𝒚𝒐𝒖𝒓 𝒔𝒐𝒇𝒕 𝒉𝒂𝒊𝒓 𝒎𝒂𝒌𝒆𝒔 𝒎𝒆 𝒄𝒓𝒂𝒛𝒚 || 𝒔𝒆𝒖𝒏𝒈𝒋𝒊𝒏

오십삼

- Ej, a - tak w ogóle - wasz gang ma jakąś nazwę? -  zapytał Hyunjin podczas jednego z ich cotygodniowych spotkań.

- Eeem, właściwie to tak, ale ... jest tylko dla nas - powiedział Changbin, zajadając się chipsami.

- Jaka? - dopytywał wciąż młody chłopak.

Changbin popatrzył się z lekkim zażenowaniem na chłopaków i rzucił : "Chan ci powie", wstał z krzesła zabierając kilka chipsów do ręki i opuścił sale.

Hyunjin zrobił kwaśną minę.

- Channie... - przybliżył się do chłopaka siedzącego koło niego, który z nudów przeglądał Instagrama - Powiesz mi??? - jego ton głosu znacznie się podwyższył. Teraz brzmiał bardzo słodko. Tak słodko, że Chan w końcu zerknął na niego.

- Eh no... Wymyśliliśmy ją wspólnie dawno temu. Nawiązuje do ... w sumie do nas wszystkich. Jest trochę śmieszna... ale prawdziwa - powiedział w końcu.

- Czyli? Jak brzmi?

- Stray Kids - wtrącił Jisung.

Hyunjin milczał przez chwile zastanawiając się nad sensem słów.

- Zabłąkane... dzieci? Ona w cale nie wydaje się śmieszna... Dlaczego tak? - zapytał zdziwiony.

- Bo... każdy z nas, trafił tu z jakiegoś powodu. Każdy ma swoją skomplikowaną historie i powód, dlaczego akurat zajmujemy się tym, czym się zajmujemy - tłumaczył blond włosy - Wszyscy tak naprawdę jesteśmy zagubieni w swoim pozawijanym życiu - zerknął na Hyunjina, który wpatrywał się w niego z wielkim podziwem. Uśmiechnął się do niego lekko -  Co się tak na mnie patrzysz?

- Chan-hyung , jest jednak naprawdę mądry... - powiedział, a z końca stolika było słychać cichy chichot Jisunga.

- A wcześniej nie byłem dla ciebie mądry? - zapytał oburzony - O ty! Chodź no jak tylko cię dorwę... - Hwang skapnął się, że starszy chce go zacząć gilgotać, więc w mgnieniu oka zerwał się z krzesła i zaczął uciekać, głośno śmiejąc się przy tym.