𝒚𝒐𝒖𝒓 𝒔𝒐𝒇𝒕 𝒉𝒂𝒊𝒓 𝒎𝒂𝒌𝒆𝒔 𝒎𝒆 𝒄𝒓𝒂𝒛𝒚 || 𝒔𝒆𝒖𝒏𝒈𝒋𝒊𝒏

칠십육

W pokoju rozbrzmiało pukanie.

- Taak - głos Seungmina wyraźnie wskazywał na zaproszenie gościa do środka.

- Hyung? Jesteś zajęty?

- Nie słoneczko, co się stało? - starszy od razu zamknął wszystkie teczki i odłożył papiery, gdy usłyszał słodki głosik jego chłopaka.

- Chciałem Ci tylko przypomnieć, że dzisiaj Pan Yang przychodzi ostatni raz na kontrolę.

- Ah... No tak. Nie pamiętałem - wstał z krzesła i podszedł do młodszego - A... Wieczorem napijesz się ze mną?

- Nie jedziecie jutro przypadkiem po te auta sprowadzone ze Stanów?

- Aah...

- Hyung, nie możesz mieć jutro kaca. A Chan bez ciebie sobie nie poradzi... - powiedział Hyunjin podchodząc bliżej starszego - Ja wiem, że nie piłeś od miesiąca i chciałbyś w końcu zaszaleć, ale na prawdę dzień różnicy...

- Dobra już. Przestań, bo czuję się jak dziecko. Naprawdę zmądrzałeś... i wydoroślałeś, przez ten miesiąc.

Seungmin dostrzegł lekkie rumienię na policzkach Hwanga. Ucałował je, po czym szybko ominął chłopaka, wychodząc z pokoju.

- Co byś chciał na kolację? - zapytał Kim, już z kuchni.

Hyunjin po chwili dołączył do niego, stojąc już przed otwartą, pustą lodówką.

- Chyba nie mamy za dużego wyboru i musimy skorzystać z zapasu zupek chińskich... - odparł Hyunjin, otwierając i zamykając po kolei puste szafki.

- A... Co byś powiedział, na jakiś film wieczorem? - Seungmin podszedł do chłopaka, przerywając mu wykonywanie aktualnej czynności. Chwycił twarz Hwanga tak, aby była skierowana w jego stronę.

- Minnie... Jestem głodny... - nie zdążył nic więcej dodać, bo Kim złączył ich usta w słodkim, namiętnym pocałunku.

- Ja też, Jinnie... Jestem głodny... na ciebie. Tak dawno... Nie mogłem się tobą nacieszyć... Tak dawno cię nie mogłem dotknąć... Pozwól... mi dzisiaj...

- DZIEŃ DOBRY! Halo? Ktoś tu jest? - głos Pana Yanga sprawił, że obydwoje nagle odskoczyli od siebie.

- Taak! - krzyknął Seungmin, od razu wychodząc z kuchni i kierując się w stronę wołającego mężczyzny.