It's Just A Game

55

POV CHASE

Moeizaam open ik mijn ogen, Ise haar bruine krullen kriebelen in mijn gezicht maar het kan me niets schelen.

Als ik naast me kijk zie ik dat haar ogen nog gesloten zijn, regelmatig haalt ze adem en haar krullen dansen vrolijk om haar gezicht heen. Ze heeft haar been over mijn been geslagen en haar arm rust op mijn buik, haar kleine hand ligt op mijn borstkas. Met een kleine glimlach kijk ik naar mijn vriendin, ik had haar vanaf het eerste moment meteen moeten geloven.

Zachtjes aai ik door haar haren heen, die zacht aanvoelen. Ik wilde het haar gister vertellen over Glenn, maar ik wilde van het moment genieten dat ik haar in mijn armen had. Want ik weet niet zeker hoe ze hierop gaat reageren, ergens denk ik dat het haar niets uit maakt, maar toch wilde ik het zekere voor het onzekere nemen. Wel neem ik mezelf voor dat ik haar vandaag nog ga vertellen over de plannen die Scott, Austin, Noen en ik hebben gemaakt.

Ik pak mijn telefoon van mijn nachtkastje af en zie dat het half twee 's middags is, oeps. Maar aan de andere kant, we waren pas rond half vier weer thuis vannacht, dus we hebben een excuus.

Net als ik uit bed wil stappen zie ik dat Ise langzaam haar hazel-kleurige ogen opent. Ze trekt de dekens verder over zichzelf heen en ik moet kort om haar grinniken.

"Goeiemorgen doornroosje," grinnik ik, waardoor ze ook kort moet lachen terwijl ze haar gezicht in mijn nek verbergt. Ik sla mijn armen om haar heen en houd haar stevig vast.

"Lekker geslapen?" ze gaat rechtop zitten en bekijkt me uitgebreid. "Ik altijd, en jij?" vraag ik terwijl ik mijn handen door mijn haren haal. "Je was echt fucking druk in je slaap, het scheelde niets of je had me uit bed geduwd," zegt ze en ik kijk haar ongeloofwaardig aan. "Ik beweeg normaal amper in mijn slaap," grinnik ik. "Ja, normaal wel ja," lacht ze.

"Wat gaan we vandaag doen?" vraagt ze aan mij en ik haal mijn schouders op. "Film marathon?" vraag ik aan haar en ze knikt enthousiast.

"Chase je kamer man," grinnikt Ise als we uit bed stappen. Ik kijk rond en eigenlijk valt het me nu pas op wat voor bende het is. Mijn bureau is bezaaid met schoolboeken en schriften, het laatje wat open staat puilt haast uit door alle rommel en overal liggen hoopjes kleding op de grond. "Sst," grinnik ik terwijl ik een joggingbroek aantrek, lachend loopt ze mijn kamer uit.

Ik plof op de bank met een bord op mijn schoot, ik heb voor mij en Ise een uitgebreid ontbijtje gemaakt. Zwijgend eten we ons ontbijt op en kijken we mee met Nick, die fanatiek aan het gamen is.

''Waar zijn pap en mam eigenlijk?'' vraag ik aan mijn jongere broertje, die geen reactie geeft. Waarschijnlijk staat zijn koptelefoon kneiter hard. Geïrriteerd zucht ik en gooi ik een kussen tegen Nick zijn hoofd aan.

''Je had me ook best mogen roepen hoor,'' zegt hij geïrriteerd als hij zich omdraait en zijn koptelefoon van zijn hoofd haalt. ''Dat deed ik maar je reageerde zoals gewoonlijk weer eens niet,'' kaats ik terug en ik zie dat hij met zijn ogen rolt.

''Ik vroeg waar pap en mam zijn,'' herhaal ik mijn vraag en Nick kijkt even bedenkelijk. ''Zijn ze weg dan?'' vraagt hij verbaasd en opnieuw zucht ik. ''Misschien moet je je geluid eens wat zachter zetten, want dit is echt helemaal kut Nick,'' zeg ik. Met een zeikerig stemmetje herhaalt hij mijn woorden en ik kijk hem aan terwijl ik één wenkbrauw optrek. Uitdagend kijkt hij me aan en ik rol met mijn ogen.

''Wat doe je nou stoer?'' vraag ik aan hem. ''Moet jij zo nodig zeggen,'' kaatst hij terug en ik moet even lachen. ''Kon je geen betere comeback verzinnen schatje?'' grijns ik naar hem. Geïrriteerd draait hij zich weer om en richt zich weer op het spelletje.

Even later gaat de deur vanuit de bijkeuken open en verschijnen mijn ouders met volle boodschappentassen. ''Hoi!'' roept mijn vader vrolijk terwijl ze doorlopen naar de keuken. ''Hoi,'' zeggen we met zijn drieën tegelijkertijd terug.

Als alle boodschappen zijn uitgepakt komt mijn moeder onze kant op gelopen. ''Chase je weet wat we hadden afgesproken over je kamer,'' begint ze en ik zucht diep.

''Telefoon inleveren!'' roept Nick meteen. ''En dit hoor je wel? Eikel,'' snel gooi ik weer een kussen zijn richting op, maar dit keer weet hij het behendig te vangen. ''Het is allemaal jouw schuld Chase, deze afspraak. Als jij nou gewoon je kamer netjes houdt dan had mam nooit bedacht dat we onze telefoons moeten inleveren als we onze kamer niet hebben opgeruimd,'' zegt Nick en ik zie dat Ise even moet grinniken.

Mijn moeder steekt haar hand naar me uit en met een diepe zucht overhandig ik haar mijn telefoon. ''Zodra je kamer is opgeruimd krijg je hem terug, volgens de afspraak,'' zegt ze en ik zucht diep. ''Erg kinderachtig, dat dit nou bij Nick werkt betekend niet meteen dat je het ook zo bij mij moet doen,'' zeg ik, waar ze verstandig niets op zegt.

''Mam hoeveel moet ik je betalen om die telefoon nooit meer aan Chase te geven?'' zegt Nick terwijl hij slijmend zijn armen om haar nek slaat. Hij zet zijn liefste glimlach op, waar ik intens van walg.

''Nick is helemaal niet meer zo onschuldig als wat we denken,'' grinnikt mijn vader terwijl hij naast Ise op de bank ploft, die moet lachen. ''Jullie kunnen haast een reality show beginnen,'' zegt ze, wat mijn vader weer laat lachen.

''Je wilt me betalen zodat ik Chase zijn telefoon voor altijd houd?'' vraagt mijn moeder aan Nick, die meteen knikt. Snel sta ik op en loop ik naar hem toe. Hij laat onze moeder los en kijkt me uitdagend aan.

''Wil je ruzie?'' vraag ik aan Nick. ''Kijk, dit is nou een bedreiging. Je kan zijn telefoon nu een dag langer bij je houden,'' zegt Nick grijnzend en ik geef hem een duw tegen zijn borst. ''Fysieke aanraking, doe er nog maar een dagje bij,'' zegt hij grinnikend.

Ise en mijn vader zitten vanaf de bank ons uitgebreid te bekijken, met een lach op hun gezichten. Mijn moeder kan het ook niet meer serieus nemen en schiet in de lach.

''Leuk geprobeerd Nick, maar helaas,'' grinnikt ze en Nick zucht diep. Hij geeft me een duw, maar ik pak snel zijn polsen vast en duw met mijn scheenbeen tegen zijn benen, zodat hij op de grond valt. Maar in zijn val trekt hij me mee en even later lig ik naast hem op de grond.

''Jongens dadelijk gaat één van jullie weer huilen,'' zucht mijn vader en ik kijk naar Nick, die met een lach op zijn gezicht weer naar mij kijkt. Ik schud mijn hoofd en sta snel op, ik steek mijn hand naar mijn broertje uit, die hij aanpakt en opstaat.

''Kunnen jullie elkaar voor één keer met rust laten?'' zucht mijn moeder terwijl ik grinnikend naast Ise op de bank plof.