KAÇAK

AŞK

Canın anlatımından

Kızlar iyileşmiş, Zeynebin hafızası da geri gelmişti. Nevin de iyice kendini toparlamıştı. Kızlar komadayken onun hep yanında olmuş bütün gözyaşlarını omuzlarımda dokmesini izlemiştim. Elimde olmadan, kızlar bu durumdayken bütün duygularımı ona açmıştım.
...
"Ağlama güzelim onlar güçlü kızlar. Er yada geç uyanicaklar. Bize sabır etmek düşer."
"Nasıl iyi olayım Can nasıl, ne zamandır uyuyorla, tek bir hareket yok. Bare beni de alsalardı yanlarına, ben gidemiyorum ama beni de alsalardı." Dediği an sol tarafım acımıştı. Ne demek beni de alsınlar?

"Sen ne diyorsun gülüm? Ben nasıl dayanırım? Farhan ile Boranın durumlarını gördükçe Rabbimin bana böyle acı vermemesi için dua ederken sen nasıl böyle bi şey dersin?"

"Abartma Can onların aralarında olan bağ bizde yok." Demişti Ama sanki o da üzgün gibiydi.

" Kendi adına konuş Nevin, o bağın ipleri benden çıktı sana gelmek istiyor. Sen çoktan girdin zaten benim kalbime, aklıma. Biz beraber ağladık bunun farkında mısın. Belki yanlış bir zaman, belki yanlış bir mekan belki de bencillik ama ben sana aşığım Nevin aşık. Anlamıyormusun, görmüyormusun gerçekten. Karşılığı mi yok bi şey söylesene Nevin..." her dafasinda sesimi yükseltirken Nevin sözümü kesti ve bu sefer o konuşmaya başladı.

"Aptal değilim, anlayabiliyorum herhalde bana olan duygularını ama galiba sen aptalsın ki bana bu sözleri söylüyosun demekki sen anlamamışsın. Sana ne kadar karşılık vermek istesem de kardeşlerim orda uyurken yapamam. Onlar uyurken ben mutlu olamam." Diyerek hastane kapısından içeri girdi.

Beni mi seviyordu, gerçekten seviyormuydu. Duyduklarıma ne kadar coşkulu tepki vermek istesem de zaman ve mekan buna engeldi. Nevinin dediği doğruydu. Onlar bu haldeyekn biz mutlu olamazdık. Ama beklicegim, kızlar uyanana kadar Nevinin yanında olsam da bu konuyu şimdilik bırakıyorum.

Bana bir ışık yaktı ya şimdi sonsuza dek bekleyebilirdim.
...
Hastane bahçesindeki bu konuşmamız aklıma geldikce yüzümdeki srıtışı bir türlü söndüremiyordum. O zaman bir tepki verememiş olsam da bu tepkiyi kızlar uyanınca fazlasıyla vermiş bir de Nevinle konuşursam daha da mutlu olacaktım.

"D-C oynasak mı?" Dediğimde birsürü olaylar olmuş Zeynebin Farhana olan numarasına kahkahalarla gülmüştük. Sonra Farhanın tribiyle Zeynebin gönül alma çabası başladı. Tabi geri geldiklerinde Cemalin Farhana olan kötü bakışlarından bi şeyler olduğunu da anlamıştık.

Velhasıl kelam sonunda oyuna geçmiştik. Şişeyi aynı geçen sefer olduğu gibi Nevine uzattım. Ilk çevirmesi için. O da bana aynı bakışlarla bakıp şişeyi aldı.

Şişe Cem ve Arya arasında durdu.
"D-C " diye sordu Arya kısaca.
"D"
" Bize bi şey itiraf et bakalım." Dedi Arya sinsice. Valla bu kızdan korkulur.
"Aşık oldum."
"Nee!"
"Kime?"
"Ne zaman lan?"
"Oğlum biz niye bilmiyoz?"

Cemim söyledikleriyle hepimiz çok şaşırmıştık. Cidden aşık mı olmuştu lan. Kolay kolay birine gönlünü kaptircak birisi de değildi Cem.

"Anlaşıldı bir dahaki sefere D diyemem. Daha kıza açılamadan siz ogrenceksiniz. " dedi gülerek.

Bu konuyu şu anlık deşmemeye karar verdim ama akşam kurtuluşu yoktu.

Şişe Zümra ve Eren arasında durdu. Eren direk "D" diyince
"Söyle bakalım Eren sende bu aralar bi haller var. Canını sıkan şeyi anlat. Bak anlat diyorum o yüzden tek bir cümleyle kurtulamazsın." Diye uzunca konuştu Zümra.

"Tamam o zaman hiç lafı dolandırmadan anlatıyorum. Kız... kıza anlamlandıramadığım duygular besledim ve araştırdım. Evini, neler yaptığını, Arayla olan yakınlığı... daha bir sürü şeyler. Geçen ay Nevin eve bırakmamı söylediğinde Birgül bana adresi söylemeden ben evinin önüne kadar gittim. Eee bu da kızın garibine gidince açıldım. Hicbir sey demeden arabadan indi. Arya ve Zeynep hastaneden çıkınca ben de tam zamanıdır diyip iş yerine gittim..." Erenin anlattıklarını hepimiz pür dikkat dinliyorduk.