𝒚𝒐𝒖𝒓 𝒔𝒐𝒇𝒕 𝒉𝒂𝒊𝒓 𝒎𝒂𝒌𝒆𝒔 𝒎𝒆 𝒄𝒓𝒂𝒛𝒚 || 𝒔𝒆𝒖𝒏𝒈𝒋𝒊𝒏

구

- Stresuje się...
- Jeju Hyun, dobrze ci pójdzie. W razie czego, dzwoń do Pani Park. Albo do mnie.
- Okej.. - powiedział zestresowany Hyunjin. Chwilę później starszy opuscił pomieszczenie.

Pierwszy dzień pracy w kwiaciarni minął mu szybko.

- Już skończyłeś? - usłyszał znajomy głos za sobą, zamykając drzwi do sklepu.

- Ym tak. - odpowiedział niepewnie Hwang.

- Jesteś zapewne głodny. Pójdziemy zjeść coś na mieście?

- Ah nie trzeba hyung, zjem sobie ramen w domu.

- Nie, nie, nie. Nie możesz jeść tylko ramenu. Wsiadaj do auta szybko - odpowiedział stanowczo, a Hyunjin się zarumienił. Starszy tak o niego dbał, mimo, że w gruncie rzeczy, są dla siebie nieznajomymi.

- Mmm, naprawdę pyszne to - Hyunjin nie mógł nacieszyć się cudownym smakiem tteokbokki. Seungmin tylko uśmiechał się i patrzył jak młodszy wcina zawartość miski.

Lubił na niego patrzeć. Kiedy spogladał w te ciemne oczy, widział w nich jasność, w małych uroczych oczkach, których szukał bardzo długo. Wiedział, że jest w nich coś, co go przyciąga i za nic w świecie nie chce puścić.
Ale bał się, że niedługo je straci. Przede wszystkim, przez to, że ukrywał coś nie do wybaczenia. Kiedy młody by się o tym dowiedział, na pewno nie został by z nim ani chwili dłużej.

Wiedział, że Hwang też go z czymś okłamuje. Ale nie chciał robić o to afery, bo wiedział w jakiej sytuacji jest. Musiał jednak pokazać mu inną ważną rzecz, którą dzisiaj przypadkowo znalazł.

- Słuchaj... - zaczął mówić i szukać coś telefonie, podczas gdy siedemnastolatek wylizywał ostatnie resztki jedzenia z miski.
- Hm?
- Wiedziałeś o tym? - znalazł w końcu to, co szukał i odwrócił telefon w strone Hyunjina.

" *zdjęcie Hyunjina"
WAŻNE OGŁOSZENIE!
ZAGINĄŁ : HWANG HYUNJIN
Jakby ktoś widział tego chlopaka proszę o kontakt!
NAGRODA : 10 TYS ZŁ
123 445 555 "

Chłopaka totalnie zatkało. Od razu wiedział, że yo sprawka jego cioci.

W sekundzie łzy napłynęły mu do oczu.

- Hyung... Ale... Ty mnie nie wydasz prawda? Nie zostawisz mnie? Proszę, powiedz, że mnie nie zostawisz... - chłopak chwycił rękę starszego, i położył sie na stole, chowiąc głowę w rękawie.

Mężczyzna nie miał innego wyjścia. Potrzebował tych pieniędzy.

- Nie... Zostawię...