It's Just A Game

75

jokes on me, na het laatste hoofdstuk had ik de draad nog niet te pakken HAHA. maar nu gaat t goed komen, hoop ik

❦

POV ISE

"Ik wil geen geheimen meer tussen ons," breng ik uit, mijn mond voelt droog aan en met moeite slik ik. Het moest er ooit van komen, maar het liefst had ik het nog veel langer uitgesteld.

Chase bekijkt mijn gezicht onderzoekend met zijn blauwe ogen, ongemakkelijk frummel ik aan mijn mouw. Als ik toen nooit tegen hem had gelogen, dan was er nu niets om zenuwachtig voor te zijn. Ik zucht diep en trek mijn benen op, mijn armen sla ik om mijn knieën en zo blijf ik naar de zee kijken terwijl ik opzoek ga naar de juiste woorden.

"Mijn ex is nooit de klootzak geweest zoals jij hem kent van mijn verhalen," zeg ik allemaal snel achter elkaar, zodat ik er zo snel mogelijk van af ben.

"Wat dan wel?" vraagt Chase terwijl hij zijn wenkbrauw optrekt en naar zijn handen blijft kijken, hij speelt met een ring om zijn middelvinger terwijl hij zijn neus ophaalt.

"Lucas had een ongeluk, en is ter plaatse overleden," zeg ik zachtjes, en de beelden van die nacht zorgen voor kippenvel over mijn hele lichaam. Ik schraap even mijn keel en veeg een pluk haar uit mijn gezicht, ik kan beter alles nu maar meteen vertellen.

"Het was zaterdagnacht en we waren na een avond uitgaan bij mij thuis gestrand, allebei mega dronken en onder de invloed van wat wiet," ik pauzeer even om Chase zijn houding te bekijken. In stilte kijkt hij nog steeds naar zijn handen, zo afstandelijk als het maar zijn kan.

"We kregen ruzie om iets stoms, ik trok blijkbaar de hele tijd de dekens van hem af in mijn slaap en dat was hij na een tijdje spuugzat. Boos stond hij op, en hebben we elkaar voor dingen uitgemaakt wat niet zou mogen," ik voel een traan over mijn wang rollen en veeg die gelijk weg.

"Toen vertrok hij, slingerend op zijn fiets, fietste hij de oprit af. Maar het boeide me niet, ik voelde nul emoties. Totdat hij uit mijn zicht verdween, ik belde zijn beste vriend wat ik had even iemand nodig die buiten de hele situatie stond maar Lucas wel door en door kende. En dat lange en diepe gesprek eindigde in seks, ik voelde me zo schuldig na afloop. Ik was vreemd gegaan, en dan ook nog eens met zijn beste vriend," mijn stem klinkt trillerig, wetende dat ik Chase hier onwijs erg mee ga kwetsen. Of hij het feit aankan dat ik in staat ben tot vreemd gaan is de vraag, maar voor nu zwijgt hij nog steeds.

"En toen is Lucas aangereden door een vrachtwagen, mijn schuldgevoel werd groter en groter. Ik durfde niemand onder ogen te komen, want ik had vlak voordat hij wegging tegen hem gezegd dat het voor iedereen beter zou zijn als hij dood is," de tranen lopen nu op een hoger tempo over mijn wangen en ik zucht diep, aan de ene kant voelt het heel fijn dat ik alles heb kunnen zeggen maar aan de andere kant had ik dit veel liever niet aan hem vertelt.

"Waarom heb je hierover gelogen?" zijn stem klinkt donker en afstandelijk, en opnieuw bekijkt hij mijn gezicht grondig.

Ik haal mijn schouders op, geen antwoord wetende. Hij zucht en schudt daarna zijn hoofd, hij staat op en pakt een steentje. Van pure frustratie gooit hij het met alle kracht die hij heeft de zee in.

"Het feit dat je hierover tegen me hebt gelogen doet verdomme zoveel pijn Ies," zegt hij, met een gebroken hart. "Al had je hem persoonlijk voor de trein geduwd, was gewoon fucking eerlijk met me geweest. Waarover heb je nog meer gelogen?" zijn ademhaling zit hoog en ik duik in elkaar, ik zit vast, geen uitweg mogelijk want ik heb geen antwoorden voor hem.

"Ik breng je naar huis, daarna wil ik een tijdje geen contact meer," zegt zijn stem, ik knik enkel. Terwijl van binnen een tsunami van emoties binnendringt, ik sluit mijn ogen voor een moment om de tranen te bedwingen, waarna ik ook opsta. Ik veeg het zand van mijn kleding af en loop daarna achter Chase aan naar zijn auto.

De hele weg is het akelig stil, de radio is de enige vorm van geluid die de auto vult. Ik leun met mijn hoofd tegen het raam en kijk naar de wereld die langzaamaan weer opgang komt. Het is nu helemaal licht, en de wegen worden langzaam drukker. Ik bijt op mijn nagel en probeer de brok in mijn keel weg te slikken.

Als ik opzij kijk, zie ik een geconcentreerde Chase. Hij blijft strak voor zich uitkijken, maar hij heeft zijn handen zo strak om het stuur geklemd dat zijn knokkels wit kleuren, wat zijn ware emoties verraden.

"Het spijt me zo ontzettend erg Chase," zeg ik als zijn auto tot stilstand komt voor mijn huis. Hij knikt langzaam en zucht dan. "Ik spreek je wel weer," zegt hij terwijl hij zijn hand door zijn haren haalt. Ik knik en geef hem ondanks alles een klein glimlachje, waarna ik met tegenzin mijn gordel losklik en de auto uitstap.

"Let goed op jezelf Chase," zeg ik zachtjes, maar hij blijft zwijgen en neemt niet eens de moeite om op te kijken. "Sorry," zeg ik nogmaals, waarna ik de autodeur dicht doe.

Met grote passen loop ik naar mijn voordeur, als ik achterom kijk hoop ik dat Chase er nog staat. Zoals hij altijd wacht totdat ik binnen ben, maar nee, hij trekt op en geeft een flinke dot gas, waarna zijn auto uit het zicht verdwijnt.

Eenmaal binnen gooi ik mijn sleutels in het bakje en schop ik mijn schoenen uit, ik ren de trap op en storm mijn kamer in. Mijn kamerdeur gooi ik met een harde klap dicht en ik draai het slot om. Huilend laat ik mezelf via de muur op de grond zakken, de tranen blijven maar komen en ik doe geen enkele moeite meer om ze tegen te houden.

Ik ben hem nu echt kwijt, er is niets meer waar ik dit goed mee kan maken.