Genelde okuyan taraf olurdum ama neden olmasın neden ben hikaye yazmim diye düşünürken klavyeyi döverken buldum kendimi.
......
Doğulu olmadığı halde abisinin kız kaçırması sonucu berdele zorlanan kız ve sahip olduklarinin aksine elinden hiç bir şey...
Allaha şükür gelen Bora değildi. Adamın yüzüne aşınaydım ama kim olduğunu da çıkaramıyordum.
O değil de neden bu gece herkez bu odaya giriyor. Elimde hala yakasından tuttuğum adama baktı şaşkınca. "Yasin?" Ha evet Yasin di adı şimdi hatırlıyordum. "Sen kimsin?" Dedim sert tutmaya çalıştığım sesimle. Zaten sinirliydim ama kapıdaki adamı görünce de bir korku gelmişti.
"Ben. Abisiyim." Şaşırmıştı. Zaten su durumda ben de sasirirdin. Söylediği şeyle de şimşekler çakmaya başlamıştı. Bu adamı şimdi daha iyi çıkartmıştım.
Yasinmidir nedir her ne boksa artık kapıya itip konuşma ya başladım.
"Al şunu. Kardeşin olacak şerefsiz odama kadar girmiş. Şu düğün hatrına susuyorum yoksa daha beterini yapardım ona göre."
Adam şerefsizi kolunun altına aldı ve konuştu. "Valla kusura bakma bacım, bu son zamanlarda pek iyi değil. Ben icabına bakicam."
Kapıdan çıkacakken tekrar döndü. "Gerçekten özür dilerim onun adına. Bir de elbiseni değiştirsen iyi olur galiba."
Diyip odadan çıktığında elbisemin kan olduğunu gördüm. "Şerefsiz it." En ıyısı pantalon giymekti. Silahımı yanımdan taşısam çok daha iyi olucaktı. Allahım bu gün başıma daha neler gelicekti bakalim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Pantolon tunik olan takımımı giydim belime de silahımı aldim. Kemerimi biraz gevşek bıraktım ki silah fazla yapışmasın belli olmasın. Çantama da telefonum kimliğim vs şeyleri koyup çıktım. Çanta taşımayı özellikle böyle küçük bir şey taşımayı sevmiyordum. Herneyse şu anda almam lazımdı. Kapıyı açarken elimin üzerini fark ettim. Eklemlerim hafif soyulmuştu. Hafif fondoten sürdüm. Fondoteni sadece yüz için zannetmeyin ben onun sayesinde annemden çok yırtmıştım. En azından fazla belli olmuyordu.
Tam salona gelmiştim ki Navinle karşılaştım. "Nerdesin kızım sen?" "Geldim ya, isim çıktı." "Üzerini niye değiştirdin." "Sorma meyve suyu döküldü. Hemen makineye attım valla inşallah çıkar "
Az yalandan bir şey olmazdı. "Bizimkiler seni soruyor. Hadi."
Bahçeye çıktığımızda bizimkilerin ve tabi diğer gençlerin hep bir yerde olduklarını gördüm. İşın garibi o Yasin denen şerefsiz de burdaydi. Bu ne yürekti, bu ne yüzsüzlüğü ya.
"Güzelim." Boranın yanına geçtiğimde üzerimi süzüp tekrar konuştu. "Bir şey mi oldu?" "Yok ya içecek döküldü." Diyebildim sadece.
"Şakar miyiz biraz?" Diyip elini belime Attı. Muhtemelen beni kendine gekicekti ama bir an duraksadı.
"Yanimda olsun." Dedim direk açıklama yapmamak icin. "Olsun bakalim." Diyip tekrar kendine çekti.
Masada duran bebek telsizini görünce Zümraya baktım. "Uyudu mu?" "Evet ya, dayanamadı daha fazla. Okan çıkardı az önce."
Duyduğum şeyle yüzümü sabit tutmaya çalışmıştım. Albimlerin odası hemen bizim koridordaydı. Olanları görmüş müydü. Yok canım görse mutlaka bir sey derdi.
