It's Just A Game

71

POV CHASE

Ondertussen is het al bijna een week verder sinds kerst, vandaag is het oudejaarsdag en staat klussen in het huis op het programma. Ik ben al de hele ochtend bezig geweest met het verven van mijn kamer, nog een paar kleine dingetjes en dan kan ik zodra de verf droog is mijn meubels in elkaar gaan zetten.

Ik neem een slok van mijn nog ietwat warme koffie maar richt er verder geen aandacht aan. Ik kijk door de grote ramen van de keuken naar Noen en Austin die als pauze met elkaar aan het voetballen zijn. Ik moet even grinniken om mijn twee vrienden en haal mijn hand door mijn haren.

"Ben je er al weer klaar voor?" Noen wiebelt met zijn wenkbrauwen als hij terug naar binnen komt lopen. "Soort van," verzucht ik als ik mijn kopje in de gootsteen zet, waarna ik mezelf uitgebreid uitrek. Met een hard geluid knakt mijn schouder en mijn vrienden kijken mij allebei verbaasd aan, terwijl ik in de lach schiet.

"Dat luchtte serieus echt even op," lach ik en Noen schudt lachend zijn hoofd. "Ik ben al lang blij dat je niet meer om de vijf minuten je vingers knakt," geeft Noen toe en ik grijns uitdagend naar hem terwijl ik mijn vingers knak. Meteen zet Noen zijn handen voor zijn oren en rent hij richting de trap, die hij omhoog sprint.

Lachend lopen Austin en ik hem achterna naar boven.

"Wanneer zou Scott eigenlijk komen?" vraagt Austin terwijl hij zijn kwast door de witte verf haalt en geconcentreerd zijn deurpost wit schildert. "Volgens mij niet vandaag, Vince zijn ouders hadden Scott uitgenodigd om wat met de familie te gaan doen," zegt Noen en Austin knikt langzaam zonder van zijn werk af te kijken.

Ik kijk op als ik de voordeur dicht hoor vallen, snel haal ik mijn telefoon uit mijn zak en zie dat het Ise niet kan zijn, we hebben bijna pas over twee uur afgesproken.

Ik leg mijn verfroller weg en veeg mijn vieze verfhanden aan mijn joggingbroek af. Ondertussen klinken er voetstappen die de trap oprennen, gevolgd door zacht gesnik. Ik slik en ondanks dat ik bang ben voor slecht nieuws loop ik mijn kamer uit.

Ik tref Maeve aan die in de armen van Austin haar tranen niet meer tegenhoudt, haar hele lichaam schokt van het harde huilen. Het valt me ineens op dat ze de afgelopen dagen veel is afgevallen, haar broek hangt losjes om haar benen en ze zwemt haast in de hoodie die ze aan heeft.

Noen kijkt mij vragend aan en ik haal mijn schouders op. Maeve lijkt wat rustiger te worden door de zachte, troostende woordjes van haar vriend, die door haar zwarte haren heen aait.

Ik maak oogcontact met Austin, die mij een klein glimlachje schenkt. Ik snap zijn hint en draai me weer om, als er slecht nieuws was geweest dan had ik dat allang geweten.

''Hey!'' roept Ise vanuit de gang. ''Hoi!'' roepen we alle vier tegelijkertijd terug. Een half uurtje geleden besloten we om pauze te houden, maar al snel hebben we ervan gemaakt dat het wel goed was voor vandaag.

Ise ploft naast me op de bank en geeft me een kus op mijn lippen, ik kus haar terug en Ise haar parfum kriebelt een beetje in mijn neus. Gister zijn we elkaar helemaal misgelopen en nu kan ik niet ontkennen dat ik haar heb gemist. Ze glimlacht kleintjes en gaat comfortabel tegen mij aan zitten, ik sla mijn arm om haar heen en kijk even kort op mijn telefoon.

''Hoe gaat het hier?'' vraagt Ise nieuwsgierig. ''Heel erg goed zoals altijd,'' grijnst Noen en Ise moet even lachen. Ik kijk naar Maeve en zie dat ze in Austin zijn armen in slaap is gevallen, opnieuw komt er een gevoel van medelijden omhoog.

''Wat was er net Aus?'' vraagt Noen aan Austin terwijl hij het ook heeft opgemerkt dat Maeve in slaap is gevallen. Ergens baal ik er wel van dat sinds Maeve met Austin heeft, ze niet meer naar mij toekomt, vroeger konden we echt hele goede gesprekken hebben maar sinds Austin in haar leven is, is dat niet meer voorgekomen.

''Het was gewoon even allemaal te veel, er was weer geen nieuws en ze is echt gesloopt. Ze slaapt 's nachts amper en is constant maar heen en weer aan het rennen om ons te helpen maar ook genoeg tijd door te brengen in het ziekenhuis,'' zegt Austin en ik knik.

''Wat mij betreft hoeft ze hier helemaal niet te helpen, I mean we begrijpen allemaal haar situatie en zo krijgt ze misschien ook weer wat rust,'' stel ik voor, waarop Noen instemmend knikt. ''En ik denk dat Scott hier hetzelfde over nadenkt, die ziet precies hetzelfde als ons gebeuren,'' voegt Noen eraan toe.

''Valt het bij jullie ook op dat Maeve zoveel is afgevallen?'' verzucht Austin, waarop ik knik. ''Ik denk dat we haar voor zichzelf moeten beschermen en gewoon zeggen dat ze hier niet hoeft te helpen,'' zeg ik. Austin en Noen knikken instemmend en kort kijk ik naar mijn beste vriendin, die nog steeds diep ligt te slapen.

''Ik wil ook eventueel meer helpen hoor, ik vind het leuk om hier met jullie rond te hangen,'' zegt Ise. ''Rond hangen? Er wordt hier alleen maar hartstikke hard gewerkt,'' plagend prik ik mijn vriendin in haar zij, die in de lach schiet en mijn polsen vast pakt. ''Altijd als ik hier naar binnen kom zitten jullie op de bank,'' verdedigt ze zichzelf en wij schieten in de lach, ze heeft inderdaad gelijk. ''Rust is ook heel erg belangrijk met inspannend werk,'' grijns ik naar haar en lachend schudt ze haar hoofd.

Ik kijk naar Ise die moeite heeft met de sleutel in het sleutelgat te steken, lachend kijk ik naar mijn vriendin terwijl ik in haar zij prik zodat het nog langer duurt. ''Chase,'' lacht ze terwijl ze me een duwtje geeft. ''Het is maar goed dat jij geen jongen bent,'' zeg ik grinnikend. ''En hoezo dat nou weer?'' zegt ze verontwaardigd terwijl ze de deur open doet. ''Omdat je niet kan mikken,'' zeg ik serieus terwijl ik achter haar aan naar binnen loop. ''Oh wat zijn we weer grappig,'' zegt ze, maar ik hoor aan haar stem dat ze moeite heeft om niet te lachen. Zelf moet ik wel lachen om mijn eigen grap en om haar reactie, wat blijkbaar aanstekelijk werkt want Ise schiet ook in de lach.

''Hey lieverds,'' glimlacht Ise haar moeder naar ons als we de woonkamer inlopen. ''Hoi,'' glimlach ik terug, ik kijk even kort naar mijn broertje die met Ise haar broertje op de bank aan het gamen is.

Als Nick mij doorheeft verschijnt er een grote glimlach op zijn gezicht, het is alweer een tijdje geleden dat we elkaar gezien hebben en hij heeft mij duidelijk gemist.

''Hey,'' ik geef hem een tik tegen zijn achterhoofd en plof daarna naast hem op de bank. ''Max en ik wilde na dit potje nog even naar het skatepark, ga je mee?'' vraagt hij enthousiast. Ik kijk Ise aan die met twee glazen drinken aan komt lopen.

''Uh kan denk ik wel, maar ik heb wel plannen voor vanavond dus erg lang kan ik niet blijven,'' zeg ik tegen mijn broertje. ''Vier je oud en nieuw niet thuis?'' de teleurstelling is in zijn stem te horen en ik slik even. ''Dit jaar niet, sorry Nick,'' verontschuldig ik mezelf, en Nick knikt klein.

Als ik terug kom van het skaten loop ik naar boven, ik hoor hoe Ise in het Nederlands praat. Als ik de kamerdeur open doe, kijkt ze op en glimlacht ze snel, waarna ze zich weer op haar telefoon richt. Ik plof op mijn buik naast haar op bed en en sla mijn arm om haar middel heen. Met mijn ogen gesloten luister ik naar Ise die enthousiast en snel praat, in een taal waaruit ik niets uit kan ophalen, al sla je me dood, ik heb letterlijk geen idee waarover het gaat.

Even later hangt Ise op en buigt ze over mij heen, ze laat haar kleine handen onder mijn trui glijden en een koude rilling glijdt over mijn ruggengraat. Ze grinnikt en plaatst kleine kusjes in mijn nek, genietend sluit ik mijn ogen terwijl ik nog steeds op mijn buik lig.

"We moeten zometeen gaan," fluistert ze zacht in mijn oor, haar warme adem in mijn nek laat mijn verlangen naar haar groeien.

"Ze kunnen vast ook wel even op ons wachten," ik draai me om en kijk in de hazel-kleurige ogen van mijn vriendin. Ik streel zachtjes over de binnenkant van haar arm, wat blijkbaar bij haar kietelt want ze moet even grinniken en trekt haar arm terug.

"Vanavond hebben we tijd zat," zegt ze lip bijtend, waarop ik met mijn ogen rol. "Dit kun je me niet aandoen," zeg ik quasi-beledigd en Ise schiet in de lach. "Moet jij eens opletten," grijnst ze uitdagend terwijl ze uit bed stapt.

Lachend schud ik mijn hoofd en rek me uitgebreid uit, ik ben nog niet helemaal mentaal voorbereid op een feestje maar hopelijk komt dat snel. We kunnen bij Noen blijven slapen vannacht, dus ik kan eindelijk weer eens een keer goed drinken, en wat ik ook zeker ga doen.