Bliźniak Pottera / Zakończone

Flirt

Harry wyszedł z klasy z głupawym uśmiechem na ustach. Hermiona, zaniepokojona sytuacją, złapała go za ramię, zrównując z nim krok.

- Harry? Co to było?

Chłopak uśmiechnął się uprzejmie, spoglądając na nią z rozbawieniem.

- To był Harley. W całej swojej szczerej do bólu okazałości.

Zostawił dziewczynę w tyle, unikając zbędnych pytań. W głowie miał mętlik, nie wiedział, co powinien zrobić z przyjaciółką. Chciał mieć ją przy sobie; Herm była nieocenionym wsparciem. Przez wszystkie te lata stała za nim murem, nie przejmując się zwątpieniem innych, czy plotkami na jego temat. Ale, czy teraz też tak będzie? Czy dziewczyna zaakceptowałaby tak gwałtowną zmianę rzeczywistości? A jeśli nie, czy zauważy machlojki Haia?

Nastolatek dotarł do łazienki dziewcząt. Potrząsnął z zamyśleniem głową, nie mając pojęcia, dlaczego tu przyszedł. Napewno nie do Marty. Rozumiał ból samotności, lecz duch był nieznośny. Skoro jednak intuicja go tu przywiodła, nie mogło być mowy o pomyłce. Oj, wpakuje się w kłopoty.

Severus Snape mętnym wzrokiem obserwował ruchy swojego ucznia. Potter poprosił dziś go o dostęp do laboratorium. Na początku uznał, że dzieciak zwariował sądząc, iż się na to zgodzi. Jednak przypomniał sobie ich lekcje, a ciekawość wzięła górę nad ostrożnością.

Na początku z zainteresowaniem, podziwem i lekkim niedowierzaniem obserwował działania nastolatka. Jego pewność, sprawne ruchy i skupione spojrzenie.

Teraz jednak Mistrz Eliksirów skupiał wzrok na szczegółach. Gładkiej skórze, widocznej spod podwiniętych rękawów i rozpiętego kołnierzyka koszuli. Idealnie ułożonych, jasnych jak sam śnieg włosach, przesuwających się lekko, gdy chłopak pochylał się nad kociołkiem. Ruchach dobrze widocznych pod opinającym materiałem, choć delikatnych mięśni, zupełnie nie pasujących do nastolatka z niedowagą. Równych ustach, szczególnie dolnej wardze, co chwilę przygryzanej przez  nieskazitelne zęby. Mocnemu odcieniowi lazurowych, połyskujących oczu. Jednak wzrok starszego mężczyzny na zdecydowanie zbyt długą chwilę zatrzymał się na krągłościach, opiętych czarnym dżinsem, co nie uszło uwadze chłopaka.

Delikatnie zgiął prawą nogę, umyślnie eksponując swoje wdzięki, na co profesor drgnął minimalnie.

- Gapisz się, Severusie.

Mężczyzna otrząsnął się z amoku, patrząc na twarz ozdobioną zwycięskim uśmiechem. Nastolatek zgasił ogień pod kociołkiem, aby lubieżnym krokiem podejść do swojego nauczyciela.

Czarnowłosy z przerażeniem, idealnie ukrywanym za wytrenowaną przez lata maską obojętności, rejestrował reakcje swojego ciała. Nie! Stop! To uczeń!

Poczuł, jak jego spodnie stają się nagle zbyt ciasne.

Nie odpowiadało mu to. Severus Snape był tragiczny, lecz miał kodeks moralny.

Tylko, czym był kodeks moralny w obliczu tak perwersyjnego chłopaka?

Młodzieniec usiadł na biurku profesora,  mrużąc oczy. Zdecydowanie podobało mu się to, co widział. A widział pozornie opanowanego, dorosłego mężczyznę, niezdolnego do powstrzymania własnych, zbereźnych myśli. Nie lubił bawić się czyimiś uczuciami, lecz widok czarnowłosego w potrzasku sprawił mu zbyt dużą satysfakcję.

- Potter, to nie miejsce do siedzenia.

Chłopak przechylił głowę lekko w bok.

- To miejsce do sprawdzania... umiejętności. Nie mylę się?

Snape miał nadzieję, że się przesłyszał. Jak ten bachor śmie? Tak niewinne, a jednocześnie erotyczne stwierdzenie. Nauczyciel w pełni zrozumiał podtekst ukryty za zniewalającym uśmiechem.

- Potter, ostrzegam...

- Skoro jestem tu nowy, wypadałoby, abyś mnie przetestował, nie sądzisz, profesorze?

Jawna prowokacja zdenerwowała i pobudziła go jeszcze bardziej. Wyobraził sobie, jak ten szorstki, chrapliwy i aktualnie nieziemsko seksowny głos brzmiałby w jego komnatach. Zganił się niemal od razu za wyobrażenie jęków tego młodego mężczyzny, po czym uśmiechnął szatańsko. Potter zapomniał o jednym. Severus również jest Ślizgonem. Wstał, uśmiechając się kokieteryjnie.

- Oh, tak. Zdecydowanie.

Głęboki głos czarnookiego wywołał dreszcz na ciele powstrzymującego podniecenie nastolatka.