KAÇAK

SALDIRI

"Benden kurtulabileceğini mi zannediyorsun Aryam. Ne düşünüyordun ki ortada hiç bir sorun yokken ayrılmak istiyorum diyosun, benim onayım da yok tabi bunu unutmamak lazim. Elde hicbir şey yokken hakim bizi boşamaz. Boş yere uğraşma senin benden kimse alamaz."

Evet tam da böyle olmuştu hakim bizi boşamamıştı

"Kızım buraya gelen her bosanmak istiyorum diyeni bosasaydik ohooo. Sen sebebini söyle neden boşanmak istiyorsun?"

Hakimin konuşmasına karşılık hiç birşey diyamıyordum. Herkez burdaydi ve benim açık saçık bir nedenim yoktu. Üzerimde olan bakışlar ve Bora nın siritmasiyla hakime tekrar döndüm.

"Bana bak bu adam sana şiddet uygulamıyor dime"

Hakimin söylediği şeyle anında kafami olumsuz şekilde salladım. O biraz sıkardı.

"Ee o zaman?"
"Bir sebep yok hakim bey, sadece eskisi gibi değilim." Diyebildim sadece.

"Bak kızım gençsiniz, evleneli de çok bir şey olmamış. Sen boşanmak istiyor musun deli kanlı?"

Hakim Boraya soruyu yöneldiğinde bakışlarım birayla kesişti. Gözünü benden ayırmadan hakime cevap verdi

"Ben eşimi seviyorum hakim bey, boşanmak istemiyorum. Bir hatam olduğunu da düşünmüyorum."

"Karar. Ortada herhangi bir sebep görülmediğinden dolayı şahısların evliliğinin devam etmesine, mahkemenin bir ay sonra tekrarlanmasına karar verilmiştir. "

"Abi, siz bize geçin ben birazdan gelicem."
Boraya cevap vermeden direk abimle konuştum. Arabama atlayıp bir ay önce keşfettiğim uçuruma gittim ve kanarına oturdum. Bütün dertlerimi bu boşluktan aşağı atabilseydim keşke.

"Boşanamadım ve boşanamadım diye herkez çok mutlum. Tabi ıçlerinden birinin maskesinin altında başka duygu var.
Ben de istemem boşanmak ama o kadın bakışları, imalari... hayır benim için değil ama Borayı baya yıkıyor bunu farkına varmıyor. Nasıl bir anne anlamıyorum ya , nasıl? Oluruna bıraksam her şeyi, Borayla hayatimi yaşasam, Başlarım Şevvaline ya, hayatimi yazicam. Zaten ne yaparsam yapayım bora benden ayrılmıyor. Eskisi gibi olmaya çalışsam..."

Bir süre daha orda oturduktan sonra eve sürmeye başladım. Anahtarımı bulamamıştım ve kapıyı çalmak zorunda kaldım. Bu biraz tuhaf hissettirmisti. Bu eve yabancıymış gibi.

Kapıyı babam bile açabilirdi ama Şevval hanımın açması en son isticegim şeydi. Kinayeli bakışları beni sınır ediyordu.

"Gel gelin hanım gel." Ters bir bakış atıp içeri adımladım. Tam öne eğilmiş bir şey fisildicakti ama Bora nin gelmesiyle sustu. Eminim boşanmayla ilgili bir şeyler zirvalicakti.

"Geldin mi hayatım, yemeğe oturuyorduk tam. Gel hadi acıkmışsındır."

Bu adamla daha bu sabah boşanmak için mahkemeye gitmiştik, nerden geliyor bu sabir gerçekten anlamıyordum.

Mesela ben olsam... tamam ya yalan konuşmicak seviyorsam bırakmam yani.

Salona adimlayıp masaya geçmek üzere olan aileme realm verip üzerimi değiştirmek için odaya gittim.

Kıyafetlerimi alıp banyoya geçtim üzerimi değiştirip işlerimi hallettikten sonra odaya girdim ama ne yapan soylıyım yatağımda oturmuş bir Şevval hanım beklemiyordum.

"Bir şey mi oldu Şevval hanım?"
Odaya adımlarken konuştum o da sesimi duyunca itici gülümsemesini yüzüne takınıp bana döndü ve konuşmaya başladı.