KAÇAK

...Siyah Hayatımdaki Beyaz Noktam...

Aramızdaki sessizlik devam ederken tek duyduğum müzik sesiydi. Abimle giderken bağıra bağıra eşlik ettiğimiz radyoya şimdi sus pus olmuştum.

"Tek bir şeye odaklaniyosun galiba." Dedi Bora ama anlamamıştım.

"Anlamadım?"
"Diyorum ki, maça gidiyoruz diye sohbet etmicek değiliz." Dedi ve ekledi. "Bizim başbaşa oturup sohbet ettiğimiz odu mu." Biraz düşündüğümde en başında sahildeki durum hariç beraber konuşmamıştık hep arkadaşlar vardı.

"Sanırım olmadı. " dedim ben de
"Heh işte bence bu yol güzel bir fırsat. Düşünsene hic konusmadigin biriyle evleniceksin." Dedi ve bana baktı kısa bir süre ve gülümsüyordu. "En baştan anlatsana kendini biraz bana." Dedi. Görüyorsunuz birbirimizi tam tanımazken evleniyorduk.

"Olur ama benim öyle aklıma gelmez sorarsan söylerim." Dedim. Sırtımı kapıya yaslamış ona bakıyordum tabi kemerimin izin verdiğince.

"Mesela polis olmaya nasıl karar verdin veya içinde kalan bir şey var mı. Ne bilim renk, yemek, yapmaktan hoşlandığın şeyler flan sen anlat gelir zaten gerisi." Dedi. Başladım ben de konuşmaya. Ben konuşurken bazen gözünü bir an bana çeviriyor sonra önüne dönüyordu.

"Polis olmaya lise sonda karar verdim. Liseyi sağlık okudum ben ve hemşireydim hatta okurken 2 yıl çalıştım staj gibi bir şey yani."

"Vayy özel hemşirem var demekki." Dedi gülerek.

"Sanmıyorum 3-4 yıl geçti aradan ama geçen gün semanın doğumundayken bütün bilgilerim geri gelmiş gibiydi. Neyse aslında hemşire değil de paramedik istiyordum ama nasıl olduysa karışıklık oldu ve hemsirelige yazıldım. Içimde kalan şey ise bu, hala bile sirenleri açık ambulans görürsem elim kalbime gider. Abim askerlik için mülakatlara gidince eğitimlerdi şuydu buydu derken zaten benim de bu gibi şeylere ilgim de varken daha da arttı ve polislik istediğimi söyledim. Annem karşı geldi babam bana bırakıyordu ama korkuyodu da abim ise arkamdaydı. Mulakatti şuydu buydu derken ben okula kabul edildim ve 2 yıl eğitim aldim. Sonra da komserlik için ayrı eğitim aldım ve bitirdim. Bir buçuk yıldır da burda Orduda komserim. Motorlara olan bir ilgim var ve polislik okurken yunus polisligine baş vurmak istedim ama aileden polislik için izin gelince onu yasaklamışlardı. Ama olsun ben mesleğimden fazlasıyla mutluyum.

Renk işine gelicek olursak da fark etmişindir zaten, siyah çuval ver onu da giyerim." Dedim gülerek. Sonra devam ettim.

"Kitap okumayı çok severim ama böyle sarıcak, çok edebiyat tarzı olmicak. Sıkılıyorum sonra. Dışardan herkez beni sert görür, bilmiyorum size nasıl göründüm ama aslında değilim yani sandıkları kadar en azından. Ve sıcak ortamları da çok severim." Dedim. Konuşmaktan yorulmuştum derin bir nefes verip Boraya döndüm. Şaşkınca bana bakıyordu.

"Seni ilk defa bu kadar konuşurken gördüm." Dedi gülerek. Sinirleniyordum ama hem anlat diyo...

"Sen kaşındin ama fazla konuşmayı da sevmem zaten bir daha yapmam."Dedim.

"Hayır, o sesini duymak güzel hissettiriyor. Özellikle sadece bana konuşurken." Dedi. Hissettiği ve düşündüğü şeyleri hiç gocunmadan söylüyor yapıyordu mesela geçenlerde beni opucekti az daha ama ben nasıl utaniyorum ben ya ben utanıyordum resmen.

"Sen anlat, açıkçası ben seni hiç tanımıyorum Bora. Gerçi öğrenmem uzun sürmez ama." Dedim.

"Ben de biliyosun mimarlık okudum ve istanbuldaki şirketimizi yürütüyorum. Ne kadar babam istese de aslında benimde aklımda yok değildi ve işimi seviyorum. Şu 5 adamdan başka kimseye alışamadım ama sen hariç. Bu zamana kadar arkamda hep onlar durdu. Hatta babamın durması gereken yerlerde de. Yanı hayatımdaki 5 böceğe seninle beraber 1 çiçek eklendi. Onlardan sonra seni benimsedim ben seni hayatıma aldim ve seninde beni alman için gereken her şeyi yapmaya hazırım." Dedi ve bana döndü. 2 saniye gözlerimin içine baktı tekrar önüne döndü