It's Just A Game

6

POV ISE

Zuchtend buig ik me over de natuurkunde sommen die we hebben opgekregen. Het is rumoerig in de klas, waarschijnlijk snapt niemand iets van deze sommen dus kletsen ze maar als afleiding.

"Snap jij dit?" Zucht Grace, het meisje waar ik naast ben ingedeeld. "Nee." Mompel ik terwijl ik mijn schrift dichtklap. "Mood." Grinnikt ze en ze volgt mijn voorbeeld. "Trouwens." Begint ze en ik kijk haar vragend aan. "Is het waar dat je in Nederland legaal wiet mag roken en bestaat the red-light district echt?" Vraagt ze en ik moet even grinniken. "Ja, je mag volgens mij maximaal vijf gram wiet bij je hebben en de Wallen bestaan inderdaad." Grinnik ik. "De Wallen?" Ze kijkt me niet begrijpend aan. "Oh ja sorry, dat is de Nederlandse naam voor the red-light district." Leg ik uit terwijl ik wat met mijn pen speel.

"Waarom zijn jullie eigenlijk naar Amerika verhuisd als ik mag vragen? Nederland lijkt me echt een onwijs leuk land om te wonen." Vraagt ze geïnteresseerd. "Mijn vader kreeg hier een baan aangeboden, en hij wilde die kans graag pakken. Over een jaar gaan we weer terug naar Nederland, dus ik blijf hier niet voor altijd wonen." Zeg ik en ze knikt begrijpend. "Heb je al wat vrienden gemaakt hier?" Ze bindt haar rode haren in een rommelige staart. "Nog niet." Zeg ik schouderophalend. "Als je wilt kan je straks in de pauze bij mij komen zitten? Ik heb onwijs leuke vrienden die het alleen maar gezellig gaan vinden. Hoe meer zielen hoe meer vreugde right?" Ze glimlacht vriendelijk naar me. "Graag, was niet van plan mijn lunch op het toilet te eten." Grinnik ik en Grace schiet in de lach.

"Guys, dit is Ise." Stelt Grace mij voor als we plaats nemen aan de tafel. "Heey, ik ben Nathan, de vriend van Grace ." Stelt de jongen naast Grace zichzelf voor terwijl hij zijn arm om haar heen slaat. "Hola, ik ben Miles." Glimlacht een andere jongen en ook de rest stelt zichzelf voor. "Je kan nu nog vluchten." Grapt een meisje, waarvan ik nu weet dat ze Maxime heet. "Nee, we zijn hartstikke leuk." Lacht Grace en ik moet even grinniken.

"Nou vertel eens wat leuks over jezelf." Glimlacht Maxime naar me. "Oh, ik kan nooit wat verzinnen onder druk." Grinnik ik en de rest moet ook eventjes lachen. "Nou hier komt het standaard praatje dan maar. Ik ben Ise, ik ben zeventien jaar en woon nu voor een jaar in Amerika." Zeg ik. "Waar kom je vandaan?" Vraagt Maxime. "Nederland." Zeg ik. "Oh oké, nice. Mijn moeder is Nederlands." Zegt ze terwijl ze naar de Nederlandse taal switcht. "Mijn opa en oma wonen in Zeeland, en ik ben daar vroeger heel veel geweest dus ik ben als het ware tweetalig opgevoed, waar heb jij gewoond?" Vraagt ze. Ik voel dat de ogen op ons gericht zijn, niemand weet natuurlijk waar we over praten. "Iets buiten Rotterdam, het agrarische gedeelte van de Randstad zeg maar." Zeg ik, de gedachte aan thuis bezorgt me een kleine glimlach op mijn gezicht.

"Zeg dat nog eens." Grinnikt Grace. "Wat?" Vraag ik. "Ja het begon met een A." Zegt ze. "Oh, agrarisch." Zeg ik. "Hoe the fack spreek je dat uit?" Lacht ze en ik schiet ook in de lach. "Agrarisch." Herhaal ik nog een keertje, met enige moeite krijgt Grace het woord daarna over haar tong, wat de rest allemaal laat lachen.

Ik schrik op van een klap tegen mijn schouder. Als ik me omdraai zie ik Max staan, hij ziet er bleek uit en zijn ogen spreken boekdelen.

"Wat is er?" Vraag ik, ik hoor dat het gesprek van de rest van de tafel stil valt. "Ik wil naar huis, ik voel me niet lekker." Zijn stem klinkt rillerig. "Oké, ik loop wel eventjes mee naar de administratie." Ik wurm mezelf van de bank af en raap mijn tas van de grond. "Dankjewel voor het lachen, en tot zo misschien." Glimlach ik naar het groepje aan de tafel. Ze begroeten me en daarna loop ik achter Max aan de kantine uit.

Ongeduldig wiebel ik op mijn benen terwijl ik wacht totdat mijn moeder opneemt. Na een tijdje klinkt mijn moeders stem door mijn telefoon. "Eh hey, ik sta hier met Max en hij is echt niet lekker, hij gloeit van de koorts, kan je hem op komen halen?" Vraag ik. "Ik kan echt niet weg van mijn werk op mijn eerste dag Ies, kan jij hem misschien thuis brengen?" Vraagt ze en ik zucht. "Oké, tot vanavond." En met die woorden hang ik op.

Max komt aangelopen met zijn ziekmelding en samen lopen we zwijgend naar buiten. De wind speelt met mijn haren en een koude rilling glijdt over mijn ruggengraat. Dan valt mijn oog op Scott en Chase, die opnieuw aan het roken zijn. "De derde keer trakteer jij." Grijns ik naar Scott als we langs het duo lopen. "Als jij de vierde keer trakteert." Grinnikt hij. "Deal." Grinnik ik en Scott schiet in de lach. "Wat gaan jullie doen?" Scott kijkt me vragend aan. "Oh, mijn broertje voelt zich niet zo lekker en mijn ouders kunnen hem niet ophalen dus moet ik hem naar huis brengen." Zeg ik schouderophalend.

"Ise schiet nou eens op." Klaagt Max zeurderig. "Ik wil anders wel even snel heen en weer rijden." Stelt Chase voor, die zich al die tijd heeft stil gehouden. "Als je dat wilt doen graag, maar het hoeft niet." Zeg ik. "Komt goed." Hij schenkt me een voorzichtige glimlach terwijl hij zijn tas oppakt. "Ik ga wel terug naar binnen, ik sterf van de kou." Zegt Scott terwijl hij zijn handen diep in zijn jaszakken stopt. "Tot zo." Chase neemt afscheid van de jongen en loopt daarna mee naar de parkeerplaats. Hij drukt op het knopje van zijn autosleutel en de lichten van de Toyota flikkeren aan en uit. Ik plof op de bijrijdersstoel en doe mijn gordel om.

"Waarmee kan ik je bedanken?" Vraag ik zodra ik uitstap. "Ik vind het eigenlijk al goed dat ik nu de helft van mijn les gemist heb." Grijnst hij en ik schiet in de lach. "Nee, je gaat er wat voor terug krijgen." Glimlach ik. "Nee joh, dat is allemaal niet nodig. Het was een kleine moeite." Glimlacht hij terug, zijn blauwe ogen springen er uit door het contrast met zijn zwarte haren. "Zeker?" Vraag ik nog één keer. "Honderd procent." Verzekerd hij me en ik knik. We nemen afscheid van elkaar en ik doe de autodeur dicht. Snel ren ik de oprit op naar de voordeur waar Max al op me staat te wachten. Ik steek mijn sleutel in het sleutelgat en duw tegen de deur aan. "Papa moet echt naar de deur gaan kijken." Klaag ik zodra ik de deur achter ons dicht gooi. Ik trap mijn schoenen uit en gooi mijn tas in de hoek. "Ik ga even douche." Deelt Max mee en ik knik. "Roepen als er wat is hé?" Spreek ik mijn broertje toe die gehoorzaam knikt.

Ik loop de woonkamer in en plof op de grote luie stoel die bij de open haard staat. Ik pak mijn telefoon uit mijn jaszak en zie dat ik twee minuten geleden een berichtje heb gekregen van Finn.

12:52 [Finn] - Heeey! Zullen we even Facetimen? Mis je stem wel een beetje 😅
12:54 [Ise] - Holaaa, is goed! 🥰

Ik verlaat snel Whatsapp en klik op het FaceTime icoontje, daarna druk ik snel op Finn zijn naam en ongeduldig wacht ik totdat hij opneemt.