It's Just A Game

58

POV ISE

Met een zucht zet ik mijn waterflesje weer terug op de picknicktafel op het schoolplein. De parkeerplaats is al bijna helemaal leeg, op die van docenten, Miles en Chase na.

Chase had afgesproken om hier te blijven wachten, en als ik na twintig minuten nog steeds niet terug zou zijn dan zou hij even komen kijken. Miles vroeg namelijk of ik met hem wilde praten, waar ik eigenlijk helemaal geen zin in heb maar soms moeten er helaas dingen in het leven gebeuren waar je tegenop kijkt.

"Hey," Miles gaat tegenover mij zitten en bekijkt me onderzoekend. "Hoi," zeg ik kortaf terwijl ik mijn telefoon terug in mijn jaszak doe.

"Waarover wilde je praten?" begin ik als hij stil blijft. "Over dat feest," verzucht hij en ik knik langzaam. "Wat weet je en wat denk je te weten?" vraagt hij aan mij en ik haal mijn schouders op. "Dat het allemaal geen toeval lijkt te zijn, jij die ineens omgaat met die Timo terwijl ik je nooit over hem heb gehoord, Timo die de vriend is van de ex van Chase en jij die een foto stuurt naar Chase waarop Timo en ik te zien zijn," ratel ik aan een stuk door, en ik zie dat Miles zenuwachtig aan zijn mouwen pulkt.

"Misschien verdien je het om gewoon de waarheid te weten," hij neemt zijn onderlip tussen zijn tanden en slaat zijn ogen neer. "Oh, misschien dus?" grinnik ik spottend. "Weet je Miles, ik heb je vanaf het eerste moment ontzettend aardig gevonden en je voelde als een super goede vriend. Maar voorlopig heb ik alleen maar gezeik met je, omdat je fucking egoïstisch bent en alleen maar aan je eigen gevoelens en verlangens kan denken," snel sta ik op, de woede begint op te borrelen bij mij.

"Ik ben gewoon verliefd op je oké," mompelt hij zachtjes, maar net hard genoeg zodat ik het kan verstaan. Op dat moment breng ik sprakeloos, dit verbaasd me helemaal niets maar om het zo uit zijn mond te horen doet toch meer dan het alleen maar denken.

"Ik denk dat het beter is als we voorlopig elkaar met rust laten, het is bijna kerstvakantie. Daarna kijken we wel oké?" zeg ik en hij knikt langzaam. "Het spijt me echt heel erg Ies," zegt hij zuchtend als ik omdraai. Met lood in mijn schoenen loop ik naar de parkeerplaats, ik wil hem niet kwijt raken als een vriend, maar uiteindelijk heeft hij het daar wel zelf naar gemaakt. "Ies wacht nou even!" roept hij me na, maar ik besluit het te negeren. Snel knipper ik mijn tranen weg en loop ik in een rechte lijn door naar Chase zijn auto.

"Hey, hoe ging het?" vraagt Chase zodra ik op de bijrijdersstoel plof. "Hij heeft dus toegeven dat hij verliefd op me is," ik trek de autodeur dicht en doe mijn gordel om. Als ik naar hem kijk zie ik dat hij slikt en dat zijn knokkels wit worden van het knijpen in zijn stuur.

"Je hoeft je daar echt geen zorgen over te maken Chase, ik voel dus echt helemaal niets voor hem. Ja vriendschappelijk, maar verder echt niet," ik pak zijn hand vast en merk hoe hij weer wat ontspant.

"Weet je, het is gewoon kut als een jongen gevoelens heeft voor jou, mijn vriendin. En dat uitgerekend hij het is, maakt het niet makkelijker," zucht hij terwijl hij de parkeerplaats afrijdt. "Ik zou het ook kut vinden als een goede vriendin van jou gevoelens voor je krijgt, maar ik vertrouw je. En ik hoop jij mij ook," zeg ik, waarop hij naar me glimlacht.

"Hé hé, daar zijn ze dan eindelijk," klinkt Noen zijn stem als we de voordeur open duwen. Verbaasd blijven we allebei in de hal staan, dit huis is nog veel mooier in het echt. Dit is het eerste huis waar de jongens gaan kijken, het kwam eigenlijk toevallig op het pad. Het is van familie van Scott, die gaan verhuizen.

"Hier zie ik mezelf wel wonen," lomp laat Chase zich op de grote u-vormige bank ploffen. Lachend laat ik mezelf naast hem ploffen en leun ik tegen hem aan. Hij slaat zijn arm om mijn schouder en zwijgend blijven we zo zitten.

"Uh, jongens. Volgens mij heb ik iets kapot gemaakt," zegt Noen en meteen schiet iedereen in de lach. Ik sta op en loop naar de keuken, waar Noen met een afgebroken hendel van een lade staat.

"Hoe krijg je dit nou weer voor elkaar?" vraagt Austin lachend, waarop Noen zijn schouders ophaalt. Ik ga op het aanrecht zitten en bekijk de twee jongens die de hendel weer terug willen krijgen.

"Dit werkt beter," Scott gooit een flesje secondelijm, die Austin behendig vangt. Grinnikend kijk ik naar het duo, het ziet er zo onwijs sullig uit.

"Oké, niemand mag meer aan deze lade zitten," zegt Noen streng en lachend spring ik van het aanrecht af. "En jij mag nergens meer aankomen," Austin geeft zijn vriend lachend een duwtje als we met zijn drieën terug lopen naar de woonkamer.

"Ik ga alvast boven kijken," zegt Austin terwijl hij al richting de trap loopt. "Ik ben ook benieuwd," snel springt Chase op en rent hij achter Austin aan.

"Hierin gaat heel veel gezopen worden," zeg ik als ik de houten klep van de jacuzzi open duw, het bad is groot genoeg om er met tien mensen in te zitten.

"Daar ben ik ook bang voor ja," lacht Scott. "Wat vinden jullie er tot nu toe van?" vraag ik aan Scott en Noen als ik de klep weer dichtdoe. We staan in de achtertuin van het huis, die compleet is met een buitenkeuken, zwembad en jacuzzi.

"Heel tof, ik denk niet dat we een ander gelijkwaardig huis kunnen krijgen met het budget wat we hebben," zegt Noen en meteen knikt Scott. "Ja, het is dan misschien wel een beetje snel ineens maar we gaan niet meer zo'n huis tegen komen ben ik bang," zegt Scott.

"Ik zie jullie vieren hier wel echt wonen eigenlijk, lekker barbecueën in de tuin met een biertje erbij dadelijk in de zomer," zeg ik en Noen knikt enthousiast. "Als Chase en Austin er hetzelfde als ons over na denken dan wordt dit het huis gewoon," zegt Noen waarop Scott instemmend knikt.

Als het weer begint te miezeren ren ik snel weer terug naar binnen, met Noen en Scott op mijn hielen. Eenmaal binnen loop ik gelijk door naar de trap en ik hoor de andere twee jongens enthousiast praten. Ergens gok ik dat het wel goed komt met die vier en dat ze er tegen het nieuwe jaar misschien al in zitten.