It's Just A Game

13

POV ISE

Lui leun ik tegen Miles aan terwijl we aan het wachten zijn tot we het museum in mogen. Ik kijk naar Max, die druk aan het praten is met zijn vrienden. Als hij mij aankijkt glimlach ik kort naar hem, hij steekt zijn tong uit en richt zich daarna weer op zijn vrienden.

"Het is echt bizar hoe erg jij en je broertje op elkaar kijken." Zegt Grace. "Nu je het zegt inderdaad." Grinnikt Maxime. "Dat heb ik echt nog nooit gehoord." Grinnik ik sarcastisch. "Dat geloof ik niet." Lacht Miles. "Ik hoor het echt iedere dag wel een keer." Grinnik ik.

"Hoe lang gaat het nog duren voordat we dat kut museum in mogen?" Klaagt Nathan. "Niet zo negatief joh." Grinnikt Grace terwijl ze in zijn wangen prikt. "Chase is er volgens mij nog niet, dus van mij mag het nog wel even duren. Ga die opdracht dus echt niet in mijn eentje doen." Zucht ik. "Chase komt nooit naar dit soort buitenschoolse activiteiten." Zegt Miles. "Echt?" Zucht ik en Miles knikt. "Loop maar gewoon met ons mee." Glimlacht Maxime naar me en ik glimlach terug.

"Het moet niet gekker worden, bel de krant maar alvast." Zegt Nathan die Chase ziet aan komen lopen. "Daar gaat ons plan." Zucht Grace en ik grinnik. "Sorry Max en Grace, maar dan ga ik toch die opdracht met Chase doen. Anders vind ik het ook zo lullig tegenover hem." Ik haal mijn schouders op en kijk naar Chase. Hij heeft zijn capuchon opgedaan en heeft zijn handen diep in zijn zakken gestopt. Zodra hij mij opmerkt verschijnt er een kleine glimlach op zijn lippen en ik glimlach terug.

Ik loop de mensenmassa in met Chase op mijn hielen. "Hoe serieus gaan we die opdracht nemen?" Grinnik ik als ik het blad aanpak wat een docent uitdeelt. "Ligt aan de opdracht." Zegt Chase. "Ik vraag me af of er überhaupt leuke opdrachten zijn die verbonden aan excursies zijn." Ik loop naar een rustiger plekje en laat mezelf op een bankje ploffen. Ik scan de letters op het papier en zucht overdreven.

"Wat?" Vraagt hij terwijl hij met de ring speelt die om zijn wijsvinger zit. "We moeten die schilderijen na gaan maken doormiddel van foto's. Wij moeten de personen op het schilderij voorstellen." Zeg ik. "Dat is toch niet heel erg?" Vraagt hij en ik haal mijn schouders op. "Liever helemaal geen opdracht." Grinnik ik. "Daar heb ik niets op tegen nee." Lacht hij. "Nou let's go." Hij steekt zijn hand naar mij uit en ik trek mezelf ermee omhoog. "Enthousiasteling." Grinnik ik en hij geeft me lachend een speelse duw.

"Is je broertje al beter?" Vraagt hij als we de eerste zaal inlopen. "Ja, gelukkig wel want hij werd echt heel irritant." Grinnik ik. "Ach." Lacht hij en ik schiet ook in de lach. "Moeten we hier een schilderij namaken?" Vraagt hij en ik blader door de opdracht heen. "Ja, die daar." Ik wijs naar een schilderij in de linkerhoek en Chase loopt ernaar toe. Aandachtig bekijk ik het schilderij, er zijn twee mensen op afgebeeld. Een ridder en een vrouw, de ridder steekt zijn zwaard uit naar de vrouw, die met haar ogen gesloten aan het bidden is.

"Je moet wel net zo boos kijken hé." Grinnik ik en Chase steekt zijn tong naar mij uit. "Wat is het doel ook eigenlijk van deze opdracht?" Zucht ik als ik mijn telefoon ergens neerzet. "Geen idee." Grinnikt hij. Ik zet de timer van de camera op tien seconden en trek een sprintje terug naar Chase. Allebei gaan we in de goede positie staan en hopen we erop dat het goede plaatje al op de eerste foto staat.

"Ik vind het prima." Zegt Chase als we de foto bekijken. "Goed genoeg." Stem ik in. We staan tegelijkertijd op en slenteren door naar de volgende zaal. "Ik wil eigenlijk wel wat meer over je te weten komen." Zeg ik tegen hem. "Vraag maar raak." Grijnst hij naar me. "Lievelingskleur?" Begin ik oppervlakkig. "Wat denk je als je naar me kijkt?" Hij wijst naar zijn outfit en ik schiet in de lach. "Oranje?" Grap ik en hij geeft me een speelse duw. "Maar zwart is geen kleur." Grijns ik en hij steekt zijn tong uit. "Wat is die van jou dan?" Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. "Ik heb niet echt een lievelingskleur ofzo." Zeg ik terwijl ik op mijn nagels bijt. "Tuurlijk wel, iedereen heeft wel één kleur die hij of zij het mooist vindt." Gaat hij verder. Ik zucht en denk diep na. "Hm, bordeaux rood dan maar." Zeg ik. "Dat is mijn nummer twee." Geeft hij toe. "Heb je nog wat spannendere vragen?" Grinnikt hij. "Ik ben daar zo slecht in, dingen verzinnen onder druk." Grinnik ik en hij schiet in de lach.

We staan voor het laatste schilderij, er is een stel op afgebeeld. Ze houden elkaar stevig vast terwijl ze elkaar intiem aankijken. Voor de laatste keer trek ik weer een sprintje terug naar Chase die al klaar staat. Hij slaat zijn armen om mijn middel en ik leg een hand op zijn wang en de ander in zijn nek. Ik kijk hem aan in zijn oceaan blauwe ogen en ik voel een kriebel in mijn buik opkomen, hij is echt bizar knap eigenlijk. Hij kijkt mij terug aan en een kleine glimlach siert zijn lippen. Mijn ademhaling zit hoog als onze lippen steeds dichterbij elkaar komen.

"Ise!" Roept mijn broertje ineens naar me en ik schrik op. En het moment is voorbij, ik zucht en laat Chase meteen los. "Wat is er?" Ik rol met mijn ogen en loop achter Max aan die richting de uitgang loopt.

"Max wat is er?" Vraag ik opnieuw. "We moeten nu naar huis, je gaat nooit raden wie er zijn." Hij trekt mij mee achter zich aan. "Wie dan?" Vraag ik terwijl ik sneller begin te lopen, hij maakt me wel erg nieuwsgierig. "Daar kom je zo achter." Glimlacht hij mysterieus. "Verdomme Max, zeg het gewoon." Zeg ik geïrriteerd terwijl ik mijn pols lostrek. Mijn moeder haar auto draait het parkeerterrein op en stopt voor onze voeten. Snel stappen we in, en zodra de deuren dichtzitten geeft mijn moeder gas. "Gaat iemand mij ooit nog vertellen wie er zijn?" Mompel ik.