gehoopt dat het Chase was geweest.