KAÇAK

SIKINTI

"Ne vardi o zarfta?"
Boranın bahçeden çıkan son sürat arabasına bakarken Can ve Erene hitaben konuşmuştum. Zarfa bakmışlardı, ne vardı o zarfta?

"Biz de görmedik yenge, Bora yırttı hemen." Ciddiler miydi? Görmemişler miydi?

Bu adamda bir şey olduğunu anlamistim. Şimdi asıl sorun bu Bora o adamin yanına gitti evet ama  ne  yapmaya gitti. Şirket sırlarının o adamda olmasına mi sinirlenmişti bu kadar. Bir zamanlar ortak olduklarına göre bunların onda olması normal miydi? Bilmiyorum ki, anlamazdım ben.

"Peşinden mi gitsem?"

"Biz gideriz yenge, siz içeri geçin."

"Sen burda kal kardeşim, kızlar s ahip cik. Ben giderim."

Eren Cani durdurup kendisi atabay atladı ve gözden kayboldu. Benimse aklımda kala sözleri vardı. Neden kızla da sahip çıkılmaya gerek duyuyorlardı. Ne olcakti ki. Hem ayrıca ben vardım. Az gekirim diye düşünüyorlarsa  bile  Şahin vardı, abım vardı. Gayet de çevresindeki insanları korumayı bilen insanlardı bunlar. Farhan da vardı. Neden korunmaya ihtiyaç duyuyorduk ki.

"Neyse buyrun içeri geçelim. "

Kapıyı gösterdiğimde abım konuşmaya başladı.

"Ben gidiyim Arya. Zümre mesaj atmış zaten. Sen iyi değilsin diye bu kadar kaldım erken gitmem lazımdı. "

"Hemen dönmezsiniz herhalde, nerede kalicaksiniz ki?"

"Zümrayla ortak bir arkadaşımız var, oklardayız bu gece."

"Tamam ama yanın akşam bendesiniz.  Gitmeyin hemen."

"Tamam güzelim. Dikkat et kendine, görüşürüz."

Abinle ayrıldıktan sonra Farhan da gitmek istedi. Ee tabi onunla beraber Zeynep de gidecekti.

"Sen kal Nevin."
"Kuzen yanlış anlama canım ama bu gece biraz yanlız kalsanız iyi olur sanırım."

Söylediği şeyi düşünecek olursak mantıklıydı. Sanırım Borayla konuşmamız lazımdı.

"Nevin biz bir konuşalım mı?"
Nevin şaşırmış şekilde bana baktığında bu kızın aklından şüphe ettim. Neden bekliyordu deli gitsin işte.

"Can o zaman Nevin sana emanet. Nevin istersen gelebilirsin."

Herkezi kapıdan yolcu edince bir Şahin bir ben kalmıştık.

"Sen gel bare düşünmekten kafayı yerim tek başıma. "

Nevinin anlatımından

10 dakikadır ikimiz de konuşmadan yürüyorduk. Aryalardan ayrıldiktan sonra sahil kenarına çekmişti arabayı ve 10 dakikadır susmuş yürüyorduk.

"Can"
"Nevin"

"Sen söyle."
"Yok sen söyleyebilirsin. "

Ikimiz de aynı anda konuştuğumuzda bana söz hakkı vermişti.

"Ben böyle olmak istemiyorum. Anlamıyorsun beni benim elimden bir şey gelmiyor ve senin söylediğin şey de öyle kolay bir şey değil. Bana kalsa  sadece eyvallah ama ailem var ipin diğer ucunda. Ben onlarla kötü olmak istemiyorum. Can ben Zeynebin yaşadığını da yasamak istemiyorum. Kız hamile ama ailesiyle bunu paylaşamıyor. Siz analarmısınız  anlamaz mısınız bilmiyorum ama sizin sandığınız kadar kolay bir şey değil bu. Ben bu yola herkezin rızasını alarak girmek istiyorum ve..." durup gözlerinin içine baktım.

"...bu yolda yanimda olmayacaksan seni zorla yanimda tutamam Can. "

"Ayrılıyor musun benden yani?"