It's Just A Game

43

POV ISE

Bij de ingang staat een man die onwijs veel op Chase zijn vader lijkt, naast hem staat een vrouw van dezelfde leeftijd en twee kinderen, van een jaar of veertien, vijftien. Ook zie ik een oudere vrouw, in een rolstoel zittend, waarvan het gezicht opklaart als ze ons ziet aankomen lopen. En een oudere man, waarschijnlijk zijn opa, die de rolstoel vast houdt.

"Dit is Ise, mijn vriendin,'' zegt Chase trots terwijl hij zijn arm om mijn schouders heen slaat en mij voorstelt aan zijn familie. Een blos op mijn wangen ontstaat door de woorden van Chase, hij is echt veel te lief.

"Hoi Ise, ik ben de oma van Chase, noem me maar Elly hoor,'' de vrouw steekt haar hand met een glimlach naar mij uit, glimlachend pak ik hem aan en schudden we elkaar de hand. "Hoi, leuk om u te ontmoeten, en gefeliciteerd met uw verjaardag,'' zeg ik beleefd. "Het is je hoor, ik ben helemaal nog niet zo oud,'' lacht ze en ik moet ook even om haar lachen.

"Waar kom je vandaan? Je hebt geen Amerikaans accent,'' merkt de zoon op van het andere stel, hij kijkt me boven zijn bril aan met een bedenkelijke blik. "Ik kom uit Nederland,'' geef ik antwoord op zijn vraag. ''In Nederland roken ze toch alleen maar wiet en eten ze kaas?'' vraagt het meisje die er ook bijhoort, met een ondeugende blik in haar ogen. "Nova!'' sist haar moeder gelijk en ik moet even lachen. ''Je gaat het waarschijnlijk niet geloven, maar ik ben één van de weinige Nederlanders die geen kaas lust,'' lach ik, waardoor Nova ook moet lachen.

Nadat Chase zijn oom, tante en opa zich ook aan mij hebben voorgesteld moeten we nog even wachten op de zus van Will en haar gezin. Ik leun tegen Chase aan, die zijn armen om mij heen heeft geslagen en over mijn schouder meekijkt op mijn telefoon. Doelloos scrol ik wat door Instagram heen, en af en toe like ik een foto.

''Hey!'' roept een vrouw enthousiast, ze is duidelijk jonger dan de rest en ik twijfel kort of ze het tegen ons heeft. Achter haar aan loopt een kleuter jongetje, die slaperig voor zich uitkijkt terwijl hij door zijn moeder vooruit wordt getrokken. Het is een erg chaotisch beeld en zachtjes moet ik even grinniken, dat kind is echt een mood.

"Hehe, wat dacht je? Laat ik ook even komen?'' Grijnst Jakob, de opa van Chase. ''Sorry, sorry, sorry dat ik te laat ben. Jack moest naar een belangrijke meeting van zijn werk, dus die ging al vroeg weg. Toen dacht ik oh joh ik kan nog wel even in bed blijven maar toen was ik in slaap gevallen. En dan zal je altijd zien dat deze etter wel een keer door blijft slapen,'' grinnikend aait ze door haar zoon zijn haren, die nog helemaal wild zitten.

Nadat ze haar moeder heeft gefeliciteerd, val ik pas bij haar op. Ze kijkt Chase met een grijns aan, die moet grinniken om zijn tante. ''En jij bent?'' vraagt ze terwijl ze met haar wenkbrauwen wiebelt. ''Ik ben Ise, Chase zijn vriendin,'' zeg ik en ze glimlacht breed. "Super leuk, welkom bij de allerleukste familie,'' lacht ze, waarop ze een speelse duw krijgt van Will, de vader van Chase.

''Dadelijk maak je haar nog bang, nu kan je nog terug hoor Ise,'' lacht Will en ik schiet in de lach. ''Ik was het niet van plan,'' grinnik ik. ''Dat is je geraden ook, voorlopig blijf je nog maar even,'' grinnikt Chase terwijl hij in mijn zij prikt. ''Omdat jij het bent,'' grijns ik naar hem terwijl ik zijn hand vast pak en achter zijn familie aan door de ingang loop.

''Ik zou best een keer met een dolfijn willen zwemmen,'' zegt Chase terwijl we door het aquarium lopen, zijn oma wilde hier perse als eerste naar toe. Ze vertelde tegen mij dat ze altijd al een ding met de zee heeft gehad, haar ouders waren vroeger de eigenaren van een cruise schip. Het schip was haar huis, en dat was gewoon heel normaal voor haar. Ze maakte veel vrienden elke reis, maar was ook elke keer verdrietig als ze weer afscheid moesten nemen. Op het schip heeft ze Jakob ontmoet, hij werkte in het kolenruim.

''Ik heb één keer met dolfijnen gezwommen, toen ik op vakantie was in Kroatië,'' zeg ik terwijl ik om me heen kijk, boven mijn hoofd zwemt een grote zeeschildpad. ''Wow, tof. Hoe voelen die beesten?'' vraagt hij terwijl ik voel dat hij naar me kijkt. ''Uh, ik denk dat je het beste kan vergelijken met nat rubber,'' als ik hem aankijk, zie ik dat hij zijn blik afwendt en ik moet even grinniken.

''Wat?'' vraagt hij terwijl hij me nu wel aankijkt, het blauwe licht laat zijn ogen schitteren. Een pluk van zijn koolzwarte haren is voor zijn ogen gevallen, liefdevol veeg ik de pluk uit zijn gezicht. ''Niets,'' zeg ik terwijl ik naar hem glimlach. ''Oké,'' hij drukt een korte zoen op mijn lippen en ik geniet van zijn aanrakingen. Mijn lippen tintelen nog na van zijn zoen en merk ik dat mijn lichaam naar meer verlangt.

''Lovebirds, komen jullie nog?'' grinnikt Elly naar ons als ze vanuit haar rolstoel omkijkt. Ik kijk Chase met een grijns aan, waarna ik zijn hand vast pak en mijn pas versnel.

''Wist je nog toen wij zo verliefd waren Jakob?'' zegt Elly tegen haar man, die liefdevol een kneepje in haar schouder geeft terwijl hij met zijn andere hand de rolstoel blijft duwen. ''En voor je het weet heb je ineens drie kinderen, vijf pracht kleinkinderen en heeft de oudste een leuke vriendin,'' zegt ze trots, een warm gevoel verspreid zich in mijn lichaam. Zou ik ook zo liefdevol en trots terug kijken op mijn leven op mijn tachtigste verjaardag? Ik hoop het wel, ik zou het iedereen gunnen om zo terug te kunnen kijken op zijn of haar leven.

''Je gaat je gedragen Chase,'' waarschuw ik hem als ik achter hem aan het spinnen verblijf in loop. Ik haat spinnen echt met alles wat ik in me heb en ik vraag me in godsnaam af waarom ik me heb over laten halen door Chase en Nick.

''Ik gedraag me altijd,'' zegt hij met een grijns, waarop ik met mijn ogen rol. ''Waarom gingen we niet gewoon vrolijk naar de vlindertuin?'' vraag ik me hardop af. ''Dat vraag ik me ook af,'' zegt Lillian, de moeder van Chase, en ik moet even grinniken.

''Ise! Kijk uit er loopt daar een ontsnapte spin!'' Roept Nick naar me, en meteen spring ik zowat in Chase zijn armen, die in de lach schiet. Hetzelfde geldt voor Nick, hij kijkt me met een ondeugende blik aan. Ik laat Chase los en ren achter Nick aan, die al doorhad dat hij weg moest wezen.

Terwijl ik achter hem aan ren door het verblijf, merk ik dat mensen zich aan ons irriteren. Ik merk dat Nick langzamer begint te rennen, hij heeft nog steeds de slappe lach maar ik hoor aan hem dat hij buitenadem is van het sprinten. Net als ik zijn mouw van zijn jas vast weet te pakken, struikelt hij over een drempel en trekt hij mij mee in zijn val. Lachend lig ik naast hem op de koude vloer, ik voel dat er blikken op ons zijn gericht en een vrouw vraagt aan ons of het gaat. Maar als ze ziet dat Nick en ik niet kunnen antwoorden door het lachen, geeft ze het al snel op en laat ze ons voor wat we zijn.

Als Nick is opgestaan en zijn hand naar mij uitsteekt, pak ik die aan en helpt hij me omhoog. ''Ik heb buikpijn van het lachen,'' grinnik ik terwijl ik een traan van mijn wang afveeg. ''Ik ook,'' lacht hij terwijl we samen terug lopen.

''Ise, nu lieg ik echt niet. Blijf staan, er zit er een spin in je haar,'' zegt Nick ineens serieus. ''Jaja, grappenmaker,'' zeg ik terwijl ik door blijf lopen. ''Ik zweer h-,'' begint hij, maar dan voel ik ineens iets op mijn blote rug kriebelen. Uit een reflex trek ik meteen mijn trui uit die ik op de grond gooi, terwijl ik panisch mijn handen door mijn haren haal, in de hoop dat als die spin daar in zit, er dan uitvalt.

''Ik heb hem,'' zegt Nick, in zijn handen zit een huis tuin en keuken spin, die niet eens bijzonder genoeg is om hier achter het glas te zitten. ''Godver, wil je me nooit meer zo laten schrikken?'' snel gris ik met trillende handen mijn trui van de grond en trek ik die aan, dat ik hier in mijn beha stond kon me even niets schelen, die spin moest weg.

Als Chase met een grote grijns op zijn gezicht naar ons toe komt gelopen, kan ik mezelf wel voor mijn kop slaan. Wat moet dit er onwijs stom uit hebben gezien. Als Chase zijn armen lachend om mij heen slaat, geef ik hem een duwtje tegen zijn borst.

''Het was helemaal niet grappig,'' zeg ik, waardoor Chase in de lach schiet. ''Voor jou niet nee, maar ik vond het best komisch,'' lacht hij en ondanks alles schiet ik toch ook in de lach.

''De vlindertuin wordt nu steeds aantrekkelijker,'' grapt Lillian terwijl de rest aan komt lopen. ''Ik ga alvast, ik zie jullie daar wel,'' grijns ik waardoor ze in de lach schiet. ''Ik ga dan graag met je mee,'' lacht ze. ''Deal,'' lach ik en met die woorden lopen we langzaam richting de uitgang zodat iedereen die nog wilt, ergens naar kan kijken.

Hey! Hoe gaat het met jullie allemaal? Houden jullie het nog een beetje vol thuis? (: