It's Just A Game

7

POV CHASE

Ik trek een sprintje naar beneden en gris een banaan van de fruitschaal. Ik voel mijn moeder haar blik over mij heen glijden. "Chase, moest je niet tien minuten geleden in je les zitten?" Vraagt ze. Ik kijk snel op de klok en zie dat ze gelijk heeft, mijn motivatie om op te schieten is gelijk als sneeuw voor de zon verdwenen, te laat ben ik nu toch al. Met een zucht gooi ik de schil van de banaan weg.

"Dat was inderdaad wel de bedoeling." Ik trek langzaan mijn vans en mijn jas aan. "Chase O'Neill, ben je het hele gesprek met jeugdzorg vergeten?" Ze kijkt me onderzoekend aan en ik moet even grinniken als ik terug denk aan dat hele gedoe met jeugdzorg, alleen maar omdat ik vaak te laat kwam op school en weleens spijbelde. "Wat is er zo grappig aan?" Zucht ze hoofdschuddend. "Heel veel, ik moet gaan. Dag mam." Kap ik het gesprek af terwijl ik naar de voordeur loop. Ik kijk nog één keer in de spiegel in de gang, mijn zwarte haar zit wild rond mijn gezicht. Ik haal mijn handen er snel door heen om het nog ietwat te fixeren, maar helaas, dan maar met coupe 'net uit bed gerold' naar school.

Ik loop het lokaal in en geef zonder wat te zeggen mijn te-laat briefje aan de docent, die zijn hand al naar me uitsteekt zonder af te wijken van zijn verhaal. Ik hoor Noen grinniken vanuit achter in de klas, hoofdschuddend loop ik naar hem toe en gooi mijn tas op tafel. Daarna laat ik mezelf met een plof op de lege stoel naast hem vallen, zuchtend pak ik de juiste boeken uit mijn tas. Scheikunde, wat een feest weer. Ik ga onderuitgezakt zitten en ik duw mijn tas van de tafel, die met een harde klap door alle boeken op de grond valt. Alle blikken worden op mij gericht en ik schenk de docent een schijnheilige glimlach.

"Chase O'Neill, dan ben je al te laat en dan verstoor je ook nog mijn les?" De docent kijkt me boos aan en ik haal nonchalant mijn schouders op terwijl ik met de pen speel die ik in mijn hand heb. "Als ik je nog één keer hoor dan kan je je gaan melden." Hij wijst met zijn vinger naar de deur, plots voel ik een kriebel op komen in mijn neus. Shit, dit is zo geen goede timing. Niet veel later moet ik toch niezen, wat gelijk de aandacht weer trekt van iedereen. "Eruit." Zijn de enige woorden die hij gebruikt om het duidelijk te maken dat ik de les moet verlaten. "Maar meneer, sinds wanneer mag ik niet niezen?" Vraag ik uitdagend. "Niezen is niet verboden, totdat je er misbruikt van maakt. Wat helaas in jou geval zo is. En nu opschieten Chase." Hij blijft me boos aankijken. "Bullshit." Zucht ik terwijl ik mijn tas weer opraap. Ik loop het lokaal uit en trek de deur hard achter mezelf dicht.

Ik loop de bibliotheek in en zie daar Ise aan een tafel zitten. Geconcentreerd bijt ze op de achterkant van haar pen terwijl ze aandachtig de woorden in haar boek bestudeerd. Ik loop naar haar toe en laat mezelf op de tafel ploffen. Ze haalt één oortje uit haar oren en kijkt me vragend aan. Ik pak haar boek en bekijk het snel, vrijwel direct grist ze het uit mijn handen. "Moet je niet in de les zitten?" Vraagt ze met één opgetrokken wenkbrauw. "Ik ben eruit gestuurd omdat ik moest niezen. Facking bullshit." Zucht ik en Ise begint te grinniken. "Alleen maar omdat je moest niezen?" Grinnikt ze. "Ik was al te laat en daarna maakte ik teveel lawaai. Toen zei die docent dat als ik nog een geluid maakte, de les kon verlaten. Maar toen moest ik niezen, misschien iets gedramatiseerd die nies, maar één nies is één nies right?" Grinnik ik en Ise schiet in de lach. "Sukkel." Lacht ze en ik lach met haar mee.

"Hoe gaat het eigenlijk met je broertje?" Vraag ik nadat we zijn uitgelachen. "Hij is nog steeds ziek, gewoon griep. Hij vindt zichzelf vooral heel zielig, zoals elke andere jongen als ze ziek zijn." Zegt ze terwijl ze haar boeken dichtklapt. "Dat is zo niet waar." Neem ik het op voor mezelf en het geslacht. "Zo wel." Grinnikt ze, en ze stopt haar boeken in haar tas. "Misschien." Geef ik dan toch toe waardoor Ise begint te grijnzen. "Ik heb altijd gelijk." Grinnikt ze en ik moet ook grinniken. "U wish." Grinnik ik. "Nog heel erg bedankt voor het thuisbrengen hé, weet je zeker dat je er niets voor terug wilt?" Vraagt ze opnieuw. "Bij nader inzien toch wel." Zeg ik en ze kijkt me vragend aan. "Trakteer me maar op iets uit de automaat." Grijns ik, wat me een speelse duw van haar oplevert. "Oké, deal." Ze staat op en pakt haar tas op. Soepel spring ik van de tafel af en loop ik de bibliotheek uit.

"Nee Noen, flikker op." Ik sla zijn arm weg als hij een stuk van mijn gevulde koek wilt afbreken. "Ik heb hem zelf verdiend." Zeg ik als ik een hap neem, waardoor hij in de lach schiet. "Waarmee?" Lacht hij. "Ik heb gister een onwijs goede daad gedaan, dus ja ik heb het verdiend." Grinnik ik. "Jij en een goede daad? Don't let me laugh." Grinnikt hij. "Heb nou eens vertrouwen in me Noen." Lach ik. "Oké, oké sorry. Je bent echt de heiligste persoon die ik ken die altijd goede daden verricht." Grinnikt hij en ik schud lachend mijn hoofd. In een snelle beweging breekt Austin een stuk van mijn koek af en stopt hij het in zijn mond. "Nee, dat was niet de deal." Zeg ik verontwaardigd, en Austin steekt zijn tong naar me uit. "Maar als Austin mag, dan mag ik ook." Zeurt Noen. "Austin mag helemaal niet." Grinnik ik terwijl ik een stuk voor hem afbreek en aan hem geef. "En nu moeten jullie mij met rust laten, want ik wil graag genieten van mijn welverdiende gratis gevulde koek." Deel ik mee.

"Halloooo." Zegt Scott enthousiast terwijl hij zich naast ons laat ploffen. "Vanwaar deze enthousiasme?" Vraag ik grinnikend. "Hij heeft geneukt gister." Zegt Austin lachend en Scott zijn wangen worden meteen rood. "Met de koffie jongen?" Vraagt Noen nieuwsgierig, waarop Scott ja knikt, waardoor Noen en ik in de lach schieten. "Wat was zijn bestelling nou ook al weer?" Vraagt Austin lachend. "Een pumpkin spice latte." Grinnikt Scott. "Lekker bezig hoor Scotty." Ik geef hem een klap tegen zijn schouder. "Heb je geen pijn in je kont nu dan?" Vraagt Noen. "Wie zegt dat ik genomen wordt door hem?" Zegt Scott lachend terwijl hij met zijn wenkbrauwen wiebelt. "Oké, klaar hier. Nu." Lacht Noen, die een klap tegen zijn achterhoofd krijgt van Scott. Austin en ik maken kort oogcontact, hij schudt zijn hoofd en ik moet even grinniken terwijl ik me weer concentreer op mijn gevulde koek.

Heeelloooo everyone! Dit is het zevende hoofdstuk wat ik publiceer, en er staan nog veeeeeeeeel meer hoofdstukken klaar 😝 Wat vinden jullie er van tot nu toe? 😁