It's Just A Game

3

POV ISE

"Veel succes op school lieverds." Zegt mijn moeder als Max en ik uitstappen. "Thanks, tot vanmiddag." Glimlach ik naar mijn moeder en daarna gooi ik de autodeur dicht. Ik hang mijn tas aan mijn schouder en kijk eventjes rond, ik dacht dat ik al op een bizar grote school zat in Nederland. Maar dat is niets vergeleken dit gebouw en al die mensen.

"Ik ga zo verdwalen." Zegt Max als we in de hal staan. Ik moet om hem grinniken en loop door naar de administratie. Een streng uitziende vrouw zit achter de balie, haar ronde bril staat op het puntje van haar neus en haar grijze haren zitten in een strakke knot op haar hoofd gebonden. Ze blijft strak naar haar werk kijken en Max kijkt me even vragend aan, ik haal mijn schouders op en kuch eventjes om haar aandacht te trekken. Langzaam kijkt ze op van haar werk en zet ze haar bril recht op haar neus.

"Wat kan ik voor jullie betekenen?" Vraagt ze met een ongeïnteresseerde uitdrukking in haar ogen. "Uh ja, wij zijn hier vandaag voor het ee-."

"Chase je bent te laat!" Onderbreekt ze me, een jongen met zijn capuchon op probeert ongemerkt langs de administratie te lopen. Hij draait zich om en ik zie zijn felblauwe ogen, diezelfde jongen als in de winkel concludeer ik. Als hij me passeert komt de geur van een mannenluchtje me tegemoet, en ergens vind ik dat helemaal niet erg. Zonder er verder woorden aan vuil te maken grist hij het te laat briefje uit haar hand en loopt hij weer verder.

"Als ik dat op het Picasso zou doen dan was ik zwaar de lul geweest." Fluistert Max terwijl hij de jongen, die nu een naam heeft, nakijkt. "Jij komt toch nooit te laat?" Grijns ik, wat me meteen een por in mijn zij van hem oplevert.

"Sorry, ga verder." Verontschuldigd ze zich, haar gezicht staat iets minder streng. Alsof haar humeur ervan opknapt zodra ze iemand straf mag geven. "Wij zijn hier dus voor het eerst, en bij het intakegesprek via de telefoon werd er aan ons verteld dat we ons even moesten melden zodra we er waren." Zeg ik. Haar gezicht staat voor een paar secondes bedenkelijk.

"Oh jullie zijn de twee leerlingen uit Nederland?" Vraagt ze en ik knik. "Ik ga het niet eens proberen om jullie achternaam uit te spreken, dus jullie moeten me even helpen met hoe ik het moet uitspreken." Een kleine grinnik verlaat haar mond. "De Groot." Grijnst Max, en ik moet ook even grinniken, we gaan nog wel vaker problemen krijgen met onze achternaam hier. Ze tikt iets in op het grote computerscherm en daarna begint de printer luid te protesteren.

"Geef dit rot ding even de tijd hoor." Ze blaast een pluk haar uit haar gezicht die toch is weten te ontsnappen ondanks de dikke laag haarlak die ze in haar haren heeft gespoten.

De printer spuugt twee blaadjes uit en ze pakt ze uit het rekje. "Dan ben jij Max denk ik hé?" Ze kijkt naar Max die knikt, waarop ze hem een blaadje geeft. "Je weet het nooit met die namen bij de gekke Nederlanders." Zegt ze terwijl ze mijn blaadje geeft, ik kijk erop en zie mijn rooster staan. "Dan geef ik jullie nu een rondleiding door het gebouw, en dan beginnen jullie lessen bij het tweede uur." Ze schuift haar stoel naar achter en verdwijnt door een deur.

"Dus zoals jullie weten is het schoolsysteem hier anders, Max jij bent hier een Freshman, dat houdt in dat dit jouw eerste jaar is op High School, als het goed is loopt het ongeveer gelijk aan de derde klas in Europa." Zegt ze als we door de lange gang lopen. "En jij Ise, jij bent een Senior, dus jij zit in je examenjaar. Ga je hier examen doen?" Vraagt ze oprecht geïnteresseerd. "Daar heb ik eigenlijk nog niet over nagedacht." Zeg ik terwijl ik mijn schouders ophaal. "Je hebt nog eventjes om er over na te denken." Ze slaat de hoek om en stopt voor een lange rij met lockers.

"Dit is jouw locker vanaf nu Ise." Ze geeft me een sleuteltje die bij het slot hoort. "Je mag er van alles mee doen, als je maar zorgt dat alles eruit is en schoon is aan het eind van het jaar. Dus leef je uit met stickers en al die andere onzin." Zegt ze en ik knik.

"En dit is jouw locker." Een stukje verderop staan we opnieuw stil en geeft ze Max het juiste sleuteltje. "Is tot nu toe alles duidelijk?" Vraagt ze en Max en ik knikken tegelijkertijd.

"Nou dit was het zo'n beetje, mochten jullie nog vragen hebben dan help ik jullie graag. Succes vandaag." Ze schenkt ons een bemoedigende glimlach als we weer opnieuw voor de administratie staan. "Heel erg bedankt voor het helpen." Glimlach ik terug. "Ik heb nu ietsje minder het idee dat ik ga verdwalen." Lacht Max en ik lach zachtjes met hem mee.

Ik sta een beetje doelloos bij mijn kluisje, niet wetende waar ik anders moet staan. Ik schrik op van de bel en alle deuren vliegen open. De gang stroomt vol met allerlei leerlingen die druk in gesprek zijn en op weg zijn naar hun volgende les.

"Tot zo Ise." Zegt Max en hij tilt zijn tas op. "Succes." Glimlach ik naar hem, ik kijk hem na terwijl hij zich mengt in de grote groep mensen. Ik haal een keer diep adem en verzamel moed om mezelf ook in de mensenmassa te voegen.

Ik loop naar het juiste lokaal en zie dat het lokaal al is gevuld met een paar leerlingen, nog steeds akward maar minder dan als de hele klas al vol zit. Ik loop naar binnen en blijf eventjes in de deuropening staan. "Zijn er vaste plekken?" Vraag ik. "Ja, maar ik ben alleen ingedeeld. Dus je mag naast mij komen zitten." Zegt een jongen vriendelijk. "Thanks." Glimlach ik en ik loop naar hem toe.

"Ik ben Ise." Stel ik mezelf voor aan de jongen. "Hey, ik ben Scott ." Glimlacht hij. "Je komt niet uit Amerika he?" Vraagt hij terwijl hij me onderzoekend aankijkt. "Nee, ik kom uit Nederland." Ik pak mijn boeken uit mijn tas en leg ze op tafel. "Zoiets dacht ik inderdaad al, ben je al lang in Amerika?" Vraagt hij geïnteresseerd. "Zie ik er uit als een typische Nederlander dan?" Grinnik ik. "Nee eigenlijk niet, maar ik wilde slim overkomen." Lacht hij en ik schiet ook in de lach.

Ik kijk om me heen en zie dat de klas al bijna helemaal gevuld is, op de docent na. Ik luister half naar Scott zijn verhaal terwijl ik om me heen kijk. Ik kijk naar de deuropening waar de docent naar binnenkomt, op de voet gevolgd door die ene Chase en nog twee andere jongens die ik niet ken. Scott moet even grinniken en ik kijk hem vragend aan. "Die jongens zijn mijn beste vrienden, die voorste is Chase, daarachter loopt Austin en Noen sluit de groep." Zegt hij en ik knik. "Leuke vriendengroep denk ik?" Vraag ik. "Zeker." Glimlacht hij.

"En hoe waren je eerste lessen?" Vraag ik aan Max terwijl we samen naar buiten lopen. "Makkelijk." Grijnst hij. Ik schud lachend mijn hoofd terwijl ik de trap afloop. "Al wat leuke mensen ontmoet?" Vraag ik. "Ja, vrienden maken gaat me eigenlijk best makkelijk af." Glimlacht hij. "Ik zei het toch." Glimlach ik terug. Mijn blik valt op Scott en zijn vrienden die bij een auto staan, Chase en hij zijn aan het roken terwijl ze druk in gesprek zijn. Zodra Scott mij opmerkt zwaait hij naar me. Ik glimlach en zwaai eventjes terug.

"Wie was die jongen?" Vraagt Max als we in de auto zitten. "Welke jongen?" Vraag ik schijnheilig, ik voel hoe mijn moeder me aankijkt. "Welke jongen inderdaad?" Vraagt ze en ik moet even grinniken. "No worries, dat was Scott. Aardig maar zeker geen boyfriend material, hij rookt en volgens mij homo." Zeg ik terwijl ik mijn telefoon erbij pak. "Jaja smoesjes, je glimlachte wel erg lief naar hem." Max kijkt me ondeugend aan via de spiegel met zijn blauwe ogen. "Shut up Max." Ik kijk hem terug aan via de spiegel met een dodenblik.

"Maar school was dus leuk?" Vraagt ze en Max begint enthousiast te vertellen, gelukkig, ik zat er niet op te wachten om een samenvatting te geven van deze eerste dag.