It's Just A Game

14

POV CHASE

Ik kijk Ise na, die op een hoog tempo achter haar broertje aanloopt. Dan valt mijn oog op haar telefoon die ze heeft laten liggen. Snel pak ik hem op en loop ik richting de uitgang. Eenmaal buiten zie ik haar nergens meer en ik slaak een diepe zucht. Ik ga haar telefoon ook niet aan die Grace geven, ik mag haar niet dus ik ga zeker niet met haar praten. Ik zet de telefoon aan en glimlach klein om de achtergrond, een vrolijke foto van haar en een meisje met lange blonde haren, en een jongen. Het andere meisje zit op de koelkast, met een glas wijn in haar handen, en kijkt vrolijk de camera in. Ise pakt iets uit de koelkast en steekt haar tong uit naar de camera. De jongen ziet er zwaar bezopen uit en hangt lachend om Ise heen en doet een peace. Zou dat haar vriendje zijn?

"Hee." Ik schrik op van een klap tegen mijn schouder die ik krijg van Austin. "Slecht geweten?" Grijnst hij en ik schud grinnikend mijn hoofd terwijl ik de telefoon in mijn zak laat glijden. "Ga je mee naar Ricky's?" Vraagt hij en ik schud mijn hoofd. "Nee man, ik moet op mijn broertje passen. Mijn ouders gaan uiteten." Zucht ik, ik hoef helemaal niet op Nick te passen maar ik heb er gewoon even helemaal geen zin in. "Oh, oké jammer. Dan gaan Noen, Scott en ik er nu vandoor." Zegt hij en ik knik. "Veel plezier." Wens ik ze. "Thanks man, ik zie je morgen toch wel op dat feestje van Brian?" Vraagt hij. "Ga er wel vanuit dat ik even langs kom ja, misschien kom ik samen met Maeve." Zeg ik en hij knikt. "Oké, doeii." Hij loopt terug naar de andere twee jongens. Ik steek mijn hand op naar Noen die terug zwaait.

Met Noen heb ik het altijd al super goed kunnen vinden, we vullen elkaar goed aan. Waar ik soms iets te hyped en druk ben, is Noen wat voorzichtiger en rustiger. Soort Yin-Yang dus. We zijn al beste vrienden sinds ik het me kan herinneren, onze moeders zijn hele goede vriendinnen dus we werden soort van gedwongen om met elkaar om te gaan. Ik zet mijn capuchon op en loop het museum uit, opzoek naar mijn auto.

Als ik het parkeerterrein afdraai dwalen mijn gedachtes af naar Ise. Ik weet niet wat het was net, maar het voelde alsof de vonk tussen ons letterlijk en figuurlijk oversloeg. Ze heeft wat bijzonders, wat ik ontzettend interessant vind.

Ik klik mijn gordel los en duw de autodeur open. Ik blijf eventjes kijken naar het grote huis voor mijn neus voordat ik uitstap. Er staat een grote trampoline in de tuin, die barst van allerlei verschillende bloemen. De grote eikenboom is al langzaam aan het verkleuren, het teken dat de herfst toch echt is begonnen. Ik gooi de autodeur dicht en loop naar de voordeur. Ik druk op de bel en luister naar de geluiden van binnen, er klinken hakken op een waarschijnlijk stenen vloer, die driftig naar de voordeur lopen.

De voordeur zwaait open en een vrouw van middelbare leeftijd staat in de deuropening. "Wat kan ik voor je doen?" Vraagt ze vriendelijk. Haar bruine haren zitten in een losse staart, en ze heeft precies dezelfde amandelvormige ogen als Ise. "Ise heeft haar telefoon in het museum laten liggen, dus ik kwam hem even terugbrengen." Ik haal de telefoon uit mijn zak. "Ise en haar telefoon vergeten?" Grinnikt ze als ze de telefoon van mij aanpakt. Mijn oog valt op Ise die nieuwsgierig om de hoek meekijkt. "Oh hey Chase." Glimlacht ze zodra ze merkt dat ik haar heb gezien. "Hey." Glimlach ik terug. Ze pakt haar telefoon van haar moeder aan. "Dankjewel, ik was hem helemaal vergeten. Max trok me ineens mee naar buiten en deed vet mysterieus over wie er hier op visite zijn. Dus door zijn chaos helemaal vergeten." Geeft ze toe. Ik grinnik eventjes. "Wil je anders wat drinken?" Vraagt ze. Ik twijfel eventjes, maar al snel zeg ik ja op haar vraag en loop ik naar binnen. Ik hang mijn jas op aan de kapstok en volg haar mee naar de woonkamer, die goed gevuld is door een ouder echtpaar, haar ouders en haar broertje. "Dit is Chase." Stelt Ise mij voor en ik glimlach eventjes naar de mensen.

Ik plof naast haar op de bank en merk dat ik goed bekeken wordt door de oudere dame. "Hoe kennen jullie elkaar?" Vraagt ze aan Ise die in kleermakerszit is gaan zitten. "Hij zit bij mij op school, en ik was mijn telefoon vandaag vergeten bij die excursie en die is hij net komen brengen." Legt ze uit en ze knikt langzaam.

"Zie ik je morgen bij Brian zijn feestje?" Vraag ik zodra ik in de deuropening sta. "Brian?" Ze kijkt me vragend aan. "Oh, een vriend van me. Ga je met me mee?" Vraag ik. "Ja hoor, gezellig." Glimlacht ze. "Oké, ik haal je rond negen uur op." Zeg ik en ze knikt. "Tot morgen." Zeg ik en ik loop naar mijn auto. "Tot morgen." Zegt ze waarna ze de voordeur sluit.

"Ben thuis!" Roep ik naar boven. "Hoi!" Roept Nick terug en ik loop door naar de woonkamer. Lomp laat ik me op de bank vallen en ik pak de afstandsbediening. Verveeld zap ik wat door de kanalen, totdat ik tot de conclusie kom dat er echt geen zak op televisie is. Ik pak mijn telefoon uit mijn zak en scroll wat door mijn social media heen, wat na een tijdje ook begint te vervelen. Zuchtend gooi ik mijn telefoon naast me op de bank sluit ik mijn ogen.

Ik schrik op als mijn telefoon een geluid maakt. Ik pak mijn telefoon op en zie dat ik een berichtje heb van Ise.

19:48 [Ise]- Hey, waar woont die ene Brian? Willen mijn ouders graag weten 🙄

19:49 [Chase]- 34th Ave, weet het huisnummer niet uit mijn hoofd 🤷🏻‍♂️
19:49 [Ise]- Maakt niet uit
19:50 [Chase]- Volgens mij mocht je oma mij niet 😂
19:50 [Ise]- Don't take it personal, ze is kieskeurig als het om jongens gaat 😂
19:50 [Chase]- Dat heb ik gemerkt hahaha
19:51 [Ise]- Ik ga weer even gezellig doen, anders klagen ze weer dat ik teveel op mijn telefoon zit. Boomers 🙄🙄 Ik vond het gezellig vandaag & tot morgen! x
19:51 [Chase] - yessir, tot morgen 🥳

Ik laat mijn telefoon weer op de bank vallen en sluit opnieuw mijn ogen. Al snel dommel ik weg in een lichte slaap.