Bliźniak Pottera / Zakończone

Lekcja odpału, czyli jak być Mistrzem Dram

Wstał. Ubrał się i umył. Wziął torbę, poszedł na śniadanie.

Wśród gwaru rozmów usłyszał ciche "cześć Harry". To przy dziewczynie się zatrzymał. Kiwnął głową do Rona.

- Jak tam?

Dziewczyna spochmurniała.

- Widziałeś nowe wieści?

Bez słowa wziął gazetę do rąk.

Ataki się powtarzają!
Dzisiejszej nocy Śmierciożercy zaatakowali jedną z mugolskich wiosek. Zginęło trzydziestu mieszkańców, kilku kobiet nie odnaleziono.
Nad wioską długo widniał Mroczny Znak, jakby Sami-Wiecie-Kto chciał zaznaczyć swoją przewagę.

Czy naprawdę jesteśmy tak bezbronni?

Harry Potter pozostaje bierny wobec działań swojego nemezis, pozostawiając nas na pastwę jego okrutnych praktyk, Ministerstwo utrzymuje, że Sami-Wiecie-Kto nie powrócił. Wciąż kłamią nam prosto w oczy! Chcą zamknąć nasze usta propagandą! Nie pozwólmy na to! Niech Ministersto podejmie odpowiednie środki! Niech Chłopiec-Który-Przeżył wypełni swoje przeznaczenie i wreszcie przestanie tchórzyć!

Zawsze dla Państwa,
J. Smith

Nowy redaktor najwidoczniej postanowił kontynuować dzieło poprzedniczki. Harry rozejrzał się po sali. Widział te wszystkie nieprzychylne spojrzenia. Westchnął, przyjmując do świadomości, że znów jest wrogiem narodu. Nagle jego smuteczkowanie i użalanie się nad sobą przerwał krzyk. Poderwał głowę, patrząc w stronę stołu Slytherinu. Białowłosy nastolatek podpierał się dłonią o głowę Malfoy'a, co, sądząc po minie młodego arystokraty, było wyjątkowo denerwujące. Swym chrapliwym głosem przerwał gwar, zapanowała cisza, ludzie wsłuchali się w głośny jęk rozpaczy.

- O nie! Co my teraz zrobimy?! To nasz koniec! - Zawył rzewnie, wyginając plecy w łuk i teatralnie przykładając wierzch dłoni do czoła. - Wszyscy zginiemy! Biada nam! Jakim cudem dziecko nie uratowało setek ludzi przed setkami morderców?! Ty!

Spojrzał na brata z żalem i furią.

- Ruszaj dupe i zapierdalaj zutylizować gadzią mordę! Albo Cię w tygodniku 'Czarownica' zwyzywam!

Harrison, opanowując śmiech, wstał z bojowniczą miną.

- No powodzenia! Idź i go zabij cwaniaczku!

- Sam się tym zajmij! To tobie kazali!

- Ta! Świetnie! Z taką praktyką to go kurwa zakrzyczę na śmierć!

- Daj mu dupy to się odjebie! Facet jest sfrustrowany seksualnie to mu odpierdala!

- Czemu niby ja?!

Wielka Sala wrzała od tłumionych chichotów osób lepiej zorientowanych. Chłopców bolały już gardła,  ale  nie zamierzali jeszcze kończyć teatrzyku.

(Wykorzystany przerobiony tekst z skeczu kabaretu Neo-Nówka, na podstawie prawa cytatu)

- Bo to twój pierdolony obowiązek!

- Bo co?!

- To musisz być Ty! Jesteś w przepowiedni!

- A Ty masz bliżej, i masz większego kija!

- Ale Harry...

- Co Harry, powaliło? Sam se całuj smoka!

- Ale Ty musisz...

- Ja nic nie muszę!

- Ale!

- Proszę to w tej chwili w stajni zamknąć!

- Gdzie w stajni, tylko konie spłoszy!

- A spierdzielaj dziadu!

Harrison wyszedł "gniewnym" krokiem, teatralnie trzaskając drzwiami.

Harley spojrzał na wpatrzonych w siebie uczniów. Brzmiącym na przepity głosem rzucił "I chuj", po czym wybył z posiłku.

Dogonił bliźniaka, szczerząc się jakby go piorun pierdolnął.

- I jak?

- Cudnie. Dramaqueen dwieście procent.

Harrison zachichotał, a Hai, wczuwszy się w rolę, zaczął śpiewać.

(Zmieniony fragment piosenki Królowa Dram w wykonaniu Sanah)

- Inni patrzą się tak pięknieeeee,  namiętnieeee! Ja wkurwiony wciąż mam wzroooook! Chodzą jak w zwooolniooonym tępieeee, u mnie pijacki kroook!

Wziął wdech, fałszując dalej.

- A póki coooo, w dupie mam tooo! Bo lubię swój krzyk, taki mam styllll! Przecież in tak, wdzięku mi brak, a na drugie mam, król i pan draaaaam!

Harrison śmiał  się na cały korytarz, w czasie gdy jego brat robił z siebie debila. Tańczył przy filarach, darł mordę i krzywił twarz, skupiając spojrzenia rozbawionych uczniów.

Lekcja OPCM. Najbardziej znienawidzony przedmiot wśród uczniów, przynajmniej w tym roku szkolnym. Dolores powolnym krokiem chodziła między stolikami oceniając pracę uczniów. Zatrzymała się z kpiącym uśmiechem przy Harrym. Zapowiada się ciekawie...