It's Just A Game

37

POV CHASE

Terwijl ik mijn kip in stukjes snijd luister ik naar het gesprek van mijn ouders, en Nick die zichzelf er soms tussendoor mengt.

Kort leg ik onder de tafel mijn hand op Ise haar bovenbeen, ze kijkt me vragend aan en ik glimlach kleintjes naar haar. Wat ben ik blij dat ze het goed met mijn ouders en Nick kan vinden, met Beth was het anders. Niet dat mijn ouders haar niet mochten, maar Ise is gewoon zoveel spontaner dat het gewoon soepel verloopt allemaal. Beth had namelijk nooit uit zichzelf mijn moeder geholpen met koken.

"Ise, volgende week gaan we voor mijn moeder haar tachtigste verjaardag met de hele familie naar de dierentuin. Ik snap dat het misschien nog een beetje te vroeg is om mee te gaan als Chase zijn vriendin, maar lijkt het je misschien wel leuk?" Vraagt mijn vader aan Ise, die mij vragend aankijkt.

"Het hoeft niet hoor, maar ik denk dat mijn oma het wel heel leuk zou vinden," geef ik toe.
"Ik wil gezellig mee hoor, geen probleem. Vroeg me alleen af of jij dat al wel ziet zitten," zegt ze. "Daar moet ik nog even over nadenken," ik steek mijn tong naar haar uit en lachend geeft ze me een speelse duw.

"Zijn jullie überhaupt al een stel?" Vraagt Nick, die zich al die tijd opvallend stil heeft gehouden. "Ja," antwoord ik meteen, in de hoop dat Ise dit antwoord ook had gegeven. Als ik opzij kijk zie ik dat ze een kleine blos op haar wangen heeft gekregen, dit geeft me genoeg bevestiging dat het wederzijds is.

Als we aan het toetje beginnen, verlicht een felle flits de woonkamer, gevolgd door een harde donderklap die het servies in de keukenkast laat trillen. De regen tikt hard tegen de ramen, en we zijn allemaal doodstil door het plotselinge natuurgeweld. Ik merk aan Ise dat ze onrustig wordt, ze beweegt haar been snel op en neer en bijt op haar nagels. Zou ze bang zijn voor het onweer?

Nadat we de tafel afgeruimd hadden, zijn we meteen naar boven gegaan. Het onweert nog steeds en het is nog niet zachter gaan regenen. Ise ligt naast me in bed, met de dekens tot over haar kin getrokken. Ik heb mijn armen allebei om haar heen geslagen en luister naar haar ademhaling, die aardig hoog zit.

Ik wil vragen waarom ze bang is voor het onweer, maar eigenlijk wil ik het ook niet aan haar vragen. Nu nog niet in ieder geval, dat komt morgen wel weer. Tot die tijd moet ik haar laten merken dat ze bij mij veilig is en ze zich geen zorgen hoeft te maken.

Bij de zoveelste klap, duikt ze opnieuw in elkaar en zie ik dat er een traan over haar wang glijdt. Ik veeg die voor haar weg en glimlach geruststellend naar haar, waarna ik een kus op haar voorhoofd plaats.

"Je zal wel denken," mompelt ze terwijl ze haar neus ophaalt. "Wat zou ik moeten denken dan?" Vraag ik terwijl ik een pluk haar uit haar gezicht veeg.

"Dat ik me niet zo moet aanstellen want het is maar onweer," zucht ze als ze rechtop gaat zitten. "Dat maak je er zelf van, ik heb geen enkel moment zo gedacht," vertel ik haar.

"Echt niet?" Ze kijkt me onderzoekend aan met haar hazelkleurige ogen en ik schud mijn hoofd. "Echt niet," bevestig ik haar. Ze glimlacht naar me en ik glimlach terug naar haar.

"Blijf je slapen vannacht?" Vraag ik na een tijdje terwijl ik met mijn vingertoppen over haar blote rug glij. Het onweren is gelukkig gestopt en de regen tikt nog zachtjes tegen mijn raam aan, ik kan echt niet wachten tot de zomer.

"Is goed," mompelt ze slaperig. Grinnikend ga ik over haar heen hangen, "sliep je nou?" Vraag ik en een grijns vormt haar lippen terwijl ze haar ogen gesloten houdt.

"Wil je doorgaan?" Vraagt ze en ik schiet in de lach. "Ik wil er wel wat voor terug," lach ik terwijl ik mijn vingertoppen weer over haar rug laat glijden. "Zoals?" Ik hoor aan haar stem dat ze me uit aan het dagen is en ik denk even na.

"Daar kom ik nog wel op terug," zeg ik. "Je kan dus niets verzinnen," betrapt ze me en ik moet even om haar grinniken. "Misschien," antwoord ik terug. "Niets misschien, ik heb gewoon gelijk," grinnikt ze en ik geef haar een por in haar zij. Lachend draait Ise zich om, haar ogen twinkelen ondeugend en ik moet om haar lachen.

"Wil je even zeggen dat ik gelijk heb?" Lacht ze terwijl ze op mijn schoot gaat zitten. "Je hebt helemaal geen gelijk," lach ik, stevig houd ik haar polsen vast. "Ik heb zo wel gelijk," lacht ze en ik schud mijn hoofd.

Als de deur open zwaait staat Nick in de deuropening, ik ga rechtop zitten met Ise nog steeds op mijn schoot.

"Wat is er?" Vraag ik aan mijn jongere broertje. "Ik weet dat je nu een vriendin hebt en je geen tijd meer voor mij hebt, maar gaan we wel nog een aflevering van Ozark kijken vanavond zoals beloofd?" Vraagt hij en ik slik even, eigenlijk heb ik helemaal geen zin om met Nick een aflevering te kijken, ik wilde gewoon de hele avond van Ise haar aanwezigheid genieten, maar beloofd is beloofd.

"Oh Ozark, dat kijk ik ook op dit moment," zegt ze terwijl ze naast me op bed ploft. "Echt?" Nick zijn gezicht klaart op en Ise knikt. "Ik ben alleen echt nog maar aan het begin, hoe ver zijn jullie?" Vraagt ze aan Nick. "Bijna klaar met seizoen twee," antwoord hij. "Oh jammer dat jullie al veel verder zijn," geeft ze toe. "Vind je het erg dan als we gaan kijken?" Vraag ik aan haar en ze schud haar hoofd. "Nee hoor, ik wilde sowieso nog even douchen en dan daarna ga ik wel wat voor mezelf op mijn telefoon doen ofzo. Komt goed," zegt ze en ik knik.

Met Beth had dit niet gegaan, constant claimde ze me waar vooral Nick veel moeite mee had. Nick kan het gelukkig voor mijn idee goed vinden met Ise, hij was denk ik een beetje bang dat hij mij weer kwijt zou zijn aan een meisje.

"Veel plezier met kijken," zegt ze voordat ze een zoen op mijn lippen drukt. Waarna ze opstaat, uit mijn kast pakt ze een trui en daarna loopt ze richting de badkamer.

Ik start Netflix op via mijn televisie en Nick ploft naast me in bed. "Wat was er vorige aflevering ook alweer gebeurt?" Vraag ik aan hem, meteen ratelt hij de samenvatting op van de afgelopen aflevering. Terwijl hij praat, dwalen mijn gedachten af.

Ik heb nooit geweten dat de relatie tussen mij en Beth niet goed was, Ise laat mij zien hoe een gezonde relatie hoort te zijn. Ondanks dat het nog erg pril is, merk ik al zoveel verschillen. Ik hoop dat Ise en ik nog een hele leuke toekomst gaan hebben samen, waar ik stiekem al naar uit kijk.