KAÇAK

Kıyısından döndük

"Bora ben çıkıyorum."

"Tamam hayatım ben de çıkarım birazdan."

"Tamamm"

Bu sabah kahvaltıdan sonra ortamı hemen toparlayıp evden çıktım ve arabama atladım. Çantamı kenara bırakıp kemerimi takmıştım ve telefonum çaldı. Telefonu arabaya bağlayıp açtım.

"Efendim Validem"
"Günaydın kızım."
"Günaydın annem, kusura bakma ariyamadim  nasılsın?"

En son üç gün önce konuşmuştuk ve merak etmiş olmalıydı benim annem.

"Ben iyiyim kızım da sen kayıpsın  , hayırdır?" 

"Ya annem ya valla özür dilerim, biliyorsun bazen geç geliyorum sabahları da erken çıkıyorum. Denk gelmiyor kusura bakma. Daha dikkatli olucam annem."

Anneme kendimi affetdirme çabalarından sonra biraz normal konuştuk. Sonra da ağzındaki baklayı çıkartmıştı zaten. Olanlardan haberleri yoktu onların ve sanırım yeni öğrenmişlerdi.

"Kızım, abin Zümrayla konuşurken duymuştum. Şimdi iyinmişsiniz ama öylesiniz dime kızım. Abin sorun çıkartmasın diye yalan söylemedin?"

"Yok annem, yalan yok gayet iyiyiz"

"Kızım biz çok pişmanız, keşke önceden söyleseydik sana ama zaten acın yeniydi tekrardan katlanmasın diye bir şey dönemedik kızım."

"Annem, ben unuttum olanları sorun yok biz gayet iyiyiz. Sen dert etme kendine."

Sıkıntılı nefes verdiğinde. Bir şey sormak istediğini ama sormadığını anladım.

"Sor bakalim validem?"
"Kızım Şevval hanımla konuştunuz mu olaydan sonra?"
"Boradan haberim yok annem bazen babasıyla konuşurken görüyordum ama bilmiyorum da tam  olarak, ben de konuşmadım hiç. O konuları fazla açmıyoruz şu anda."

"Anladım kuzum. Siz yine de küçüklüğünüzü bilin, eğer denk gelirse konuşmamazlik yapma kizim."

Annem yine ara bulucu yanlarını ortaya çıkartmıştı.

"Anne sen iyi misin? Benim öyle bir şey yaptığımı  nerde gördün, sorun çıkartmam ben biliyorsun."

"Biliyorum kızım da, uyarmak istedim yine de."

"Uyarma annem uyar da, kaç yaşına geldim aklım eriyor öyle şeyler. Kadına kötü davranan değilim, yapmicağim bir şey için uyarilinca sinirleniyorum biliyorsun."

Annemin karşıdan gelen gülme sesine karşılık kaslarımı çatmıştım. Sinirlendiriyordu şimdi  de gülüyordu.

"Sen yine hasta mi oldun söyle bakalim?"

"Anne ya" 

Ikimiz hem gülüyor hem atışıyorduk. Annem 19 yaşımdan sonra arkadaşım gibi olmuştu benim. Çok iyi anlaşıyorduk.

"Şimdi anlaşılıyor neden sinirlisin sen."
"Pardon annem ama sen de her seferinde nasıl buluyorsun bu günleri."

"Neyse kızım, anlaşılan sana bir şey denmez bu gün. Ben nasibimi almadan kapatim."

Annemin alaylı sesiyle tekrar bir gülme isteği gelmişti. Ragl  bende sinir  yapıyordu ve annem de bunun farkındaydı tabiki. O yüzden bana fazla  bulaşamamaya  çalışıyordu.

"Ben de karakola geldim zaten annem, selam söyle herkeze."

"Aleykumselam kızım, hiçbiri yok evde akşam gelsinler iletirim."

"Olur annem öpüldün çok çok, görüşürüz."

Telefonu kapatıp arabayı park ettim ve karakola girdim.