KAÇAK

90

Boranın anlatımından devam

Elinden alıp yerine koydum. Koyarken de kulağına söylediklerim vücudunun gerilmesine neden olmuştu.
"Oyun oynicak zamanimizin olacağını sanmıyorum güzelim. En azından kutu oyunu oynicak bir zamanımız olmaz."

Bir süre durdu. Sonra kendine gelmeye çalınır gibi boğazını temizledi.
"Pekala. O zaman filmlere bakalim en azından bir tane alabiliriz."
Cümlesini bitirdiğinde arkasını döndü, yani bana.
"Orda izleyebileceğiniz bir şey var mı yani dvd flan?"
Dibimde oldugu için bakislarim direk dudaklarında takılı kaldığında bunu fark eder etmez tekrar önüne dönmüştü. Bu helleri beni kendine çekiyordu. Ellerimi arabadan çekip beline sardım.

"Farhan eminim ki orda birsürü cd bırakmıştır. Seveceğin türden bir film bulabiliriz."

Başını sallayıp devam etti. Ben de pesinden.
Alışverişimiz bittiğinde ödemeyi yapıp arabaya taşıdık.
"Ben kullanıyorum. Sen tarif et."
Diyip tekrar şoför koltuğuna geçti Arya, ben de yanına.

Dikkatli araba kullaniyordu. Ayrica sabahki tartışmamızda da hızlı ve kontrol kaybetmeden arabayı kullanması dikkatimi çekmişti. Mesleğinden olayı derdim ama bu farklıydı sanki.

"Ne zaman araba kullanmaya başladın?"
Kısa bir sure bana bakıp güldü, sonra cevapladı.

"20 yaşında öğrendim. Polis okulunda 2. yılımdı. "
"O zamana kadar bilmiyor muydun?"

Kısa süre bana baktı.
"Birkaç kez vermişti babam arabayı ama pek bilmiyordum okulu bitirdim bir hafta önce ehliyet almıştım."
"Zor olmuştur "
"Hem de nasıl?"

Kemerimin izin verdiğince ona donup konuşmaya başladım.

"Baya iyisin ama şimdi?"
"Neden?" Dedi yandan gülüşüyle. Hastaydım bu kıza ya.
"Sinirliydin, çok da hızlıydın. Hiç sarsmadın bile arabayı. Ayrıca konuşuyorduk da."
Bana bakıp tekrar yola odaklandı.
"Ne taraftan?"

Bakışlarımı çekip yola baktığımda yol ayrımına gelmiştik.

"Sağdan güzelim. Ilerde de toprak yola giricez."

"5 yıl pilotluk yaptım."
Uzun sessizlikten sonra konuşunca neyden bahsettiğini anlamadim. Sonra direksiyonu toprak yola kırarken devam etti o anlattıkça ben şaşırıyordum.

"20 yaşında ehliyet alınca mesleğe başlıcam için kendimi geliştirmek gerektiğini düşündüm. Boş bir arazi bulup orda kullanımımı geliştirmeye çalışıyordum. Işte hız yapıyorum, anı fren, geri dönüşler, sollamalar flan. Sonra baktım oluyor yani artık güzel bir şekilde araba kullanabiliyorum. Yanımda yardımcı olan bir arkadaş vardı. Ralli yarışlarına katılıyordu. Sen de gel dedi bir gün. Ben de gittim. Işte ilk başta kopilotluk yaptım o arkadaşa. Anam ağlamıştı ilk başta var ya o hız ne diyorum yani. Çok korkuyordum. Sonra arabayı bir gün bana verdi. Yanı boş yolda ben kullandım aynı ralli parkuru. Işte dedi bana sen de iyisin flan. Kaydoldum. Meslekten dolayı yarış zamanları biraz sıkıntı oldu ama hallettim bir şekilde. Işte sonra baktım para da kazanıyorum ek gelir olur dedim 5 yıl devam ettim. Sonra malesef kaza yaptım. Bizimkiler değil ama abım öğrendi. Öyle çok büyük bir şey değildi ama yine de bu bana bir işarettir diye bıraktım işte. Öyle. Bu nedenle de kullanışım çok gelişti."

Şaşkın şekilde ona bakarken ciddi olup olmadığını sökmeye çalışıyordum.
"Sen ciddi misin?"
"Evet." Dedi gülerek.
"Bildiğiniz ralli. Sen? Kapalı alıyorlar mi oraya ya?"

Gülüp tekrar bakışını bana çevirdi.
"Tabi, Burcu ÇETINKAYA'nın ralli yarışçısı olduğunu öğrendiğimde heyecanlanmıştım. Tabi şimdi açıldı ama kapalıydı o da yani."