KAÇAK

AİLE

Aryanın anlatımından

"Hayatım nerdesin? Kocan geldi."
Dış kapının kapanma sesiyle beraber bu cümleleri duymuştum. Allahım bu adam beni deli edecekti. En son 3 hafta önce o mutfakta konustuklarimizin üzerine daha doğrusu Bora  nin kendi kendine bağırıp sonra da sakinlesmesinin üzerine kaç defa araya mesafe koymama rağmen gelip bu şekilde konuşması, hiç bir şey yokmuş gibi davranmasi beni deli ediyordu.

Hayır insan bir çekinir bu kız bana kötü davranıyor yüz vermiyor bi düşün de uzaklaş be adam ama nerde. And içmiş sanki bana bağlı kalacak.

"Heh bursaymışsın ya neden ses vermiyorsun? Evde yoksun sanmistim ama araban kapıdaydı. Sen arabasız bir yere gitmezsin çünkü..."

"Bora! Bir sus. Yine başladın car car car çalışıyorum." 

Olabildiğince tersliyorsum onu ama nafile sanki normal şeyler soyluyomusum gibi duymuyordu bile.

"Özür dilerim hayatım, ne yapıyorsun bakalim." Diyip dibime girmiş bilgisayarın ekranına bakmaya başlamıştı. Hayır bir de öyle dikkatli bakıyordu ki sanki anlicakti.  

"Çözdün mu?" Bir anda irkildiginde bu kadar neye dikkat ettiğini merak etmiştim doğrusu.

"He?"
"O kadar dikatli bakıyorsun ya çözdün mu diyorum?"

Bir bana bir bilgisayara bakınca gözlerinde gördüğüm bir şey vardı ama çözememiştim. Tedirgin, üzüntü, çaresizlik... hangisiydi bilmiyordum. Her neyse .

"Hee, yok hayatım ya ben ne anlarım. Hâlâ bu dava mi 3 hafta geçti neredeyse üzerinden. " söyledikleriyle ters bir bakış attım  ve leptopun kapağını sert şekilde kapattım.

"Birincisi bana hayatım deme! Artık bunu söylemekten  dilimde tüy bitti. Ikincisi yaptığım işi küçümseme zor bir durum ve araştırıyoruz. Üçüncüsü sen bu olayı nerden biliyorsun?"

Benden uzaklaşıp dolaptan kıyafet seçmeye başladı bir yandan da konuşmaya 

"Nereden bilcem hayatım sürekli bununla uğraşıyorsun ne zaman yanina gelsem elinde bu var. Biraz kocanla ilgilensen diyorum?" 

Son cümlesiyle gözlerimi açmış ona bakakalmıştım. Bir aydan fazla olmuştu onunda değil bi şey yapmak uyumuyordum bile. Ne diyordu bu adam. Hem düşünmek istemiyordum ama ilgilenilcek neyi  vardı  şimdi aklımdan bir şeyler geçiyordu ama bu durumdayken  benden böyle bir şey istemez diye düşünüyordum. Ister miydi?

Ben düşüncelerimdeyken  bir anda burnumun ucuna deyen dudaklarla transtan çıktım. Yüzü çok   yakındı ve bunu fark  edince kafami geriye doğu uzaklastirdim. Ben uzaklaştıkça o da bana yaklaşıyordu. Yapmazdı dime bana bir şey, ona karşı mesafemi koyarken su anda yumusayamazdim,  ona yumruk atamazdim şu an yüzünde gözünde morluk varken mahkemede aleyhime delil olurdu. Hem harbiden yarın mahkeme vardi bu niye bana bu kadar yaklaşmıştı ki.

"Nefes al Aryam, o düşündüğün şeyleri de at kafandan  bana gelen sen olacaksın. " yamuk gülümsemesiyle konuşunca söyledikleri yavas yavaş kendini açıklamıştı. Bana bu kadar yakın olmasındaki  şaşkınlığını üzerine bir de sozler eklenince durumum kat kat artmıştı.

Gözlerimi kısıp gözlerine baktığımda  konuştum.
"Bu kadar yakın olman pek sağlıklı değil Bora, yüzün acısından söylüyorum cunku biraz daha böyle burnumda durursan kafayı gömücem sana. Yarın hakim karşısına mor göz vaeya kırık burunla gitme  istemezsin herhalde."

Gözlerinden geçen  hayal kırıklığının üzerine çabucak kendini toparladı ve uzaklaştı.

"O yakışıklı yüzüne kıyamıyorum demiyor da..."