It's Just A Game

16

POV CHASE

Mijn handen rusten op de heupen van een slanke blondine. Haar naam zou ik niet weten eigenlijk, maar dat houdt me niet tegen om haar niet te zoenen. Uitdagend danst ze tegen mij aan en ik voel een bobbel in mijn broek ontstaan, dit is zo'n slechte timing. Ik druk haar dichter tegen me aan en plaats mijn lippen op die van haar. Meteen zoent ze terug en haar tong glijdt naar binnen, ze proeft naar sigaretten en bier. Ze wilt door mijn haren heen gaan maar ik hou haar handen net op tijd vast, mijn haar is heilig en daar mogen ze niet zomaar aanzitten.

Ik onderbreek de zoen als ik een hand voel op mijn schouder. Ik draai me snel om en zie daar Ise staan. "Ik leen hem even van je hoor, je krijgt hem zometeen terug." Glimlacht ze naar de blondine en ze trekt me mee achter haar aan, ze is overduidelijk dronken.

"Dus Chase." Ze slaat haar armen om mijn nek heen en kijkt me aan met haar hazel-kleurige ogen. "Vertel het eens Ise." Ik kijk haar terug aan. "Je bent dus zo'n player he, dus ik stel voor dat we een spelletje gaan doen." Slist ze en ik grinnik even. "Wat dan?" Grinnik ik terwijl ik een wenkbrauw optrek. "We gaan de hele dag door pra-." Ze kan haar zin niet afmaken want voordat ik het weet word ik van haar afgetrokken en krijg ik een klap tegen mijn neus. Ik zie zwarte vlekken voor mijn ogen en knipper een paar keer. Tranen vullen mijn ogen en bloed druipt op de grond. Ik kijk op en zie Miles staan, zijn ademhaling zit hoog.

Ik geef hem een stomp in zijn maag, hij duikt in elkaar en ik maak meteen van het moment gebruik om hem op de grond te duwen. Hij trekt mij mee in zijn val en klimt bovenop me. Hij geeft me nog een goede klap in mijn gezicht en opnieuw zie ik zwarte vlekken. Ik bescherm met mijn armen mijn hoofd, terwijl Miles maar door blijft gaan. Overal klinkt geschreeuw en ik roep om hulp, alleen blijven mijn woorden in mijn keel hangen.

"Verdomme Miles!" Roept een onbekende stem, en daarna stoppen de klappen. Ik open voorzichtig mijn ogen en zie dat Miles vast wordt gehouden door Nathan en Austin. Miles zijn gezicht zit onder het bloed, waarschijnlijk heb ik hem ook nog een paar klappen kunnen geven. Hij heeft een woeste uitdrukking in zijn ogen, hij lijkt helemaal in een andere wereld te zijn. Hij probeert zichzelf los te wurmen uit de grepen van de twee jongens, die hem uit alle macht proberen tegen te houden. Maar tevergeefs, ze laten hem los en meteen krijg ik een schop in mijn maag. Ik hap naar adem en de tranen springen in mijn ogen. Alles doet pijn en de zwarte vlekken voor mijn ogen worden nu een grote zwarte waas. Pijnlijk sluit ik ze, en al snel ben ik weg.

Ik schrik wakker als er een lampje in mijn oog wordt geschenen. "Hij is wakker." Zegt een onbekende vrouwenstem die zich bezorgd over mij heen buigt. "Weet je nog hoe je heet?" Vraagt ze. "Chase O'Neill." Mompel ik, een steek komt op in mijn hoofd en meteen grijp ik naar mijn voorhoofd. "Hij is er inderdaad aardig aan toe." Ze draait zich om en ik probeer te zien tegen wie ze het heeft. Tot mijn verbazing is het Ise, ze heeft dikke ogen van het huilen en ze knikt naar de dokter. De dokter verlaat mijn kamer en Ise loopt naar mijn bed toe.

"Ik heb je ouders al gebeld, ze zijn onderweg." Glimlacht ze waterig naar me. Ik pak haar hand vast en sluit opnieuw mijn ogen. "Dankjewel." Mompel ik zachtjes. "Het spijt me zo erg." Zucht ze. "Waarom?" Vraag ik. "Nou gewoon, voor Miles." Zegt ze. "Jij kan er ook niets aan doen dat het zo'n ontiegelijke klootzak is." Zeg ik en ze moet even grinniken.

"Ise." Begin ik na een stilte terwijl ik mijn ogen open. "Chase." Zegt ze terwijl ze me aankijkt. "Wat was nou dat spelletje waar je het over had?" Vraag ik en haar gezicht klaart op. "Ik ben ondertussen al weer nuchter, dus weet niet of ik het nog steeds zo'n goed idee vind." Grinnik ik en ik moet toch ondanks alles ook even grinniken. "Vertel het nou maar gewoon." Dring ik aan. "Oké." Zucht ze en ze denkt eventjes na.

"Ik dacht dat we misschien een weddenschap aan konden gaan, omdat jij een player bent en ik wil weten of je voor één meisje kan gaan." Zegt ze en ik knik. "En hoe zie je dat dan voor je?" Vraag ik. "Gewoon alles doen wat een stel doet, veel praten, elkaar goedemorgen wensen, elkaar slaap lekker wensen, op date's gaan en alles daarom heen." Zegt ze schouderophalend. "En wat nou als ik verliefd op je word?" Vraag ik terwijl ik haar onderzoekend aankijk. "Dan verlies je je player imago." Grijnst ze en ik grinnik. "En als jij verliefd wordt dan?" Vraag ik en ze haalt haar schouders op. "We zullen zien wie het eerst verliefd wordt." Zegt ze. "Oké, jij gaat sowieso verliezen." Zeg ik grijnzend. "Meneer is in elkaar geslagen maar heeft nog steeds praatjes." Lacht ze en ik steek mijn tong naar haar uit. "Je bent wel onwijs knap met al die blauwe plekken." Grinnikt ze. "Ik ben altijd knap." Grinnik ik en ze schiet in de lach.

"Hee stomkop." Zegt Nick als hij de kamer inloopt. "Nick." Zegt mijn moeder meteen hoofdschuddend en ik grinnik. "Sukkel." Grinnik ik. Nick ploft op een stoel en mijn vader sluit de deur van de kamer.

"Hoe voel je je lieverd?" Mijn moeder aait door mijn haren heen terwijl ze me onderzoekend aankijkt. "Heb me weleens beter gevoeld." Zeg ik. "Je praatjes heb je nog." Grijnst mijn vader. Ik kijk even snel naar Ise die een beetje ongemakkelijk heen en weer wiebelt. Ik glimlach bemoedigend naar haar en ze glimlacht terug.

"Iemand die wat te drinken wilt?" Vraagt Ise als ze opstaat. "Koffie graag." Glimlacht mijn vader naar haar. "Ik ook graag." Zegt mijn moeder vriendelijk. "Ik loop wel even met je mee." Zegt Nick en hij staat vlug op. Ik kijk Ise en Nick na die samen de kamer uitlopen.

"Leuk meisje." Knipoogt mijn moeder naar me en ik rol met mijn ogen. "Vind ik ook eigenlijk." Glimlacht mijn vader. "Dit is niet het moment." Zucht ik en peuter aan het infuus waar pijnstilling doorheen stroomt.