It's Just A Game

31

POV ISE

De volgende ochtend loop ik nog half slapend de school in, ik kon de afgelopen nacht helemaal niet slapen. Mijn gedachten waren constant bij Chase en onze nacht samen. Ik word er helemaal gek van, waarom kan ik het hier niet gewoon bij laten en verder gaan met mijn leven? Ik zie hem toch niet meer over een klein jaartje dus waar doe ik überhaupt moeite voor?

"Doei Ies." Max geeft me een por om me uit mijn gedachten te trekken. "Oh, sorry. Doei Max, succes vandaag." Wens ik mijn jongere broertje toe. "Jij ook hé. Jij bent ook half drie uit toch?" Vraagt hij en ik knik. "Oké, top. Ik kom wel naar je kluisje toe." En met die woorden snelt hij naar zijn vrienden toe. Ik glimlach klein als ik mijn broertje zie staan tussen zijn vrienden, hij doet het goed.

"Hey." Zeg ik tegen Maxime als ik mijn kluisje open doe. Ik gooi mijn jas erin en een paar boeken die ik pas de tweede helft van de schooldag nodig heb. "Heee." Zegt ze vrolijk terwijl ze haar kluisje dichtgooit. "Vanwaar deze vrolijkheid op de maandagmorgen?" Grinnik ik. "Omdat ik uitkijk naar het feestje vrijdag van Charlotte." Zegt ze grijnzend. "Ohja, ik was vergeten te zeggen dat ik ook mee ga. Dus bij deze, ik kom ook." Grijns ik en Maxime schiet in de lach.

Het valt me op dat het nog luidruchtiger dan normaal is in de gangen. Iedereen staat te smoezen en kijken aandachtig naar hun telefoon. Ik kijk Maxime vragend aan die het ook al was opgemerkt, ze haalt haar schouders op en zwaait haar tas om haar schouder.

Slenterend lopen we naar onze eerste les van vandaag, natuurkunde, wat een feest. Thuis had ik geluk met Finn, die één of andere gekke natuurkunde geleerde is en mij altijd hielp met de opdrachten zodat ik er nog iets van snapte, maar helaas moet ik het hier zelf doen zonder Finn zijn hulp. 

"Ergens ben ik best wel benieuwd waar de chaos ineens vandaan komt." Geeft Maxime toe als we het lokaal inlopen. "Ik ook eigenlijk wel." Stem ik lachend in. Maxime stoot Miles aan als we langs hem lopen en hij kijkt haar vragend aan. We gaan achter Miles zitten en hij draait zich meteen om.

"Weet jij waar de chaos vandaan komt?" Vraag ik en hij knikt. "Helaas wel." Geeft hij toe. "Nou vertel op." Dringt Maxime hem aan. "Grace had blijkbaar lang geleden toen ze net wat hadden, naaktfoto's naar Nathan gestuurd. Gisteravond hadden ze ruzie omdat Grace met die Nils seks heeft gehad en toen heeft Nathan die foto's eruit gegooid." Zegt Miles zachtjes. Mijn mond zakt open van verbazing en woede borrelt op in mijn onderbuik, wat een naaistreek van hem.

"Wat een ongelofelijke klootzak." Sist Maxime, die ook aardig boos is. "Ook goedemorgen Maxime." Zegt de docent die net binnenkomt. Maxime glimlacht schijnheilig naar hem terwijl ze zo hard in haar hand knijpt dat haar hele knokkels wit worden.

Ik kijk op als de deur openzwaait en Chase en Noen allebei met een domme glimlach in de deuropening staan, ergens is die van Chase onwijs schattig. Maar meteen duw ik die gevoelens weg, als hij mij leuk had gevonden had hij al lang actie ondernomen, zo'n type is het wel.

De docent zucht en verbergt met zijn handen zijn ogen, als teken dat hij net doet alsof hij niet ziet dat ze te laat zijn. Onhandig stormen Noen en Chase het lokaal in en rennen haast naar hun plek. Maar halverwege struikelt Noen over een rondslingerende tas, hij probeert zich aan Chase vast te houden maar tevergeefs, Chase verliest zijn evenwicht en wordt door Noen meegetrokken in zijn val. Al snel klinkt er luid gelach van de jongens vanaf de grond. Meteen schiet de klas in de lach en is het hele klaslokaal gevuld met gelach en gejoel. Zelfs de docent moet even lachen om de onhandige actie van de twee vrienden die inmiddels al weer zijn opgestaan.

De bel gaat en ik sta snel op, de hele les was chaos en iedereen moest om het kleinste dingetje lachen. Facking hinderlijk op een begeven moment, sommige mensen weten echt niet wanneer iets grappigs ook weer over is.

Ik loop napratend met Maxime het lokaal uit, totdat we abrupt stil staan en naar Grace kijken die met betraande ogen haast voorbij stormt. Maxime en ik kijken elkaar kort aan en besluiten dan zonder woorden achter Grace aan te lopen, die inmiddels al de hoek is omgeslagen. We beginnen sneller te lopen zodra we geschreeuw horen. Als we de hoek om zijn zien we Grace voor Nathan staan, de tranen rollen over haar wangen terwijl ze allerlei woorden naar zijn hoofd gooit en Nathan staat erbij alsof het hem helemaal niets boeit. Wat wil ik die jongen onwijs graag op dit moment een klap geven, ik heb me zo erg in hem vergist. Hoe kan hij dit nou maken na een lange relatie?

"Ik haat je, weet je dat?" Zegt Grace woedend. "Dat komt dan mooi uit, want ik word op dit mom-." Verder kan hij zijn zin niet afmaken want Grace heeft hem een klap in zijn gezicht gegeven. Nathan kijkt haar verbaasd aan en opnieuw rollen de tranen over Grace haar wangen. "Ik hoef je nooit meer te zien Nathan, je hebt heel mijn leven verpest. Ik hoop dat je stikt in je huig." En met die woorden loopt ze boos weg.

Maxime rent achter haar beste vriendin aan en ik blijf verbijsterend staan, net als vele andere mensen in de gang.

"Het is hier geen attractie, hop doorlopen. Er valt niets meer te zien." Snauwt Nathan de mensen toe. Ik loop naar hem toe en merk dat hij trilt van woede. "Zullen we even naar buiten gaan?" Vraag ik voorzichtig en hij knikt terwijl hij zijn kluisje met een harde knal dichtgooit. Ik loop achter hem aan naar de uitgang. Eenmaal buiten schopt hij gefrustreerd tegen een leeg cola blikje aan. Ik besluit te zwijgen en loop richting het parkje.

De zon schijnt fel, maar er waait een ijzige wind, die mij kort laat huiveren. De eerste beginselen van de lente zijn alweer te zien, op de bomen zitten alweer knopjes en vogels zijn druk bezig met takjes verzamelen.

"Die slet is gewoon vreemd gegaan Ies, en dan doet ze nu alsof ik het heb gedaan." Begint Nathan. "Dat Grace vreemd is gegaan spreek ik niet goed, maar ik vind het persoonlijk wel erg kinderachtig van je dat je die foto's, die ze in vertrouwen naar je heeft gestuurd, zonder pardon hebt laten uitlekken." Zeg ik voorzichtig. "Misschien was het achteraf niet erg slim nee." Wanhopig haalt hij zijn handen door zijn haren. "Ze gaat sowieso aangifte tegen me doen, en dan kan ik een goede universiteit wel vergeten." Zegt Nathan. "Het komt wel goed Nathan, maar ik denk inderdaad dat dit nog wel een vervelende nasleep voor je gaat hebben." Zucht ik.

Na een goed gesprek lopen we terug naar binnen, precies op tijd want de eerste bel klinkt al. Onderweg naar het juiste lokaal wordt ik tegengehouden door Maxime.

"Grace zit in mijn auto, ik heb me ziek gemeld, misschien moet jij dat ook maar doen. Ze heeft ons echt nodig." Zegt Maxime en ik knik, mijn ouders gaan onwijs boos worden als ze dit weer horen, maar aan de andere kant, een vriendin heeft me nu heel erg hard nodig.

Na kort getwijfel besluit ik het toch te doen en loop ik naar de afdelingshoofd. Ik klop op de deur en al snel wenkt hij dat ik naar binnen mag komen.

"Hey Ise, hoe gaat het hier op school?" Vraagt hij en ik glimlach klein. "Goed hoor, ik heb bijna geen heimwee meer en ik ben eigenlijk wel al goed gewend." Geef ik eerlijk toe en een glimlach siert zijn gezicht. "Dat is fijn. Vertel eens, wat kan ik voor je doen?" Vraagt hij. "Ik wil me graag ziek melden, ik heb onwijze hoofdpijn." Zeg ik en hij knikt. Het voelt helemaal verkeerd om tegen zo'n aardig iemand te liegen, maar als ik eerlijk zou zijn, dan zal hij me nooit laten gaan. "Ach wat vervelend, nou ik ga het voor je regelen. Veel beterschap en hopelijk ben je morgen weer beter." Glimlacht hij naar mij. "Ontzettend bedankt, en ik hoop ook dat ik er morgen gewoon weer ben." Zeg ik en nadat we afscheid hebben genomen verlaat ik zijn kamer.

Onderweg naar buiten loop ik nog even langs mijn kluisje en pak ik mijn spullen. Snel trek ik mijn jas aan en loop ik naar buiten, Maxime staat al met haar auto voor de ingang op mij te wachten en snel stap ik in. Nog voordat ik de autodeur dicht heb gegooid geeft Maxime gas. Ik stuur snel Max een berichtje dat ik niet met hem mee naar huis ga en richt me daarna op mijn vriendinnen.